«Η υπέρτατη αξία, το υπέρτατο κριτήριο είναι ο Θεάνθρωπος, Εκείνος είναι η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή, ο μοναδικός φίλος του ανθρώπου και αποκλειστικός οδηγός προς τη σωτηρία του. Ο Θεάνθρωπος, Εκείνος που ανοίγει μίαν οδό, μίαν οδό διαφορετική εκείνης που μας προσφέρει οτιδήποτε θέλει να παρουσιάσει ως θρήσκευμα, ως επιστήμη ή ως φιλοσοφία.Ο Θαυμαστός γλυκύτατος Κύριος Ιησούς,

»ο Αναστημένος Θεάνθρωπος είναι η μόνη Ύπαρξη υπό τον Ουρανό με την οποία δύναται ο άνθρωπος εδώ στη γη να νικά τον θάνατο, την αμαρτία και τον διάβολο και να καθίσταται μακάριος και αθάνατος συμμέτοχος στην Αιώνια Βασιλεία της Αγάπης του Χριστού.  

»Η υπέρτατη αξία, το υπέρτατο κριτήριο είναι ο Θεάνθρωπος, Εκείνος είναι η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή, ο μοναδικός φίλος του ανθρώπου και αποκλειστικός οδηγός προς τη σωτηρία του. Ο Θεάνθρωπος, Εκείνος που ανοίγει μίαν οδό, μίαν οδό διαφορετική εκείνης που μας προσφέρει οτιδήποτε θέλει να παρουσιάσει ως θρήσκευμα, ως επιστήμη ή ως φιλοσοφία.

»Η οδός του Θεανθρώπου είναι κάτι πολύ περισσότερο μιας διδασκαλίας, είναι αυτή η ίδια η Αλήθεια, είναι αυτό το ίδιο το πρόσωπο του Θεανθρώπου, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο Οποίος προσφέρει σε μας τη δυνατότητα ενσωμάτωσής μας σε Εκείνον και οργανικής μας ένταξης στο δικό Του Σώμα, το οποίο άφησε σε τούτο τον κόσμο υπό τη μορφή Εκκλησίας.

»Η φιλανθρωπία του Θεανθρώπου Χριστού δεν έχει όρια και τέλος, διότι για να αποκτούμε εμείς οι άνθρωποι την Αιώνιον Ζωή, την «εν Αυτώ» και να τη ζούμε, δεν μας ζητείται παρά μόνο ένα, το οποίο όλοι μπορούμε να έχουμε: η πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, όπως λέει το Ευαγγέλιο: «Οὕτω ἠγάπησεν ὁ Θεός τον κόσμον, ὥστε τον Υἱόν αὐτοῦ τον Μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». «Ὁ πιστεύων εἰς τον Υἱόν ἔχει ζωήν αἰώνιον».

»Από ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, μόνο ο Χριστός, ως μόνος αληθινός Θεός, δίνει στον άνθρωπο εκείνο το οποίο κανείς εκ των αγγέλων ή ανθρώπων δεν μπορεί να δίνει. Εκείνος μόνος έχει την εξουσία και το κύρος να δηλώνει «Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ἔχει ζωήν αἰώνιον» και «μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς την ζωήν» ακόμη και σε αυτή τη ζωή». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Ολόκληρη η Δημιουργία συλλαμβάνεται «εν τη Μεγάλη Βουλή της Αγίας Τριάδας» εντός του προαιώνιου σχεδίου Αυτής προς τον σκοπό, όπως ανακεφαλαιώνεται αυτή στο πρόσωπο του Λόγου. Ο Θεάνθρωπος συνάπτει τη θεία με την ανθρώπινη φύση, για να παρουσιάζει σε μας ζωντανή την αρχική προοπτική, το αρχικό σχέδιο της πλασθείσας κατ’ εικόνα Θεού φύσης μας.
»Η αμαρτία των προπατόρων μας, του Αδάμ και της Εύας παρ’ όλο που καταρρίπτουν το αρχικό μεγαλείο της φύσης μας, παρ’ όλο ότι κατορθώνει να θέτει σε κίνδυνο το θεϊκό σχέδιο, εντούτοις δεν καταφέρνει να διασπάζει τη συνέχεια αυτού.

»Χωρίς την αγία δογματική αλήθεια περί της Αγίας Τριάδας, δεν έχουμε τις θείες ενέργειες από την Αγία Τριάδα. Τις οποίες αντλούμε από την ορθή πίστη και οι οποίες μας ζωοποιούν, μας αγιάζουν, μας σώζουν και μας θεώνουν. Χωρίς την αγία αλήθεια περί του Θεανθρώπου, δεν υπάρχει σωτηρία για τον άνθρωπο. Διότι από την αλήθεια αυτή, όταν τη ζει ο άνθρωπος, πηγάζει η θεία δύναμη, που σώζει από την αμαρτία, από τον θάνατο, από τον διάβολο.

 »Και αυτή η δογματική αλήθεια περί του Θεανθρώπου Ιησού μήπως δεν έχει μαρτυρηθεί σαφέστατα και εμπειρικότατα στους βίους αναρίθμητων αγίων; Για αυτό ακριβώς οι άγιοι είναι άγιοι, διότι ζουν όλο τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού, ως την ψυχή της ψυχής τους. Ως τη συνείδηση της συνείδησής τους, τον νου του νου τους, την ύπαρξη της ύπαρξής τους, τη ζωή της ζωής τους. Κατά αυτόν τον τρόπο κάθε ένας μας βροντοφωνεί τον θείο Απόστολο την αλήθεια: “Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός”». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

 Οι άγιοι μάς δείχνουν τον δρόμο και τον τρόπο να ενωνόμαστε με τον Θεό. Οι άγιοί μας είναι ο επεκτεινόμενος Χριστός εις τους αιώνες (Ιουστίνος Πόποβιτς). Μας δείχνουν πώς μέσα από την υλική φύση να έλκουμε τη Χάρη του Θεού και να ενωνόμαστε μαζί Του. Πρότυπο για τους αγίους μας είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.

Η ένωση με τον Θεό γίνεται μέσω του Θεανθρώπου, όπου στην υπόσταση του Ιησού Χριστού ενώνεται η ανθρώπινη με τη θεϊκή φύση. Έχουμε τη δυνατότητα με τη Θεία Κοινωνία να λαμβάνουμε τον Ιησού Χριστό μέσα μας. Άλλωστε, αυτό μας το λέγει ο Κύριος: «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ».

«Πριν από την έλευση του Σωτήρα Χριστού στον επίγειο κόσμο μας, εμείς οι άνθρωποι γνωρίζουμε μόνο τον θάνατο, και ο θάνατος εμάς. Κάθε τι το ανθρώπινο είναι διαποτισμένο με τον θάνατο, αιχμαλωτισμένο και κατανικημένο από αυτόν.

»Ο θάνατος μας είναι πλησιέστερος και από τον εαυτό μας και περισσότερο πραγματικός από μας τους ίδιους. Δυνατότερος, ασυγκρίτως δυνατότερος, από κάθε άνθρωπο, χωριστά κι από όλους τους ανθρώπους μαζί. Η γη είναι μια φρικαλέα φυλακή του θανάτου και εμείς ανίσχυροι δέσμιοι και δούλοι του.

»Μόνο με την έλευση του Θεανθρώπου Χριστού «η ζωή φανερώνεται». Φανερώνεται στους απελπισμένους θνητούς, τους άθλιους δούλους του θανάτου, εμάς, «η Ζωή η Αιώνιος». Από προσωπική μας εμπειρία το γνωρίζουμε: Ο Ιησούς Χριστός είναι «ο αληθινός Θεός και Ζωή Αιώνιος». Η μόνη αληθινή ζωή μας, είναι η ζωή «ἐν τῷ μόνῳ ἀληθινῷ Θεῷ καί Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ», επειδή είναι εξ ολοκλήρου αιώνια και ισχυρότερη του θανάτου.

 »Η αληθινή ζωή επί της γης αρχίζει ακριβώς από την Ανάσταση του Σωτήρα, διότι είναι ζωή που δεν τελειώνει με τον θάνατο. Αληθινή ζωή είναι εκείνη, η οποία δεν τελειώνει με τον θάνατο και μια τέτοια ζωή γίνεται δυνατότητα πάνω στη γη μόνο με την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

  «Η δική μας οδός, είναι η οδός των αγίων και της νηστείας. Είναι βία στον εαυτό μας να πράττουμε κάθε αγαθό. Διηνεκής βία του εαυτού μας προς κάθε καλό, διότι η φύση μας δεν θέλει το καλό, αλλά κλίνει στο κακό. Εσύ όμως βίασε τον εαυτό σου να πνίγεις κάθε κακό που υπάρχει μέσα σου.

»Ο Κύριος σου δίνει τη δύναμη της ανάστασης για να κάνεις πραγματικά κάθε καλό. Για να σηκώνεις τον σταυρό σου, να χριστοποιείς τον εαυτό σου και να αντιλαμβάνεσαι ότι νηστεία δεν είναι άλλο, από το να αντικαθιστάς τον εαυτό σου με τον Χριστό, τον Θεό μας.

»Μέσω κάθε αρετής ο άνθρωπος πρέπει να αντικαθιστά τον εαυτό του με τον Θεό, τον Κύριο Ιησού Χριστό, διότι ο Θεός είναι αρετή. Η θεία δύναμη είναι η πιο δυνατή. Είναι πιο δυνατή από αυτόν εδώ τον κόσμο. Αυτή η δύναμη μάς χαρίστηκε για να υπερνικούμε κάθε κακό, να υπερνικούμε κάθε αμαρτία, κάθε διαβολική δύναμη.

»Βίαζε τον εαυτό σου σε κάθε καλό και ο αγαθός Κύριος σου δίνει τη δύναμη της Ανάστασης, ώστε να πορεύεσαι από τη μεγαλύτερη θλίψη στη μικρότερη και από τη μικρότερη χαρά στη μεγαλύτερη. Να βαδίζουμε όλοι προς τη Βασιλεία των Ουρανών.

»Έως ότου μπορέσουμε να λέμε με τη Χάρη του Θεού και εμείς: Κύριε Ιησού Χριστέ, δεν ζω πλέον εγώ, εσύ ζεις μέσα μου διά των αγίων Μυστηρίων και των αγίων αρετών. Σε Σένα ανήκει η δόξα και η ευχαριστία, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Χωρίζεται ο άνθρωπος από τον Χριστό; Τότε χωρίζεται από τη μοναδική λογική έννοια του «όντος» του, της ζωής του, της ύπαρξής του. Χωριζόμενος ο άνθρωπος από τον Χριστό, χωρίζεται και από τη μόνη λογική έννοια της ψυχής του, του «νου» του, της συνειδήσεώς του, του θελήματός του, του σώματός του.
»Τι είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό; Είναι ένας μαρτυρικός, βασανιστικός θρήνος.

Τι είναι η ψυχή του ανθρώπου χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα ομιλούμενο σκιάχτρο.

Τι είναι η συνείδησή του, ή η βούλησή του; Είναι ένας απελπισμένος τυφλός.

Τι είναι το σώμα του χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα αηδιαστικό, σιχαμερό σκουλήκι.

Τι είναι το θέλημά του; Είναι ένας αβοήθητος εγκληματίας.

Τι είναι γενικά ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα φοβερό εξωτερικό θέαμα. Έτσι και κάθε άλλο δημιούργημα, από τον άγγελο μέχρι και το πιο ασήμαντο ον, χάνει κάθε λογική έννοια της ύπαρξής του, αν δεν διατηρήσει στο «είναι» του, τον Κύριο Ιησού Χριστό». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

  «Θεοειδής ψυχή! Πού είναι άραγε; Στον Χριστό. Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος για να μας πει: να, έτσι πρέπει να είναι ο άνθρωπος. Εκείνος, ο Θεός, γίνεται άνθρωπος. Εκείνος, ο Θεός, δείχνει στον εαυτό Του το Πρόσωπό Του. Εμείς είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού, οφείλουμε να ζούμε σύμφωνα με αυτή.

    »Τι είναι ο νους μας; Εικόνα του νου του Χριστού, του νου του Θεού. Η δική μας υποχρέωση είναι να κάνουμε τον νου μας όμοιο με τον νου του Χριστού. Δηλαδή να χριστοποιούμε όλο τον νου μας και να μπορούμε να λέμε με τον Απόστολο Παύλο: «ἡμεῖς νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν».

