Ναι, έρχου!

Την Πρωτομαγιά του '16, συνέπεσε το Πάσχα και έγραφα: 

"Και εν  δόξη φοβερά και κραταιά δυνάμει πάλιν έρχεται, κρίναι κόσμον ον έπλασεν...
Το ψάλλαμε στον Εσπερινό της Αγάπης. Η Ανάσταση Του συνδέεται με τον ερχομό Του. Έχει ανοίξει ο δρόμος για την επιστροφή Του. Και πλέον δεν θα ρθει για να ανέβει στον σταυρό και να κατέβει στον θάνατο. Αυτό το έκανε την πρώτη φορά και μας άνοιξε τον δρόμο.Τώρα θα έρθει για να είμαστε πάντα μαζί Του! Τον περιμένουμε; Δεν θα θελα να χάσω αυτή την πίστη. Σήμερα είναι Πάσχα και όλα είναι καινά και πιό ουσιαστικά, πιό πιστευτά, είμαστε κοντύτερα Του, λόγω των ημερών. Δεν θα θελα να ξημερώσει Δευτέρα και να ζήσω πάλι την αμφιβολία και να ξεχάσω αυτή την προσμονή. Είναι σκληρός και δύσκολος ο κόσμος μας. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος σταυρούς και τάφους και φυλακές. Και είναι δύσκολο και κοπιαστικό να κρατήσεις για πάντα μέσα σου αυτήν την βεβαιότητα της Ανάστασης και της Νίκης πού νιώθεις εκείνο το βράδυ του Χριστός ανέστη και όλη την σημερινή φωτεινή μέρα. Ας μείνει στις καρδιές μας αυτή η υπόσχεση του Ερχομού Του σαν ακουμπιστάρι πού θα ξαποσταίνουμε σε κάθε κρίση απελπισίας μας. Άλλωστε αυτός είπε: Ιδού εγώ θα είμαι μαζί σας έως την συντέλεια αυτού του αιώνα. Ερχομαι Ταχύ! Ναί, έρχου Κύριε Ιησού. Μείνον Κύριε μεθ ημών ότι προς εσπέραν εστί και κέκλικεν η ημέρα..."

"Ναι",  λέω και σήμερα, "Έρχου!"