Κάθε χρόνο μετά τη γιορτή των Αγίων Πάντων η εκκλησία μας τιμά μιαν άλλη χορεία αγίων, αυτή των Αγιορειτών Πατέρων.Η εορτή αυτή τιμάται ιδιαίτερα πανηγυρικά με ολονύκτια αγρυπνία στον πάνσεπτο ναό του Πρωτάτου Καρυών του Αγίου Όρους, με την προσέλευση πολλών μοναχών και λαϊκών προσκυνητών.
Το Άγιον Όρος ονομάστηκε έτσι από την αγιότητα των πατέρων του.
Σήμερα έχουμε περί τους 45 γνωστούς αγιορείτες αγίους. Την ωραία ακολουθία τους και το θαυμάσιο εγκώμιό τους συνέθεσε ο φιλάγιος όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (+1809) περί το 1800, οπότε αγιογραφήθηκε και η πρώτη τους εικόνα. Ο πρώτος γνωστός άγιος είναι ο όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης και τελευταίος ο άγιος Σάββας, ο εν Καλύμνω (+1948). Μεγάλες μορφές του αθωνικού αγιολογίου είναι οι άγιοι Αθανάσιος ο Αθωνίτης, Γρηγόριος ο Παλαμάς, Γρηγόριος ο Σιναΐτης, Φιλόθεος ο Κόκκινος, Νήφων ο Διονυσιάτης, Μακάριος ο Νοταράς, Σιλουανός ο Αθωνίτης και πολλοί άλλοι.
Η αγρυπνία στον ιερό ναό του Πρωτάτου τελείται πάντα με τη γνωστή αθωνική τάξη, το απαράβατο τυπικό, τις ψαλμωδίες, το αρχιερατικό συλλείτουργο.
Ο ναός του Πρωτάτου, κτίσμα του 10ου αιώνα, με τις περίφημες τοιχογραφίες του Θεσσαλονικέως Πανσελήνου, στα τέλη του 13ου αιώνα, ακόμη επισκευάζεται και ανακαινίζεται. Οι εργασίες συνεχίζονται με αργό ρυθμό και το αρχαίο κτίσμα αγκομαχά από τόνους σιδήρου εντός κι εκτός του ναού. Αυτό ανάγκασε τους Καρυώτες να συγκεντρώσουν πριν από καιρό υπογραφές για την επίσπευση των έργων και αποδέσμευση του ναού από τα βαριά και αντιαισθητικά σίδερα.
Οι άγιοι του Αγίου Όρους αποτελούν τον μεγαλύτερο πλούτο του. Η αγιότητα εδώ είναι το κυρίως ζητούμενο. Η αγιότητα υπάρχει ως τις ημέρες μας. Η αγιότητα συντηρεί και σώζει τον κόσμο. Η αγιότητα συνήθως ανθεί μυστικά. Δεν αγαπά τα φώτα, τις φωνές, τη διαφήμιση και τα χειροκροτήματα. Χαίρεται την αφάνεια, την ασημότητα. Χαίρεται στις σπηλιές, στα παρθένα δάση, στις οπές της γης, στ’ απόμερα κελιά. Ο Θεός δεν την αφήνει άγνωστη. Τη φανερώνει προς παραμυθία, ενίσχυση, στηριγμό και ευλογία τόσων πολλών κατατρεγμένων συνανθρώπων μας.
Το Άγιον Όρος είναι των αγίων. Αυτή την προαγωγή καλείται να συνεχίζει και στον δύστροπο 21ο αιώνα. Θα τη συνεχίσει. Είναι συγκινητικό στις ημέρες μας να συναντάς κρυμμένους νέους και γέρους, επίμονους και υπομονετικούς, γενναίους και σταθερούς αγωνιστές του πνεύματος. Δόξα τω Θεώ δεν στέρεψε ακόμη ο πόθος, η έγνοια, το μεράκι, το φιλότιμο, η τόλμη και ο ηρωισμός. Το αθωνικό συναξάρι προσθέτει σελίδες. Η μνήμη των οσίων του Άθω πατέρων ανανεώνει μνήμες και υποσχέσεις, αφυπνίζει και κινητοποιεί συνειδήσεις αγνών ανθρώπων, τιμίων και φιλότιμων.
Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου