Ποιοί θα πλανηθούν από τον Αντίχριστο κατά την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων (ΜΕΡΟΣ Γ’) Όταν ομιλείς περί Χριστού το Ευαγγέλιο θα σε οδηγήσει οπωσδήποτε και στο λόγο περί Αντίχριστου

 και περί των εσχάτων.

  

Απομαγνητοφωνημένη - βελτιωμένη

ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

 

ΜΕΡΟΣ Γ: Ποιοί θα πλανηθούν από τον Αντίχριστο κατά την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων

 

Είναι εύκολο άραγε αδελφοί μου να κατανοήσουμε τα σημεία των καιρών η υπάρχει πιθανότητα να τα θεωρήσουμε φυσιολογικές εξελίξεις της εποχής μας και να πλανηθούμε; Τι λέγουν δι᾽ αυτό ο Χριστός μας και οι Άγιοι Πατέρες; Είναι εύκολο να πλανηθεί κάποιος η όχι; Ποιοί άραγε θα πλανηθούν υπό του Αντιχρίστου;

Αδελφοί μου, δεν είναι εύκολο. Θέλει πολύ διάκριση και Πνεύμα Άγιον δια να εννοήσουμε τα σημεία των καιρών και τον ερχομό του Αντιχρίστου.

Σας υπενθυμίζω ότι ο λαός του Ισραήλ και οι Αρχιερείς του δεν αναγνώρισαν τα σημεία των καιρών και τον ερχομό του Μεσσία και Τον οδήγησαν επάνω εις τον Σταυρό.

Εάν οι Αρχιερείς και ο λαός δεν αναγνώρισαν τον Χριστό την εποχή εκείνη και τελικά Τον εσταύρωσαν, πόσο θα είναι εύκολο ερωτώ, ν᾽ αναγνωρίσει κανείς τον Αντίχριστο, ο οποίος θα προσπαθεί με χίλιες δύο πλάνες να εξαπατήσει την ανθρωπότητα, παρουσιάζοντας τον εαυτόν του ως έναν απλό ηγέτη της ανθρωπότητος, ενώ κάτω από τη μάσκα που θα φορά, θα κρύβεται ο Αντίχριστος;

 

Εάν οι άνθρωποι, οι Αρχιερείς και οι ιερείς δεν αναγνώρισαν τον Χριστό, πιστεύετε ότι θ᾽ αναγνωρίσουν τον Αντίχριστο; Δι᾽ αυτό ο Κύριος στο χθεσινό Ευαγγέλιο που μίλαγε πάλι για τα σημεία των καιρών είπε: «Βλέπετε μη πλανηθείτε». Προσέχετε μας λέει, τα μάτια σας δεκατέσσερα. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να πλανηθείτε.

Ας προσέξουμε αδελφοί μου! Διότι όταν ο Κύριος μας λέγει, ότι θέλει να προσέχουμε συνεχώς τα σημεία των καιρών, σκεφτήκατε άραγε πόσος μεγάλος κίνδυνος άραγε υπάρχει να πλανηθούμε; Να γιατί το λέει ο Χριστός μας. Διότι γνώριζε ότι κάποιοι αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και θεολόγοι των εσχάτων καιρών θα αδυνατούν να διακρίνουν τα σημεία των καιρών και θα λέγουν στους πιστούς «μην ασχολείσθε εσείς οι χριστιανοί με τα σημεία αυτά. Δεν είναι τίποτα αυτά, εσείς να κοιτάζετε τα καθήκοντά σας ως χριστιανοί, ασχοληθείτε μόνον με τον Χριστό και αφήστε τα αυτά...» και τελικώς το αποτέλεσμα θα είναι να πλανηθούν οι ίδιοι και να πλανήσουν και μεγάλο τμήμα του λαού. Όπως έγινε και στην πρώτη Παρουσία του Χριστού που αρχιερείς και ιερείς και λαός πολύς πλανήθηκαν και εφώναξαν δια τον Ιησού «άρον άρον σταύρωσον αυτόν» και οδήγησαν τον Αληθινό Μεσσία επί του Σταυρού. Έτσι και την εποχή των εσχάτων καιρών κάποιοι εκ των αρχιερέων, ιερέων και του λαού, θα πλανηθούν και θα οδηγήσουν το λαό του Θεού στην προσκύνηση του Αντιχρίστου και στην παραλαβή του χαράγματός του. Τούτο όλο θα συμβεί, διότι δεν επρόσεξαν τα λόγια του Κυρίου που έλεγε να προσέχουν και να μην αμελούν τα σημεία των καιρών που ο Ίδιος έδωσε, ώστε να μην πλανηθούν. «Βλέπετε μη τις υμάς πλανήσει» αλλά δυστυχώς δεν πρόσεξαν

 

Δι᾽ αυτό και οι άγιοι Πατέρες, όπως ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρρος, ο Άγιος Αυγουστίνος τονίζουν ότι όπλο των χριστιανών δια να μην πλανηθούν οι χριστιανοί των εσχάτων καιρών από τον πλάνο είναι η θεωρητική τους κατάρτιση πάνω στο ζήτημα των εσχάτων και της έλευσης του θηρίου. Πρέπει, λέγουν οι Άγιοι, οι χριστιανοί να είναι ενημερωμένοι για το ποιά θα είναι η διδασκαλία και τα σημεία του Αντιχρίστου, ώστε όταν εμφανιστούν να αναγνωρίσουν τον πλάνο.

Ναυπάκτου σε Περγάμου: ''Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν «παπίζουμε»''

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 13.46

Έλαβα γνώση από το διαδίκτυο της από 27-9-2012 δήλωσης του Σεβα­σμιω­­τάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη, ύστερα από δική μου απάντηση σε επιστολή του, η οποία προηγήθηκε.

Λυπάμαι που εξαναγκάζομαι να ακολουθήσω τον δικό του τρόπο και να απαντήσω στην ασυνήθιστη τακτική του Σεβα­σμιω­τάτου και στον ασυνήθιστο τρόπο που ενεργεί στην παρούσα περίπτωση, και μάλιστα όταν δεν έχη απαντήσει μέχρι τώρα στις αρνητικές κριτικές που έχουν εξασκήσει ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι και συνάδελφοί του για θέσεις που κατά καιρούς υποστηρίζει.

Θα υπογραμμίσω τέσσερα συγκεκριμένα σημεία που εκείνος θέτει με την δήλωσή του.

1. Η βούληση είναι όρεξη της φύσεως και όχι του προσώπου

Στην γνωστή εισήγησή μου σε Συνέδριο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς ασχολούμαι με το θέμα της «οντολογίας του προσώπου» και σημειώνω ότι το θέμα αυτό συνιστά μια «μεταπατερική θεολογία».

Στην συγκεκριμένη δε παράγραφο εντόπιζα την κακόδοξη άποψη ότι «η δήθεν ελευθερία του προσώπου έχει αξία, διότι υπερβαίνει την αναγκαιότητα της φύσης, ότι η φύση συνδέεται με την ανάγκη και η βούληση με το πρόσωπο». Μέσα σε αυτήν την προοπτική παρέθεσα δύο φράσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη για την άποψή του περί του «ελευθέρου θελήματος του Πατρός» και για «τήν έννοια της βουλήσεως». Τίς καταγράφω:

«Το ελεύθερο θέλημα του Πατρός είναι αυτό από το οποίο πηγάζει η τριαδική υπόσταση του Θεού, υποστασιάζεται η ουσία σε τριαδικό Θεό... Η έννοια της βουλήσεως έχει ακριβώς την έννοια της επιλογής».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης με επιστολή του εκφράζει «τήν κατάπληξή» του γιατί έγινε παραποίηση του κειμένου του. Όμως, τα όσα έγραψα στην προηγούμενη επιστολή μου προς τον Σεβασμιώτατο Περγάμου ισχύουν απολύτως και τα επαναλαμ­βάνω για μια ακόμη φορά για να γίνουν κατανοητά:

«Την φράση που επισημαίνετε (έγραφα στον Σεβασμιώτατο Περγάμου) "η έννοια της βουλήσεως έχει ακριβώς την έννοια της επιλογής" την αποδίδετε στους ανθρώπους, δηλαδή στην δυνατότητα επιλογής που γίνεται από τους ανθρώ­πους.

Όμως, στο συγκεκριμένο κείμενό μου με ενδιέφερε πολύ και το τονίζω εμφαντικά, ότι η θέληση-βούληση τόσο στον Θεό όσο και στον άνθρωπο συνδέεται με την φύση, είναι όρεξη της φύσεως και όχι του προσώπου, ενώ η προαίρεση, δηλαδή η επιλογή –η οποία δεν υπάρχει στον Θεό, αλλά μόνον στους ανθρώπους– ανήκει στην υπόσταση-πρόσωπο.

Αυτό είναι το καίριας σημασίας θέμα, ότι και στους ανθρώπους η βούληση δεν είναι επιλογή, αλλά όρεξη της φύσεώς τους. Η επιλογή συνδέεται με την προαίρεση».

Μέ αυτήν την επισήμανση δεν έκανα κάποια υπεκφυγή, όπως ισχυρίζεται ο Σεβασμιώτατος στην δήλωσή του, αλλά υπογράμμιζα ότι δεν μπορούμε από ορθοδόξου απόψεως να κάνουμε λόγο για το «ελεύθερο θέλημα του Πατρός», ούτε για ότι «η έννοια της βουλήσεως έχει ακριβώς την έννοια της επιλογής» στον Θεό και στους ανθρώπους. Και οι δύο αυτές φράσεις είναι άστοχες από ορθοδόξου πλευράς, όπως φαίνεται στην διδασκαλία του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, και έχω αναλύσει σε ένα προηγούμενο κείμενό μου. Η βούληση τόσο στον Θεό όσο και στον άνθρωπο είναι όρεξη της φύσεως και όχι του προσώπου, ενώ η επιλογή στον άνθρωπο είναι γνώρισμα της προαιρέσεως και όχι της βουλήσεως.

Αυτό ήταν το βασικό θέμα που με ενδιέφερε στην περίπτωση αυτή. Σε αυτό δεν έγινε καμμία παραποίηση και καταλαβαίνω καλά τους λόγους για τους οποίους ενοχλήθηκε ο Σεβασμιώτατος Περγάμου και έχασε την ψυχραιμία του.

Και αν ακόμη έθετα τις δύο αυτές φράσεις του ξεχωριστά –χωρίς τα αποσιωπητικά– η ουσία του θέματος δεν θα άλλαζε, αφού η βούληση-θέληση στον Θεό και τους ανθρώπους είναι όρεξη της φύσεως και όχι επιλογή του προσώπου.

Μήν προσπαθή ο Σεβασμιώτατος να θέτη διλήμματα για να ξεφύγη από την ουσία του θέματος.

Αυτό δεν έγινε ούτε εκ παραδρομής (μέ την έννοια της απροσεξίας) ούτε εσκεμμένως (μέ την έννοια της σκόπιμης παραποίησης). Ήθελα να αναφερθώ στην κακόδοξη διδασκαλία ότι η βούληση κάνει επιλογή.

Ακόμη, στην δήλωση του Σεβασμιωτάτου φαίνεται η αντιφατικότητά του, διότι αφ' ενός μεν αρνείται την δική μου πρόθεση να μη παραποιήσω κείμενό του –όταν έγραφα «δέν είχα καμμία πρόθεση να κάνω κάτι τέτοιο»– με την αιτιολογία «σάν να έχη σημασία η πρόθεση και όχι η πράξη», αφ' ετέρου δε ο ίδιος στην επόμενη παράγραφο της δήλωσής του αναφέρεται στην δική του πρόθεση: «πρόθεσή μου, ειλικρινά, δεν ήταν, ούτε είναι να δυσχεράνω την θέση του Σεβασμιωτάτου». Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτήν την διπλή συμπεριφορά ως προς τις «προθέσεις» αμφοτέρων.

Επομένως, για όσα ανέφερα μέχρι τώρα και κυρίως για όσα θα αναφερθώ στην συνέχεια με σεβασμό παρακαλώ τον Σεβασμιώτατο να ανακαλέση τα περί «παραποιήσεως των θέσεών» του, γιατί είναι προσβλητικό για το πρόσωπό μου.

Η Χριστιανική Βίβλος των Νεκρών

Το «Βιβλίο των Ζώντων»

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης, Τρίτο Μάτι, Μάρτιος 2012

Το νεφέλωμα "Το Μάτι του Θεού"

Κάθε μεταφυσικός αναζητητής, επηρεασμένος από το συγκρητισμό της New Age πνευματικότητας, γνωρίζει την Αιγυπτιακή και τη Θιβετανική Βίβλο των Νεκρών. Πολλοί συναρπάζονται από την ιδέα ενός αρχαίου βιβλίου με οδηγίες, προορισμένες να αξιοποιηθούν μετά θάνατον. Προέρχεται από έναν εξωτικό ανεπτυγμένο πολιτισμό, κι έτσι θεωρείται βέβαιο ότι κομίζει κάποια μεγάλη σοφία. Κουρασμένοι από τις ξεθωριασμένες εκδοχές της χριστιανικής πνευματικότητας, με τις οποίες από παιδί έρχεται σε επαφή, ο δυτικός άνθρωπος σκύβει για νερό στις εξωτικές πηγές. Οι εκδόσεις ακολουθούν, με την απαραίτητη οικονομική εκμετάλλευση της πνευματικής μόδας.

Λίγοι όμως γνωρίζουν πως υπάρχει άλλη μια Βίβλος των Νεκρών, κατά πολύ αρχαιότερη και σημαντικότερη –ή τουλάχιστον πιο εντυπωσιακή– από τις δύο πασίγνωστες. Η Χριστιανική Βίβλος των Νεκρών. Οι αρχαίοι χριστιανοί, για πολλούς αιώνες, τη γνώριζαν, όμως σήμερα η ύπαρξή της έχει λησμονηθεί, μαζί με τα πιο σημαντικά στοιχεία της χριστιανικής πνευματικότητας. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν μια ανακάλυψή της και διερεύνηση του χαρακτήρα της.

Οι μαρτυρίες της Βίβλου

Στη Χριστιανική Βίβλος των Νεκρών αναφέρεται συχνά η Αγία Γραφή

Έξοδος 32, 31-33: «υπέστρεψε δε Μωυσής προς Κύριον και είπε· δέομαι, Κύριε· ημάρτηκεν ο λαός ούτος αμαρτίαν μεγάλην και εποίησαν εαυτοίς θεούς χρυσούς. και νυν ει μεν αφείς αυτοίς την αμαρτίαν αυτών, άφες· ει δε μη, εξάλειψόν με εκ της βίβλου σου, ης έγραψας. και είπε Κύριος προς Μωυσήν· ει τις ημάρτηκεν ενώπιόν μου, εξαλείψω αυτούς εκ της βίβλου μου».

Ψαλμός ξη΄ (68). Πρόκειται για χριστολογικό (μεσσιανικό) ψαλμό, που αναφέρεται προφητικά στο μαρτύριο του Χριστού. Τα ευαγγέλια αναφέρονται σ’ αυτόν περισσότερες από μια φορές (π.χ. στ. 22 – Ματθ. 27, 48. στ. 10 – Ιωάνν. 2, 17).

Εκεί (στ. 29) ο αθώος και βασανιζόμενος από τους απόλυτα διεφθαρμένους εχθρούς του, φέρεται να λέει: «εξαλειφθήτωσαν εκ βίβλου ζώντων και μετά δικαίων μη γραφήτωσαν» [πρόκειται για προειδοποίηση προς τους μελλοντικούς δολοφόνους του Χριστού, μήπως και αλλάξουν την απόφασή τους και σωθούν (1)].

Δανιήλ 12, 1: «και εν τω καιρώ εκείνω σωθήσεται ο λαός σου, πας ο γεγραμμένος εν τη βίβλω».

Απόστολος Παύλος, προς Φιλιππισίους 4, 3: «ναί ερωτώ και σε, Σύζυγε γνήσιε, συλλαμβάνου αυταίς, αίτινες εν τω ευαγγελίω συνήθλησάν μοι μετά και Κλήμεντος και των λοιπών συνεργών μου, ων τα ονόματα εν βίβλω ζωής». 

Το όραμα του αγ. Ιωάννη (από εδώ)

Στην Αποκάλυψη οι αναφορές είναι πυκνότερες:

Αποκάλυψις 3, 5: «Ο νικών ούτος περιβαλείται εν ιματίοις λευκοίς, και ου μη εξαλείψω το όνομα αυτού εκ της βίβλου της ζωής, και ομολογήσω το όνομα αυτού ενώπιον του πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων αυτού».

Αποκ. 20, 12-15: «και άλλο βιβλίον ηνοίχθη, ό εστι της ζωής… και ει τις ουχ ευρέθη εν τη βίβλω της ζωής γεγραμμένος, εβλήθη εις την λίμνην του πυρός».

Αποκ. 13, 8: «και προσκυνήσουσιν αυτόν πάντες οι κατοικούντες επί της γης, ων ου γέγραπται το όνομα εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου του εσφαγμένου από καταβολής κόσμου».

Αποκ. 17, 8: «Το θηρίον ό είδες, ην και ουκ έστι, και μέλλει αναβαίνειν εκ της αβύσσου και εις απώλειαν υπάγειν· και θαυμάσονται οι κατοικούντες επί της γης, ων ου γέγραπται το όνομα επί το βιβλίον της ζωής από καταβολής κόσμου, βλεπόντων το θηρίον ότι ην, και ουκ έστι και παρέσται».

Αποκ. 21, 27: «και ου μη εισέλθη εις αυτήν παν κοινόν και ο ποιών βδέλυγμα και ψεύδος, ει μη οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου».

[Σημ. "Νεκρού": βλέπετε δίπλα πως η απεικόνιση της Αποκάλυψης στην ορθόδοξη αγιογραφία δεν περιέχει τίποτα τρομακτικό, αντίθετα με ό,τι μάς έχουν συνηθίσει τα παραμορφωτικά γυαλιά του σύγχρονου, νοθευμένου και μη ορθόδοξου, πολιτισμού].

***

Υπάρχουν κι άλλες αναφορές σε βιβλία μέσα στην Αγία Γραφή, που όμως δεν αφορούν στη Βίβλο των Νεκρών («Βιβλίο των Ζώντων»). Οι πιο πνευματικές είναι τα βιβλία όλων των ανθρώπινων πράξεων, που θα ανοιχτούν κατά την τελική κρίση (Δανιήλ 7, 10. Αποκάλυψις 20, 12), και το «βιβλίο» με τις επτά σφραγίδες, που ανοίγει το Αρνίον το Εσφαγμένον προ καταβολής κόσμου (δηλ. ο Χριστός) από το κεφ. 5 της Αποκάλυψης. Τα βιβλία των ανθρώπινων πράξεων δεν ταυτίζονται με το Βιβλίο των Ζώντων, γιατί σ’ αυτά είναι γραμμένες και οι αρνητικές πράξεις, που οδηγούν στην απώλεια, ενώ στο Βιβλίο των Ζώντων είναι γραμμένα τα ονόματα (όχι οι πράξεις) μόνο των Ζώντων, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Η διάκριση των βιβλίων των ανθρώπινων πράξεων από το Βιβλίο των Ζώντων γίνεται ρητά στην Αποκάλυψη, κεφ. 20, στίχ. 12-15: «…και είδον τους νεκρούς, τους μεγάλους και τους μικρούς, εστώτας ενώπιον του θρόνου, και βιβλία ηνοίχθησαν· και άλλο βιβλίον ηνοίχθη, ό εστι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών… και ει τις ουχ ευρέθη εν τη βίβλω της ζωής γεγραμμένος, εβλήθη εις την λίμνην του πυρός».

Το βιβλίο με τις επτά σφραγίδες δεν είναι παρά αλληγορία, για την ερμηνεία της οποίας μπορούν να προταθούν διάφορα – π.χ. ότι η κατά Θεόν σοφία για τον κόσμο είναι «επτασφράγιστο μυστικό», που μόνο εν Χριστώ κατανοείται, όχι «ανθρωπίνοις σοφίας λόγοις» (Παύλος, Α΄ Κορινθ., κεφ. 2), αλλά με την κάθαρση της καρδιάς, όπως αναφέρει ο Ιησούς στο Ματθ. 5, 8 κ.α. Σημασία ωστόσο έχει η επιμέρους αποκάλυψη που δίδεται με το άνοιγμα κάθε σφραγίδας και όχι καθεαυτή η αλληγορία του βιβλίου.