    »Αλλά μέχρι να ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Χριστού, του Θεού, το δικό μας θέλημα πάντα περιπλανιέται, είναι πάντα αδύνατο, πάντα σκοντάφτει και βυθίζεται στην αμαρτία. Εάν έχουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό ως αιώνιο Πρότυπό μας, το αιώνιο όραμά μας, τότε ταυτίζουμε τον εαυτό μας με το δικό Του θέλημα. Τότε λέμε: δε θέλω να γίνεται το θέλημά μου, αλλά το δικό Σου Κύριε». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

    Τι καταδικάζει την ψυχή μας σε θάνατο; Η αμαρτία. Μας εξηγεί ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς:

«Η αμαρτία είναι η μοναδική διασπαστική δύναμη, που χωρίζει και διακόπτει κάθε δεσμό με τον Θεό. Χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό, χωρίζει τον άγγελο και κάθε άλλο όν. Έτσι, απομακρύνοντας η αμαρτία τον άνθρωπο από τον Θεό, τον καταβυθίζει στη μωρία, στη χωρίς νόημα κατάσταση, στον θάνατο, στον διαβολισμό (στο κράτος του διαβόλου). Γι’ αυτό και ο φιλάνθρωπος Κύριος, ο Θεός Λόγος, γίνεται άνθρωπος. Με την ένωση στον Εαυτό Του, της Θείας και ανθρώπινης φύσης, «ασυγχύτως και αδιαιρέτως», καθάρισε τη φύση μας από την αμαρτία, την παραφροσύνη, τον θάνατο και τον διάβολο».

Η ψυχή μας με την ενανθρώπιση του Κυρίου ξανακερδίζει τη δυνατότητα για αθανασία για την οποία έχει πλαστεί μια και είναι δημιουργημένη με Πνοή Θεού. Η ψυχή μας χάνει την αθανασία μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, αλλά ξανακερδίζει τη δυνατότητα για αθανασία με την ενανθρώπισή του Κυρίου, τη σταύρωση και την Ανάστασή Του.

 Ακολουθώντας τον Κύριο γινόμαστε κι εμείς αθάνατοι, γινόμαστε κατά Χάριν θεοί. Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μας. Την αθανασία της ψυχής μας την καταργεί η αμαρτία, η οποία χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό και τον οδηγεί στην απώλεια.

Είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε αθάνατοι, μας λέγει ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Ο Κύριος νικά τον θάνατο και εμείς έχουμε τη δυνατότητα να νικάμε τον θάνατο, νικώντας την αμαρτία. Με τη νίκη κατά της αμαρτίας και κατά των παθών ενδυόμαστε κι εμείς την αθανασία. Κάθε φορά που νικάμε τον εγωισμό μας και την αμαρτία νικάμε τον θάνατο και τον διάβολο.

«Η πίστη είναι η αναζωοποίηση της ψυχής από νέκρα, η εκ νεκρών ανάσταση της ψυχής. Η πίστη στον Χριστό ενώνει τον άνθρωπο με τον αιώνιο Κύριο. Ο Οποίος κατά το μέτρο της πίστης του ανθρώπου, πληροί την ψυχή του με την Αιώνιον Ζωή. Τότε ο άνθρωπος αισθάνεται και κατανοεί τον εαυτό του ως αιώνιο.

    »Αυτό γίνεται ολοένα περισσότερο, όσο ο άνθρωπος ζει κατά αυτή την πίστη, η οποία αγιάζει βαθμηδόν την ψυχή του, την καρδιά του, τη συνείδησή του, όλο το είναι του με τις θείες ενέργειες της Χάρης. Ανάλογα με την πίστη του ανθρώπου αυξάνεται κι ο αγιασμός της φύσης του. Καθώς γίνεται αγιότερος ο άνθρωπος αποκτά ολοένα και περισσότερο δυνατή, περισσότερο ζωντανή την αίσθηση της προσωπικής του αθανασίας, αποκτά επίγνωση της δικής του, αλλά και της αιωνιότητας των πάντων.

»Πράγματι η αληθινή ζωή του ανθρώπου αρχίζει με την πίστη του στον Χριστό. Η οποία παραδίδει στον Κύριο όλη την ψυχή, όλη την καρδιά, όλο τον νου, όλη τη δύναμή του. Εκείνος αγιάζει, μεταμορφώνει και θεώνει όλα αυτά βαθμιαίως. Δι’ αυτού του αγιασμού, της μεταμόρφωσης και Θέωσης, ο Κύριος διαχέει στον άνθρωπο τις θείες ενέργειες της Χάρης. Οι οποίες του δίνουν την παντοδύναμη αίσθηση και επίγνωση της προσωπικής του αθανασίας και αιωνιότητας. Η ζωή μας είναι τόσο ζωή, όσο είναι ζωή «εν Χριστώ». Πόσο δε είναι «εν Χριστώ»; Αυτό φανερώνεται από την αγιότητά της, όσο περισσότερο αγία είναι η ζωή μας, τόσο περισσότερο αθάνατη και αιώνια.

»Το ότι ο άνθρωπος πιστεύει αληθινά στον Αναστάντα Κύριο, το αποδεικνύει με το να αγωνίζεται κατά της αμαρτίας και των παθών. Αν μεν αγωνίζεται, πρέπει να γνωρίζει ότι αγωνίζεται για την αθανασία και την Αιώνιον Ζωή. Αν όμως δεν αγωνίζεται, η πίστη του είναι μάταιη. Διότι αν η πίστη του ανθρώπου δεν είναι αγώνας για την αθανασία και την επί του θανάτου νίκη, τότε προς τι η πίστη μας; Αν με την πίστη στον Χριστό δεν φθάνει κανείς στην αθανασία και τη νίκη επί του θανάτου τότε προς τι η πίστη μας;

»Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, αυτό σημαίνει ότι η αμαρτία και ο θάνατος δεν έχουν νικηθεί. Αν δεν έχουν αυτά τα δύο νικηθεί, τότε γιατί να πιστεύει κανείς στον Χριστό; Εκείνος όμως ο οποίος με την πίστη στον Αναστάντα Χριστό αγωνίζεται εναντίον κάθε αμαρτίας του, αυτός ενισχύει σιγά – σιγά μέσα του την αίσθηση ότι ο Κύριος πραγματικά αναστήθηκε, άμβλυνε το κέντρο του θανάτου, νίκησε τον θάνατο σε όλα τα μέτωπα της μάχης». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Αναφέρω λεπτομερώς τα λόγια του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς για την Αγία Γραφή, γιατί με ενέπνευσαν να τη διαβάζω με μεγαλύτερη προσοχή και ευλάβεια και να αντλώ άπειρη δύναμη από τα λόγια του Θεού που έχουν ζωή, όπως μας είπε ο Κύριος: «τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν».
    «Η Αγία Γραφή είναι κατά κάποιο τρόπο η βιογραφία του Θεού στον κόσμο αυτό. Και μάλιστα από την Αγία Γραφή, η Καινή Διαθήκη είναι η βιογραφία του σαρκωθέντος Θεού σε αυτόν το κόσμο. Μέσα σε αυτήν περιγράφεται πώς ο Θεός, για να δείχνει τον εαυτό Του στους ανθρώπους, στέλνει τον Θεό Λόγο, ο Οποίος σαρκώνεται και γίνεται άνθρωπος. Σαν άνθρωπος είπε στους ανθρώπους, όλα όσα ο Θεός έχει, όλα όσα ο Θεός επιθυμεί για τον κόσμο αυτόν και για τους ανθρώπους που ζουν σε αυτόν.

