Πόθος τού Θανάτου Η επιθυμία αποδημίας προς τον Κύριο Αγίου Γρηγορίου τού Ναζιανζηνού

Πηγή: "Η Ικεσία ενός Αγίου" Από τα έπη τού αγίου Γρηγορίου τού Ναζιανζηνού. Εισαγωγή και ερμηνεία Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου. Β΄ Έκδοση Αθήνα 1994. Σελ 214 - 217

Όσο προχωρεί ο καιρός τόσο και η μελαγχολία του αυξάνει. Τα ανθρώπινα πράγματα δεν εμπνέουν καμιά ελπίδα. Με το παρακάτω ποίημα, γραμμένο κατά το τέλος τού 383, φανερώνει τα απαισιόδοξα αισθήματά του και την επιθυμία του να φύγει από τούτο τον κόσμο και να πορευθεί στην ανέφελη χαρά τού Παραδείσου.
Κείμενο     Μετάφραση

Δις οίδα τούτο φευ! επτερνισμένος·



Ει μεν δικαίως, προσδέχοιθ' υμάς Θεός



Ει δ' ου δικαίως, προσδέχοιθ' όμως Θεός·



Ουδέν γαρ υμών ουδέ ως καθέξομαι.



Πλην εκλέλοιπα, και ποθώ λύσιν κακών.



Των μεν παρόντων ειμί πάντων έμπλεως,



Πλούτου, πενίας, χαρμονών, ου χαρμονών,



Δόξης, ατιμίας τε, δυσμενών φίλων·



Τών δ' ου παρόντων εύχομαι πείραν λαβείν.



Πέρας λόγου· τολμώ δε, και δέχου λόγον·



Ει μηδέν ειμι, Χριστέ μου, τις η πλάσις;


Ει τίμιός σοι, πώς τόσοις λαύνομαι;    

Δύο φορές το γνώρισα αυτό,

αλλοίμονο! δυο φορές λακτίστηκα·

αν αυτό έγινε δίκαια

είθε να σάς δεχτεί ο Θεός·

αν όμως δεν έγινε δίκαια,

είθε και πάλι να σάς δεχτεί, (αφού είναι) ο Θεός.

Μα κι' έτσι καθόλου

δεν θα σάς κταραστώ.

Όμως χάθηκα

και ποθώ τον τελειωμό τών κακών.

Από όλα τα παρόντα

είμαι γεμάτος,

από πλούτο, από φτώχεια,

από χαρές, από λύπες,

από δόξα κι από ατιμία,

από εχθρούς κι' από φίλους·

όσα δεν είναι παρόντα

εύχομαι να τα δοκιμάσω.

Τελειώνει εδώ ο λόγος μου· τολμώ δε

να κάνω μια προσθήκη, και δέξαι το λόγο μου·

αν δεν είμαι τίποτα, Χριστέ μου,

τότε για ποιο σκοπό μ' έπλασες;

αν σού είμαι εκλεκτός,

Τότε πώς με κυνηγούν τόσα κακά;

Δημιουργία αρχείου: 15-9-2015.

Τελευταία ενημέρωση: 15-9-2015.