Πως λοιπόν εσύ ζητείς ακεραιότητα από την γυναίκα σου, χωρίς να
εισφέρης και συ το όμοιο; Πως ζητείς να λάβης ό,τι δεν δίνεις; Πως ενώ
είσαι ομότιμο σώμα βγάζεις άδικο νόμο;
Εάν στοχάζεσαι τα χειρότερα (αυτά
που σχετίζονται με την πτώσι μας) σκέψου ότι αμάρτησε μεν η γυναίκα,
αλλά το ίδιο έπραξε και ο Αδάμ. Και τους δύο τους εξαπάτησε το φίδι. Δεν
βρέθηκε το ένα μέρος πιο ασθενικό και το άλλο πιο ισχυρό.
Εάν
πάλι σκέπτεσαι τα καλύτερα (αυτά που σχετίζονται με την ανόρθωσί μας)
σκέψου ότι ο Χριστός με το πάθος του και τους δύο τους σώζει. Σαρκώθηκε
χάριν του άνδρα; Το ίδιο και χάριν της γυναίκας. Θανατώθηκε για τον
άνδρα; Το ίδιο και η γυναίκα με τον θάνατο του σώζεται. Επειδή
ονομάζεται απόγονος του Δαβίδ, νομίζεις ότι τιμάται ο άνδρας; Σκέψου
ότι γεννάται από την Παρθένο, πράγμα που είναι υπέρ των γυναικών.
Ο λόγος της Γραφής σημειώνει, «έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν»(Γεν.
2,24). Και αφού πρόκειται για μία σάρκα, ας θεωρείται ομότιμη.
Ο δε Παύλος και με παράδειγμα
νομοθετεί την συζυγική ακεραιότητα. Πως και με ποιο τρόπο; Με το να λέη
ότι «το μυστήριον τούτο είναι μεγάλο, και εγώ το συσχετίζω με τον
Χριστό και την Εκκλησία» (Εφεσ. 5,32).
Είναι καλό για την γυναίκα να
ντρέπεται τον Χριστό στο πρόσωπο του άνδρα. Και είναι καλό στον άνδρα να
μην ατιμάζη την Εκκλησία στο πρόσωπο της γυναίκας. «Η γυναίκα, λέει,
πρέπει να φοβάται τον άνδρα» (Εφεσ. 5,33). Διότι πρέπει να φοβάται και
τον Χριστό. Αλλά και ο άνδρας πρέπει να φροντίζη την γυναίκα, διότι και ο
Χριστός φροντίζει την Εκκλησία.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου