ΑΓΙΟΣ ΓΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

 

«Ποίος όμως κλήρος ποία μερίς, τις γνησιότης προς την του Χριστού Εκκλησίαν τω συνηγόρω του ψεύδους; Εκκλησία "στύλος και εδραίωμα
της αληθείας" εστιν... Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί·
και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί».

(Αγίου Γρηγορίου Παλαμά)

 

   

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ:

«ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

  

 

Σήμερα η Εκκλησία μας, Β΄Κυριακή των Νηστειών, εορτάζει την μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του Θαυματουργού. (Η κυρίως μνήμη του τιμάται 14 Νοεμβρίου εκάστου έτους, που είναι και η ημερομηνία κοιμήσεώς του).

Ο Άγιος Γρηγόριος, είναι ένας από τους μεγαλύτερους και σπουδαιότερους Πατέρες της Εκκλησίας μας, του 14^ου αιώνα, ο οποίος υπήρξε δεινός θεολόγος, αλλά και διαπρεπέστατος ρήτορας και φιλόσοφος.

 

Ο Άγιος Γρηγόριος, υπέστη τα πάνδεινα, από την εκκλησιαστική ηγεσία της εποχής του, όπως βέβαια και οι περισσότεροι Άγιοι της Εκκλησίας μας.

Για εικοσαετία ολόκληρη ο Άγιος, δέχθηκε πολλές συκοφαντίες, και όλη την λύσσα του Σατανά, από διαφόρους, αλλά κυρίως από τους ισταμένους εις «τύπον και τόπον Χριστού», τους «ορθόδοξους» αρχιερείς και πατριάρχες, οι οποίοι, όχι μόνον τον κατηγόρησαν και τον συκοφάντησαν, αλλά και εν ΣΥΝΟΔΩ τον αφόρισαν, τον αναθεμάτισαν, τον εδίωξαν και τον εξόρισαν!

 

 

Όταν λοιπόν, οι τότε «ορθόδοξοι» (στην ουσία ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ) κληρικοί ιερείς και αρχιερείς, πρωτοστατούντος του Πατριάρχου Ιωάννου Καλέκα,  κατεδίκαζον ως «βλάσφημο» και «αιρετικό» τον ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΑΤΟ  Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, αφορίζοντας και αναθεματίζοντας τον μάλιστα, πιστεύοντας ότι αυτοί είναι η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» του Χριστού, αφού έχουν τα αξιώματα, τις θέσεις, τους θρόνους, αλλά και την εξουσία «του δεσμείν και λύειν», κλπ... κάποια στιγμή, ο Άγιος Γρηγόριος, μεταξύ πολλών άλλων, τους είπε και τα εξής σπουδαία, φοβερά και σημαντικά λόγια, που ΑΞΙΖΕΙ να τα προσέξουμε δεόντως:  

 

 

«Ποίος όμως κλήρος ποία μερίς, τις γνησιότης προς την του Χριστού Εκκλησίαν τω συνηγόρω του ψεύδους; Εκκλησία "στύλος και εδραίωμα της αληθείας" κατά Παύλον εστιν... Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί, και τοσούτο μάλλον, όσον αν και σφων αυτών καταψεύδοιντο, ποιμένας και αρχιποιμένας ιερούς εαυτούς καλούντες και υπ’ αλλήλων καλούμενοι· μηδέ γαρ προσώποις τον Χριστιανισμόν, αλλ’ αληθεία και ακριβεία πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα».^[1] (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά)

 

 

Δηλαδή με απλά λόγια:

«Όμως ποιά μερίδα και ποιό κλήρο, ποιά γνησιότητα και ποιά σχέση μπορεί να έχετε ΟΛΟΙ εσείς, που είστε ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ του ΨΕΥΔΟΥΣ με την  Εκκλησία του Χριστού;

Η Εκκλησία του Χριστού μας είναι  στύλος και εδραίωμα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, σύμφωνα και με τον Απόστολον Παύλον...