»Αποκαλύπτει ο Θεός Λόγος το σχέδιο Του στον κόσμο. Ο Θεός Λόγος με τη βοήθεια του λόγου, δείχνει τον Θεό στους ανθρώπους, όσο είναι δυνατό ο ανθρώπινος λόγος να περιλαμβάνει τον απερίληπτο Θεό. Ό,τι είναι απαραίτητο στον κόσμο αυτό και στους ανθρώπους που ζουν σε αυτόν, ο Κύριος το δίνει μέσα στην Αγία Γραφή. Μέσα σε αυτή δίνει τις απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα: Τι είναι ο Θεός, τι είναι άνθρωπος, την σωτηρία του ανθρώπου, τη μελλοντική ζωή.
»Ο Θεός στην Αγία Γραφή λέγει όλα όσα χρειάζονται να πει στους ανθρώπους. Στην Αγία Γραφή βρίσκεται η βιογραφία του κάθε ανθρώπου, του καθενός μας ανεξαιρέτως. Σε αυτήν ο καθένας μας μπορεί να βρίσκει ολόκληρο τον εαυτό του. Παρουσιάζονται και περιγράφονται λεπτομερώς όλες οι αρετές σου και τα ελαττώματα που έχεις και δεν έχεις. Βρίσκεις δρόμους μέσω των οποίων η ψυχή σου και η ψυχή κάθε ανθρώπου, βαδίζει από την αμαρτία στην τελειότητα και ολόκληρο τον δρόμο από τον άνθρωπο ως τον Θεό και από τον άνθρωπο ως τον διάβολο.

»Στην Αγία Γραφή βρίσκεις τρόπους να απελευθερώνεσαι από την αμαρτία. Βρίσκεις με μια λέξη, όλη την ιστορία της αμαρτίας και της αμαρτωλότητας, και όλη την ιστορία της αρετής και των δικαίων. Σε αυτήν βρίσκεις φάρμακο για όλες σου τις ατέλειες και τα ελαττώματα, και την τροφή για όλες σου τις αρετές και τις ασκήσεις.

»Όσο περισσότερο ο άνθρωπος διαβάζει και μελετά την Αγία Γραφή, τόσο περισσότερο βρίσκει αιτίες όλο και πιο πολύ να την μελετά ασταμάτητα. Στους λόγους του Θεού υπάρχει κάποιος χυμός αθανασίας ο οποίος με την ανάγνωση των λόγων Του πέφτει σταγόνα -σταγόνα στην ψυχή του ανθρώπου και την ζωογονεί από τον θάνατο και τη φθορά.
   »Πώς μελετούμε την Αγία Γραφή; Με προσευχή, σεβασμό, γιατί σε κάθε λέξη υπάρχει και από μια σταγόνα Αιωνίου Αλήθειας, και όλες οι λέξεις αποτελούν απέραντο ωκεανό της Αιωνίου Αλήθειας. Η Αγία Γραφή δεν είναι βιβλίο, αλλά ζωή. Προσευχήσου στον Κύριο να φωτίζει τον νου σου, ώστε να κατανοεί τους λόγους της, και να χαριτώνει την καρδιά σου, να αισθάνεσαι την αλήθεια των λόγων αυτών και τη ζωή.

   »Συνειδητοποίησε ότι αυτά είναι λόγια του Θεού, που Εκείνος ο Ίδιος απευθύνει σε σένα. Σε κάθε λέξη αποκαλύπτει ατέλειωτη αλήθεια και άφατο μυστήριο. Βασικό είναι να διαβάζεις την Αγία Γραφή όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά παράλληλα με αυτό εξάσκησε και μια αρετή. Εξάσκησε την μέχρις ότου σου γίνει συνήθεια. Κι αν ακόμα ο νους σου δεν αντιλαμβάνεται και η καρδιά σου δεν αισθάνεται, εσύ εν τούτοις διάβαζε. Γιατί με την ανάγνωση σπείρεις τον Λόγο του Θεού στην ψυχή σου». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Η αμαρτία κατορθώνει να χτίζει το κακό μέσα μας. Δίπλα σε εκείνη τη θεοειδή ψυχή που έλαβε από τον Θεό, τη δική της ψυχή. Αν η αμαρτία μάς γίνεται συνήθεια, δημιουργεί μέσα μας τη δική της ψυχή. Αν πράττουμε την αμαρτία, εκείνη σταδιακά μορφώνεται στην ψυχή μας. Κοντά σε εκείνη τη θεοειδή ψυχή την οποία ο Θεός σου δίνει, εσύ φέρνεις έναν ξένο ο οποίος σε αιχμαλωτίζει. Αυτός διαφεντεύει, ενώ ό,τι θεϊκό είναι μέσα σου, είναι σαν κοιμισμένο, σαν μουδιασμένο. Το απέρριψες και εκείνο δεν ζει μέσα σου, πεθαίνει.

»Η αμαρτία δημιουργεί μέσα μας δικό της κόσμο, δημιουργεί μέσα μας δική της φιλοσοφία, δική της αντίληψη για τον κόσμο. Η αμαρτία επιδιώκει να καταλάβει τη θέση του Θεού στην ψυχή σου, τη θέση του Προσώπου του Θεού. Η αμαρτία στην πραγματικότητα θέλει να στερήσει από τον άνθρωπο εκείνες τις θεϊκές ωραιότητες που έχει στην ψυχή του. Ναι, ο ίδιος ο διάβολος αγωνίζεται διά μέσου της αμαρτίας να δημιουργήσει μέσα του και μέσα μου τη δική του εικόνα. Διότι η αμαρτία πάντοτε μοιάζει στον διάβολο. Πάντοτε την εναγκαλιζόμαστε. Τυπώνει σιγά-σιγά στην ψυχή μας τη δική του σκοτισμένη μορφή.

»Με τη συνήθεια στην αμαρτία μορφώνεται μέσα μας ένα άλλο «εγώ», μία άλλη ψυχή, ένας άλλος εαυτός, εκείνος ο εαυτός τον οποίο ζητεί ο Κύριος να απαρνιόμαστε. Το κακό το δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι, ενώ το καλό είναι από τον Θεό, λέγει ο Απόστολος Παύλος. Εγώ θέλω να ζω σωστά, αλλά τη δύναμη να το κάνω δεν την έχω, δεν βρίσκω τη δύναμη γι’ αυτό, δεν βρίσκω τη δύναμη μέσα μου.

»Το Ευαγγέλιο μας αποκαλύπτει τον τρόπο για να πραγματοποιούμε στη ζωή μας το καλό που επιθυμούμε. Αυτός ο τρόπος είναι η απάρνηση του εαυτού σου, της αμαρτίας σου, αυτής της αμαρτωλής ψυχής που δημιουργείται, χτίζεται μορφώνεται μέσα σου. Με τη νηστεία, στην πραγματικότητα, απωθούμε την αμαρτωλότητα που είναι μέσα μας.

»Αντικαθιστούμε σταδιακά τον εαυτό μας με τον Χριστό, μέχρις ότου φθάσουμε στην τελειότητα στην οποία έφθασε ο Απόστολος Παύλος. Να τι σημαίνει «απαρνησάσθω εαυτόν». Σημαίνει να απαλείφουμε όλες τις κακές μας επιθυμίες, καθετί ανθρώπινο, αμαρτωλό και να τα αντικαθιστούμε με τον Χριστό, να γίνονται όλα Χριστός.

»Ὅς γάρ ἐάν θέλῃ την ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν· ὅς δ᾽ ἄν ἀπολέσει την ψυχήν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ εὐαγγελίου, σώζει αὐτή. Εάν βεβαίως απαρνιόμαστε κάθε αμαρτία μας, κάθε πάθος μας και το επιθυμούμε, ο Χριστός γίνεται ψυχή μέσα στην ψυχή μας, καρδιά μέσα στην καρδιά μας.

»Αντικαθιστά τον εαυτό μας, το «εγώ» μας, με τον Εαυτό Του. Αυτή η μόνη οδός για να φυλάσσουμε την ψυχή μας από την κόλαση, από την καταστροφή, από τον διάβολο, από κάθε κακό, από τα αιώνια βάσανα, είναι να βρίσκουμε μέσα μας τη θεοειδή ψυχή, εκείνη τη θεϊκή ψυχή, την οποία ο Θεός μάς δίνει.

»Η αμαρτία βαθμιαία μικραίνει την ψυχή του ανθρώπου, την πλησιάζει προς τον θάνατο, τη μεταβάλλει από αθάνατη σε θνητή, από άφθαρτη και απέραντη σε φθαρτή και πεπερασμένη. Όσο περισσότερες αμαρτίες έχει ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο θνητός είναι.

   »Κάθε αμαρτία αποτελεί μια υποχώρηση, κάθε πάθος μια προδοσία, κάθε κακία μια ήττα. Εκείνος που με πίστη στον Αναστάντα Χριστό αγωνίζεται εναντίον κάθε αμαρτίας του, ενισχύει βαθμιαία την αίσθηση που έχει μέσα του ότι ο Χριστός πραγματικά αναστήθηκε, πραγματικά νίκησε τον θάνατο σε όλα τα πεδία της μάχης.

»Με τη φιλαμαρτία και την εκούσια και επίμονη παραμονή στην αμαρτία, ο άνθρωπος βαθμιαία διαβολοποιείται, μεταβάλλεται βαθμιαία σε διαβολάνθρωπο και δημιουργεί θεληματικά την κόλαση για τον εαυτό του. Διότι κάθε αμαρτία είναι μια μικρή κόλαση.

»Αντίθετα μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, διά των αγίων Μυστηρίων και των αγίων ευαγγελικών αρετών, ο άνθρωπος πληρούται με τον Θεάνθρωπο Χριστό. Ενδύεται τον Χριστό, και μεταμορφώνεται βαθμιαία σε άνθρωπο χριστοφόρο και χριστοειδή: «εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». (Απόστολος Παύλος) Γίνεται βαθμηδόν θεάνθρωπος κατά Χάριν και κατά αυτόν τον τρόπο αποκτά μέσα στην ψυχή του τον Παράδεισο, διότι κάθε μια αγία ευαγγελική αρετή είναι μικρός Παράδεισος για την ψυχή». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ο Σέρβος άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μας μιλά για τον κόσμο μας, ο οποίος «εν τω πονηρώ κείται», δηλαδή κυριαρχείται από τον διάβολο. Άρχοντας του κόσμου τούτου είναι ο διάβολος:

«Οι αμαρτίες έχουν τον δικό τους θεό και αυτός είναι ο διάβολος. Αυτός είναι και ο κύριος δημιουργός τους. Και οι άνθρωποι, όταν κάνουν τις αμαρτίες, γίνονται συνεργοί του διαβόλου και όχι μόνον αυτό, αλλά και δούλοι και υπηρέτες του. Οι αμαρτίες έχουν το βασίλειο τους, τον κόσμο τους και αυτός είναι η κόλαση. Και αυτός ο γήινος κόσμος μας, με τη θεληματική, εκούσια διαβίωσή μας στις αμαρτίες, γίνεται και είναι δικός τους κόσμος. Και τόσο είναι δικός τους, όσο εμείς οι άνθρωποι με ευχαρίστηση κάνουμε τις αμαρτίες.

»Ο διάβολος έρχεται με την αμαρτία στον γήινο κόσμο μας και τον κατακτά ολοκληρωτικά με τις αμαρτίες που κάνουν οι άνθρωποι. Και με τη βοήθεια των αμαρτιών, ο διάβολος κυβερνά τους ανθρώπους και κυριαρχεί σε αυτούς με τον θάνατο. Και κάνει τους ανθρώπους «αβοήθητους δούλους» και γίνεται θεός αυτού του κόσμου, «θεός του αιώνος τούτου». Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Κύριος Ιησούς Χριστός ονομάζει τον διάβολο κύριο αυτού του κόσμου, «άρχοντα του κόσμου τούτου».

»Γι’ αυτό, αυτός ο κόσμος, «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» και ονομάζεται κακός, «πονηρός κόσμος», μέχρι τον ερχομό του Κυρίου Ιησού Χριστού στον κόσμο μας, μέχρι την «ενσάρκωσή Του» και την θαυμαστή «οικονομία» της σωτηρίας.

»Και η σωτηρία «συνίσταται» στη νίκη του Σωτήρα κατά της αμαρτίας, νίκη κατά του διαβόλου και της δύ­ναμής του, νίκη κατά της παν-δύναμης αυτού δηλαδή του θανάτου.

»Μέχρι τον Κύριο Ιησού Χριστό και χωρίς Εκείνον και έξω από Εκείνον, οι άνθρωποι «ζούσαν και ζουν» στις αμαρτίες και στους θανάτους. «Περπατούν» μέσα στην αμαρτία και στον θάνατο μέρα και νύκτα ή ακόμη περισσότερο ζουν μέσα στο βασίλειο αυτού του κόσμου, αφού περπατούν μέσα στις άπειρες νύχτες της αμαρτίας και του θανάτου. Και αυτός ο κόσμος, τον οποίο ο διάβολος κυβερνά, διαμέσου της αμαρτίας, έχει τον δικό του τρόπο ζωής, το δικό του περπάτημα, τη δική του ροή, το δικό του δρόμο.

»Η αμαρτία πέτυχε να γίνεται τρόπος ζωής, για τους ανθρώπους αυτού του κόσμου. Όσο αυτή (η αμαρτία) αποκτά δικαιώματα στον κόσμο αυτό, τόσο πολύ γίνεται οικεία, τόσο γίνεται ένα με τους ανθρώπους. Και τόσο γίνεται ένα, τόσο βαθιά διεισδύει στον κόσμο αυτό, τόσο προσεταιρίζεται την ανθρώπινη φύση, από την πανάρχαια εποχή, ώστε να μην παρουσιάζει κάτι το στιγμιαίο, κάτι το σύντομο.

»Αλλά κάτι το βαθύ, το διαρκές, το αιώνιο, και «όλος ο αιώνας», όλη η «καιρική» αιωνιότητα να είναι διαποτισμένη από αυτή. Σε κάθε περίπτωση η αμαρτία θέλει και επιθυμεί να γίνεται σε αυτόν τον κόσμο κάτι το αιώνιο, να γίνεται πραγματικά η αιωνιότητά του. Γιατί αυτός ο κόσμος «βλέπει» στην αμαρτία τη ζωή του, την «αθανασία» του, την «αιωνιότητά» του.

»Έτσι ο άνθρωπος «περιπατεί κατά τον αιώνα του κόσμου τούτου» και αυτό σημαίνει ότι αφού ζει με οικεία και διαρκή τη φιλαμαρτησία, βλέπει την αμαρτία σαν κάτι το «φυσικό», κάτι το λογικό, κάτι το απαραίτητο και ακόμη περισσότερο σαν κάτι το «συν-αιώνιο» στον κόσμο αυτό. Στην πραγματικότητα, ζώντας με την αμαρτία ο άνθρωπος θανατώνει τον εαυτό του, θανατώνει κάθε τι το ανώτερο, το άγιο, το ένθεο, το αθάνατο, το αιώνιο και γίνεται ψυχικά νεκρός.

»Αλλά το να περιπατεί ο άνθρωπος «κατά τον αιώνα του κόσμου τούτου» σημαίνει και κάτι ακόμη, ότι περιπατεί «κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος», ότι περιπατεί σύμφωνα με το θέλημα του διαβόλου. Η ανθρώπινη αμαρτία δεν είναι «αυτοδημιούργητη» αλλά εξάγεται, προέρχεται ολόκληρη από τον διάβολο και εξαρτάται από αυτόν. Η αμαρτία είναι καθαρή επινόηση του διαβόλου. Και προσεταιριζόμενοι οι άνθρωποι την αμαρτία, «κοινωνούν» με τον διάβολο, γίνονται «θεληματικά» συνεργοί του». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Οι άνθρωποι καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο. Ο Θεός όμως με την Ανάστασή Του «καταδικάζει» τους ανθρώπους σε αθανασία. Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεό θνητό, αλλά ο Θεός με την Ανάστασή Του κατέστησε τους ανθρώπους αθάνατους. Αναστήθηκε ο σταυρωθείς Θεός και απόκτεινε τον θάνατο. Ο θάνατος δεν υπάρχει πλέον. Η αθανασία κατέκλυσε τον άνθρωπο και όλους τους κόσμους του.

    »Με την Ανάσταση του Θεανθρώπου, η ανθρώπινη φύση οδηγείται τελεσίδικα στην οδό της αθανασίας και γίνεται φοβέρα γι’ αυτόν τον θάνατο. Διότι πριν την Ανάσταση του Χριστού ο θάνατος είναι φοβερός για τον άνθρωπο. Μετά την Ανάσταση του Κυρίου γίνεται ο άνθρωπος φοβερός για τον θάνατο. Όταν ο άνθρωπος ζει με πίστη στον Αναστάντα Χριστό, ζει υπεράνω θανάτου, καθίσταται απρόσβλητος από τον θάνατο. Έτσι, όταν ο «εν Χριστώ» άνθρωπος πεθαίνει, αφήνει απλά το ένδυμα του σώματός του, για να ντυθεί ξανά με αυτό κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας.

»Κάθε λόγος του Χριστού είναι γεμάτος Θεό γι’ αυτό, όταν εισέρχεται στην ψυχή του ανθρώπου, την καθαρίζει από κάθε ρύπο. Από κάθε Του λόγο βγαίνει δύναμη, η οποία καθαρίζει από την αμαρτία. Γι’ αυτό ο Σωτήρας στον Μυστικό Δείπνο είπε στους πάντα παρόντες ακροατές Του, στους μαθητές Του: «ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν».

»Κάθε λόγος του Σωτήρα είναι γεμάτος αλήθεια και, όταν εισέρχεται στην ψυχή, την αγιάζει σε όλη την αιωνιότητα. Γι’ αυτό ο Σωτήρας απευθύνει τη προσευχή Του, προς τον ουράνιο Πατέρα Του: «Πάτερ ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι». Δεν δέχεσαι τον λόγο του Χριστού ως λόγο του Θεού, ως λόγο αληθείας; Αυτό είναι ψέμα και ο πατέρας του ψέματος που βρίσκεται μέσα σου, επαναστατεί κατά αυτής της αλήθειας.

»Σε κάθε λόγο του Σωτήρα υπάρχουν πολλές υπερφυσικές αλήθειες και ευλογίες. Και αυτό είναι που χαριτώνει τη ψυχή του ανθρώπου, όταν ο λόγος του Χριστού την επισκεφθεί. Ως ζώσα χαροποιός δύναμη, ο Λόγος του Θεού ενεργεί θαυματουργικά και ζωοδοτικά, εφόσον ο άνθρωπος τον ακούει και τον δέχεται με πίστη.