Οπότε, όσοι  βρίσκονται μέσα στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού, έχουν απαραίτητα και την Αλήθεια. Ενώ αυτοί οι οποίοι δεν έχουν την Αλήθεια, δεν είναι ούτε μπορεί να βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία του Χριστού.

Είναι δηλαδή ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,  άσχετα εάν αυτοί νομίζουν ότι είναι μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Και παρόλο που αυτοί λέγουν ψέματα μεταξύ τους, και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, καλώντας ο ένας τον άλλο -αλλά και από άλλους καλούμενοι-  ως «άγιοι»...  («αγιώτατοι»... «σεβασμιώτατοι»...  «πανιερώτατοι»...  «παναγιώτατοι»...)  ποιμένες και αρχιποιμένες, δηλαδή επίσκοποι, αρχιεπίσκοποι και πατριάρχες. Μην τους πιστεύετε! Λένε ψέματα δεν είναι τίποτε από όλα αυτά, αλλά είναι ΨΕΥΔΟΠΟΙΜΕΝΕΣ και ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ!

Να ξέρετε αγαπητοί μου, ότι ο Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία μας, ΠΟΤΕ δεν στηρίζεται στα πρόσωπα, στα οποιαδήποτε πρόσωπα, αλλά ΜΟΝΟΝ στην ΑΛΗΘΕΙΑ και στην ΑΚΡΙΒΕΙΑ της Πίστεως, όπως έχουμε διδαχθεί και μυηθεί, στην Ορθόδοξη Παράδοσή μας».

 

 

 

Δεν χρειάζεται βέβαια να πούμε τι έγινε στην συνέχεια, ποιος δηλαδή δικαιώθηκε και ποιός όχι, γιατί αυτό είναι ηλίου φαεινότερον, αφού ο Θεός αμέσως κατέταξε τον Άγιο Γρηγόριο, στους μεγαλύτερους Αγίους Του και τον εδόξασε με πολλά θαύματα και χαρίσματα και εν ζωή και μετά θάνατον. Απόδειξις τρανή το άγιον λείψανον του, που ευρίσκεται στον ομώνυμο ιερό Ναό του, στην Θεσσαλονίκη και το οποίον ευωδιάζει και θαυματουργεί μέχρι και σήμερα.

 

Και βέβαια, μετά από πολλά χρόνια, έτσι για την ιστορία, ήλθε και η ανθρώπινη δικαίωση από την Σύνοδο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, η οποία τελικά και τον εδικαίωσε.

 

 

Αυτά τα ολίγα, αλλά πολύ σημαντικά όμως, αγαπητοί μου αδελφοί, από την ζωή του μεγάλου αυτού Αγίου της Εκκλησίας μας, για όσους θέλουν να πιουν καθαρό και γάργαρο νερό από τα αληθινά νάματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και όχι από διάφορες θολερές και βρώμικες πηγές αμφιβόλου και υπόπτου προελεύσεως, που σας  προσφέρουν λόγια και κείμενα σημερινών κληρικών, αλλά και «χαρισματούχων»... «αγίων»... γερόντων, που έχουν κατασκευασθεί κατά παραγγελία, για «τα καλά και συμφέροντα», αλλά και για να σας οδηγήσουν γερά, όλους μαζί σφιχταγκαλιασμένους, στην αγκάλη του ψευδοπροφήτη Πάπα, αλλά και όλων των άλλων αιρετικών, καθώς και του Αντιχρίστου.