»Σε όλα αυτά το βασικότερο είναι η πίστη και το αίσθημα αγάπης προς τον Κύριο Ιησού Χριστό. Με τη θαλπωρή αυτού του αισθήματος ανοίγεται το μυστήριο κάθε λόγου του Θεού, όπως με τη θαλπωρή των ακτίδων του ήλιου ανοίγει ο κάλυκας του εύοσμου λουλουδιού». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Ποιος είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός; Ποιος είναι σε Αυτόν ο Θεός και ποιος ο άνθρωπος; Πώς γνωρίζεται ο Θεός στον Θεάνθρωπο και πώς ο άνθρωπος; Τι δώρισε σε μας τους ανθρώπους ο Θεός «εν τω Θεανθρώπω»; Όλα αυτά τα φανερώνει σε εμάς το Άγιο Πνεύμα, το «Πνεύμα της αληθείας». Μας αποκαλύπτει, δηλαδή, όλη την αλήθεια για Αυτόν, για τον Θεό «εν Αυτώ» και για τον άνθρωπο και για το τι χάρισε σε μας με όλα αυτά. Η αποκάλυψη αυτή ξεπερνά κάθε τι που βλέπουν οι ανθρώπινοι οφθαλμοί και αισθάνεται η καρδιά μας.

»Στην πραγματικότητα κάθε άγιο Μυστήριο και όλες οι θείες αρετές είναι μια Αγιοπνευματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα διά μέσου αυτών έρχεται σε εμάς και μέσα μας. Εκείνο κατέρχεται αληθινά και ουσιαστικά με όλες τις θεϊκές ενέργειες. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με το Άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα μας κι εμείς σε Αυτόν.

»Αυτό και μόνο μαρτυρεί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος σε εμάς. Εμείς με το Πνεύμα το Άγιο ζούμε «εν Χριστώ» και Εκείνος σε εμάς και αυτό το γνωρίζουμε «ἐκ τοῦ Πνεύματος οὗ ἡμῖν ἔδωκεν». Με μια λέξη όλη η ζωή της Εκκλησίας σε όλες τις δικές της, αναρίθμητες, θεανθρώπινες πραγματικότητες οδηγείται και χειραγωγείται από το Άγιο Πνεύμα το Οποίο πάντοτε είναι το Πνεύμα του Θεανθρώπου Χριστού». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Με την αμαρτία ο άνθρωπος γίνεται θνητός και πεπερασμένος, με την Ανάσταση του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος. Σε αυτό δε ακριβώς έγκειται η δύναμη και το κράτος της Ανάστασης του Χριστού. Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού, δεν θα υπήρχε καν ο Χριστιανισμός. Μεταξύ των θαυμάτων η Ανάσταση του Κυρίου είναι το μεγαλύτερο θαύμα. Όλα τα άλλα θαύματα πηγάζουν από αυτό και συνοψίζονται σε αυτό. Από αυτό πηγάζουν η πίστη και η ελπίδα και η προσευχή και η θεοσέβεια.

»Αυτό είναι εκείνο το οποίο καμία άλλη θρησκεία δεν έχει. Αυτό είναι εκείνο το οποίο ανυψώνει τον Κύριο υπεράνω όλων των ανθρώπων και των θεών. Αυτό είναι εκείνο, το οποίο κατά τρόπο μοναδικό και αναμφισβήτητο δείχνει και αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αληθινός και Κύριος σε όλους τους ορατούς και αόρατους κόσμους.

»Χωρίς την ανάσταση δεν υπάρχει ούτε στον ουρανό, ούτε κάτω από τον ουρανό, τίποτε πιο παράλογο από τον κόσμο αυτό, ούτε μεγαλύτερη απελπισία από τη ζωή αυτή, δίχως αθανασία. Σε όλους τους κόσμους δεν υπάρχει περισσότερο δυστυχισμένη ύπαρξη από τον άνθρωπο που δεν πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών.

»Γι’ αυτό για την ανθρώπινη ύπαρξη ο Αναστημένος Κύριος είναι «τὰ πάντα ἐν πᾶσιν» σε όλους τους κόσμους, ότι το Ωραίο, το Καλό, το Αληθινό, το Προσφιλές. Το Χαρούμενο, το Θείο, το Σοφό, το Αιώνιο. Εκείνος είναι όλη η Αγάπη μας, όλη η Αλήθεια μας, όλη η Χαρά μας, όλο το Αγαθό μας, όλη η Ζωή μας σε όλες τις αιωνιότητες και απεραντοσύνες». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Με την αμαρτία ο άνθρωπος κατέστη θνητός και πεπερασμένος. Με την Ανάσταση του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος. Σε αυτό ακριβώς έγκειται η δύναμη και το κράτος και η παντοδυναμία της Ανάστασης του Χριστού. Αν δεν υπήρχε η Ανάσταση του Χριστού δεν θα υπήρχε καν Χριστιανισμός.

»Ομολογώ ειλικρινά ότι ουδέποτε θα πίστευα στον Χριστό, αν δεν είχε αναστηθεί και δεν είχε νικήσει τον θάνατο, τον μεγαλύτερο εχθρό μας. Αλλά ο Χριστός αναστήθηκε και μας δώρισε την αθανασία. Χωρίς αυτή την αλήθεια, ο κόσμος μας θα ήταν μια χαώδης έκθεση απεχθών ανοησιών. Μόνο με την ένδοξη Ανάστασή Του, ο θαυμαστός Κύριος και Θεός μας, μας ελευθερώνει από το παράλογο και την απελπισία.

»Ο άνθρωπος γεννιέται αληθινά όχι όταν τον φέρει στον κόσμο η μητέρα του, αλλά όταν πιστεύει στον Αναστάντα Σωτήρα Χριστό. Διότι τότε γεννιέται στην αθάνατη Αιώνιον Ζωή. Ενώ η μητέρα γεννά το παιδί της προς θάνατο, για τον τάφο. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η μητέρα όλων μας, όλων των χριστιανών, η μητέρα των αθανάτων. Με την πίστη στην Ανάσταση του Κυρίου ο άνθρωπος γεννιέται εκ νέου, γεννιέται για την αιωνιότητα.

»Αυτό είναι αδύνατο, παρατηρεί ένας σκεπτικιστής κι ο Αναστάς Θεάνθρωπος απαντά: «Πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι». Ο «πιστεύων» είναι αυτός που με όλη του την καρδιά, με όλη του την ψυχή, με όλο του το είναι ζει σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Αναστάντος Κυρίου Ιησού. Η πίστη μας είναι η νίκη με την οποία νικάμε τον θάνατο, η πίστη δηλαδή στον Αναστάντα Κύριο.

»Το κέντρο του θανάτου είναι η αμαρτία, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος. Με την Ανάστασή Του ο Κύριος άμβλυνε το κέντρο του θανάτου. Ο θάνατος είναι το φίδι και η αμαρτία το κεντρί του, με την αμαρτία ο θάνατος εκχέει το δηλητήριο στην ψυχή και στο σώμα του ανθρώπου. Όσο περισσότερες αμαρτίες έχει ο άνθρωπος τόσο περισσότερα είναι τα κέντρα που ο θάνατος εκχέει το δηλητήριο του σε αυτόν.

»Αυτός που διά του Χριστού νικά την αμαρτία μέσα του, νικά και τον θάνατο. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος πιστεύει αληθινά στον Αναστάντα Κύριο, το αποδεικνύει με το να αγωνίζεται κατά της αμαρτίας και των παθών. Εφ’ όσον αγωνίζεται πρέπει να γνωρίζει ότι αγωνίζεται για την αθανασία και την Αιώνιον Ζωή. Εάν όμως δεν αγωνίζεται, τότε η πίστη του είναι μάταιη. Γιατί εάν η πίστη του ανθρώπου δεν είναι αγώνας για την αθανασία, για την αιωνιότητα, τότε είναι μάταιη.

»Ο Χριστιανισμός είναι μια κλήση στον μέχρις εσχάτης αναπνοής αγώνα εναντίον του θανάτου, μέχρι της τελικής νίκης πάνω σε αυτόν. Τα τέσσερα Ευαγγέλια του Χριστού ανακεφαλαιώνονται σε τέσσερες λέξεις: Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη! Εδώ βρίσκεται όλο το νόημα, όλων των κόσμων του Θεού, των ορατών και αοράτων.

»Η δύναμη του Αναστάντος Θεανθρώπου Χριστού δίνει τη δύναμη σε κάθε Χριστιανό να νικά κάθε θνητό και αυτόν τον θάνατο, κάθε τι το αμαρτωλό και αυτή την ίδια την αμαρτία, κάθε δαιμονικό και τον ίδιο τον διάβολο. Γιατί μόνο με την Ανάστασή Του ο Κύριος κατά τον πιο πειστικό τρόπο, έδειξε και απέδειξε ότι η ζωή Του είναι Αιώνιος Ζωή. Η αλήθειά Του είναι Αιώνια Αλήθεια, η αγάπη Του Αιώνια Αγάπη. Η αγαθότητά Του Αιώνια Αγαθότητα, η χαρά Του Αιώνια Χαρά. Όλα αυτά τα δίνει από την απαράμιλλη φιλανθρωπία Του.

»Ο Χριστιανισμός έχει θεμελιωθεί πάνω στο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού. Δηλαδή επί της Αιωνίου ζώσης Υπόστασης του Θεανθρώπου Χριστού. Εδώ συνοψίζονται όλα τα γεγονότα της ζωής του Χριστού και των Αποστόλων. Στην Ανάσταση του Κυρίου και στη αιώνια ζώσα Υπόσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Μόνο με την Ανάσταση του Χριστού εξηγούνται όλα τα θαύματα, όλα τα λόγια, όλα τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης.

    »Μέχρι την Ανάστασή Του ο Κύριος δίδασκε για την Αιώνιον Ζωή. Αλλά μετά την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος είναι η Αιώνιος Ζωή. Μέχρι την Ανάστασή Του ο Κύριος δίδασκε για την ανάσταση των νεκρών. Αλλά μετά την Ανάσταση Του έδειξε ότι ο Ίδιος είναι η ανάσταση των νεκρών.

»Μέχρι την Ανάστασή Του ο Κύριος δίδασκε ότι η πίστη σε Αυτόν μεταφέρει από τον θάνατο στη ζωή. Αλλά μετά την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος νίκησε τον θάνατο και εξασφάλισε με αυτόν τον τρόπο στους τεθανατωμένους ανθρώπους τη μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός με την Ανάστασή Του, έδειξε και απέδειξε ότι είναι ο μόνος αληθινός Θεάνθρωπος σε όλους τους ανθρώπινους κόσμους.

»Ο Θαυμαστός γλυκύτατος Κύριος Ιησούς, ο Αναστημένος Θεάνθρωπος είναι η μόνη Ύπαρξη υπό τον Ουρανό με την οποία δύναται ο άνθρωπος εδώ στη γη να νικά τον θάνατο, την αμαρτία και τον διάβολο και να καθίσταται μακάριος και αθάνατος συμμέτοχος στην Αιώνια Βασιλεία της Αγάπης του Χριστού». (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

  Όλα τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από το νέο μου βιβλίο ο δρόμος προς τη Θέωση.

Τα τρία βιβλία μου σας βοηθούν όσο δεν φαντάζεστε εκτός από την ηρεμία την αγάπη την ασφάλεια που θα σας γεμίσουν, περιέχουν τους μεσημβρινούς που μπορείτε να ξεμπλοκάρεται για να είστε καλύτερα, αλλά κυρίως περιέχουν cd που επαναπρογραμματίζουν το υποσυνείδητό και σας βοηθούν να αισθάνεστε καλυτέρα και να μην μπαίνετε σε συναγερμό

Τα βιβλία μπορώ να τα στείλω με έκπτωση έξοδα αποστολής πληρωμένα http://www.afotopoulos.gr/arthra/276-ta-tr-ia-moy-vivlia-mia-zvh-gemati-fos-etsi-ginetai-to-thavma-h-phgh-ton-pantvn

επικοινωνήστε μαζί μου στο 6977349766 ή στείλτε τη διεύθυνση και το κινητό σας είμαι στη διάθεση σας.

Είμαι πάντα δίπλα σας για να απελευθερωθούμε από όλα τα προβλήματα μας, να πετάξουμε από υγεία και χαρά και να οδηγηθούμε στο φως.

Με άπειρη, εν Χριστώ αγάπη

Αλέξης Φωτόπουλος

Συγγραφέας – Εναλλακτικός θεραπευτής

Τηλέφωνα: 6977349766, 6909193329,

Στην Ιστοσελίδα μου www.afotopoulos.gr., που είναι πλήρως ανακαινισμένη θα βρείτε τα πάντα για την υγεία και ευτυχία σας.

Βλέπετε όλοι το κανάλι μου στο YouTube: Αλέξιος Φωτόπουλος, θα σας αλλάξει τη ζωή.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Δίδονται συνεχώς δωρεάν σεμινάρια (αφήνει κάτι όποιος θέλει για το κόστος της αίθουσας) Ναυαρίνου 9 και Ιπποκράτους στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Τα σεμινάρια ανακοινωνόταν στην ιστοσελίδα μου www.afotopoulos.gr να έρχεστε χωρίς να κλείνετε θέση.

Στο άρθρο μου: http://www.afotopoulos.gr/arthra/233-h-therapeia-tvn-pantvn-ta-aitia-olvn-astheneivn-kathvs-kai-tropos-pou-mporoume-na-autotherapeutoume-na-ehoume-telies-sheseis-kai-afthonia