 

 

 

 

Και όλα αυτά, αγαπητοί μου αδελφοί, τα τόσο «ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ» ίσως για τους πολλούς, τα τόσο ΚΑΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΑ λόγια, τα λέει ο Άγιος Γρηγόριος, σε όλους τους τότε κληρικούς, χωρίς να έχουν ακόμη καταδικασθεί όχι από ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Σύνοδο, αλλά ούτε καν από Τοπική, για να προλάβω τους σημερινούς «σοφούς», «εξυπνάκηδες» και εκ του ασφαλούς «αντιοικουμενιστές» της εποχής μας. Όλους αυτούς τους ψευδοαγωνιστές του «γλυκού νερού» και του «χαρτοπόλεμου», τύπου Πειραιώς Σεραφείμ και τους συν αυτώ, που ανήκουν στο ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΔΟΓΜΑ ότι: «Ο ΙΕ΄Κανόνας της Πρωτοδευτέρας είναι Δυνητικός και ουχί υποχρεωτικός».

 

Βέβαια «Δυνητικός» είναι μόνο με τα λόγια, γιατί στην πράξη αποδεικνύεται ότι είναι... απαγορευτικός, αφού όποιος ΤΟΛΜΗΣΕΙ να κάνει πράξη την δυνατότητα αυτή (σύμφωνα με αυτούς) που του δίνει ο εν λόγω Κανόνας, αντιμετωπίζει, διωγμούς, διώξεις,  καθαιρέσεις, κλπ. (σχιζοφρένειας το ανάγνωσμα!...)

 

 

 

Συμπεράσματα:

 

α) Όποιος αγωνίζεται για την ΑΛΗΘΕΙΑ της Πίστεώς μας έχει πάντα τον Θεό με το μέρος του. Εάν δε, διωχθεί ή και πεθάνει γι΄ Αυτήν, τότε γίνεται Ομολογητής και Άγιος της Εκκλησίας μας.

 

β)  Όταν έχεις την ΑΛΗΘΕΙΑ, τότε ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ και μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Ακόμη και εάν, θεωρητικά ή τυπικά «δεν είσαι» και «δεν ανήκεις» σ΄ Αυτήν ή σ΄εχουν κάνει «αποσυνάγωγο».

 

γ) Όταν δεν έχεις την ΑΛΗΘΕΙΑ, τότε ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ μέσα στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Χριστού. Ακόμη και εάν, θεωρητικά ή τυπικά «είσαι» και «ανήκεις» σ΄ Αυτήν.

 

δ) Η Εκκλησία του Χριστού μας, είναι στύλος και εδραίωμα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Όταν κάποιος κηρύττει αίρεση, διαστρέφει την Αλήθεια του Θεού, συνηγορεί με το ψέμα και τον πατέρα του ψεύδους που είναι ο Διάβολος, και ως εκ τούτου, αυτός δεν μπορεί να έχει καμμία θέση και σχέση με τον Χριστό και την Εκκλησία Του.

 

ε) Οι διάφοροι κληρικοί που κηρύττουν αιρέσεις ή ακολουθούν αιρετικούς, ΑΥΤΟΜΑΤΑ ευρίσκονται εκτός Εκκλησίας, εκπίπτουν της θείας Χάριτος και της ιεροσύνης τους, άσχετα αν συνέλθει ή όχι Σύνοδος, για να τους δικάσει και καταδικάσει.

 

ς) Όσοι από αυτούς τους αιρετικούς, συνεχίζουν να νομίζουν και να πιστεύουν ότι είναι ιερείς του Υψίστου, λένε ψέματα, κοροϊδεύουν ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί κοροϊδεύουν τον λαό του Θεού.

 

 

 

Ο νοών νοείτω και «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω»...

 

 

 

__________

 

 

 

 ^[1] «Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρός τήν τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίαν τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους; Ἐκκλησίαν  ἥ "στύλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας" κατά Παῦλον  ἐστιν, ἥ καί μένει χάριτι Χριστοῦ διηνεκῶς ἀσφαλής καί ἀκράδαντος, ἐστηριγμένη παγίως οἷς ἐπεστήρικται ἡ ἀλήθεια; Καί γάρ οἱ τῆς Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποιμένας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ’ἀλλήλων καλούμενοι· μηδέ γάρ προσώποις τόν Χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα».

 

(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Συγγράμματα Τόμ. Β’, σελ. 627)