Το «Βιβλίο των Ζώντων»

Αντιλήφθηκε φυσικά ο αναγνώστης πως στο χριστιανισμό δε χρησιμοποιείται ο όρος «Βίβλος των Νεκρών», αλλά «Βίβλος της Ζωής» ή «των Ζώντων». Αυτό συμβαίνει, γιατί στη χριστιανική παράδοση έχουμε υπέρβαση του θανάτου. Νεκροί εδώ είναι μόνον όσοι απέκοψαν τον εαυτό τους από το Θεό, λόγω του εγωισμού τους και της υποδούλωσης στα πάθη τους. Οι λοιποί είναι ζώντες, όχι νεκροί.

Επίσης, το Βιβλίο των Ζώντων δεν περιέχει οδηγίες για τη μεταθανάτια κατάσταση, γιατί η κατάσταση αυτή διαμορφώνεται στην παρούσα ζωή (όπου έχουμε πλήθος οδηγιών στην Αγία Γραφή και τους αγίους διδασκάλους του χριστιανικού ηθικού και πνευματικού αγώνα). Περιέχει τα ονόματα των ανθρώπων που πλησίασαν τη θεοειδή μεταμόρφωση, στην οποία προσκαλεί και την οποία διδάσκει ο χριστιανισμός.

Τέλος, δεν είναι γήινο βιβλίο, αλλά επουράνιο – το νοερό αρχείο εντός της μνήμης του Θεού, όπου εγγράφεται ή διαγράφεται ονομαστικά έκαστος.

Χριστιανοί συγγραφείς και άγιοι έχουν γράψει πολλά για τη μεταθανάτια κατάσταση (2), αλλά τα βιβλία τους δεν καθιερώνονται ως «Βίβλος των Νεκρών», γιατί δεν παρατηρείται στην παράδοσή μας τέτοια ανάγκη. «Βίβλος των Νεκρών» θα μπορούσε να θεωρηθεί μόνο ένα βιβλίο για την κόλαση. Όμως η προσοχή των χριστιανών είναι στραμμένη προς το Φως, τη Ζωή και τον παράδεισο, και όχι προς το σκοτάδι, τη νέκρωση και την κόλαση, γι’ αυτό και δίνεται έμφαση στη Βίβλο της Ζωής και όχι σε κάποια συστηματοποίηση αναφορών, ή μαρτυριών, για τη χωρίς Θεό τραγική αιωνιότητα, παρότι υπάρχουν αρκετές. 

Ο προσανατολισμός αυτός μπορεί να φανερώσει και μια από τις διαφορές της ορθόδοξης πνευματικότητας από τις νόθες μορφές πνευματικής αναζήτησης, που παρήγαγαν τις απόκρυφες «Αποκαλύψεις» [φανταστικές περιηγήσεις στον κόσμο των ψυχών, με έμφαση στις περιγραφές της κόλασης – πηγή έμπνευσης για το Δάντη (π.χ. η Αποκάλυψις Παύλου, που δήθεν περιγράφει τι είδε ο απόστολος Παύλος κατά την αρπαγή του «μέχρι τρίτου ουρανού», που αναφέρει στη Β΄ επιστολή προς Κοριθνίους)], κι από τις γκρίζες αναζητήσεις του μεσαιωνικού καθολικισμού, που η προσοχή του ήταν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στραμμένη στη διερεύνηση του σκότους και της κολάσεως.

Ποιος συντάσσει το «Βιβλίο των Ζώντων»;

Μήπως εδώ έχουμε μια απροκάλυπτη διδασκαλία περί απόλυτου προορισμού; Μήπως δηλαδή ο Θεός γράφει και σβήνει τον καθένα από τη Βίβλο της Ζωής Του όπως Του αρέσει;

Όχι, γιατί επίσης είναι γραμμένο ότι ο Θεός θέλει «πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (να σωθούν όλοι και να γνωρίσουν την αλήθεια, Παύλος, Α΄ προς Τιμόθεον, 2, 4). Όλοι λοιπόν κατ’ αρχάς είμαστε γραμμένοι στη Βίβλο της Ζωής. Ποιος λοιπόν καθορίζει αν θα βρεθούμε γραμμένοι σ’ αυτήν ή όχι, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη;

Δανείζομαι ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του Ιωάννη Γ. Παλαιτσάκη Αριθμός γαρ ανθρώπου εστί, Αθήνα 2004, σελ. 123-125. Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο σε κάπως παράδοξο ύφος, από χριστιανική άποψη, όμως οι ερμηνευτικές του ιδέες μου φαίνονται εύλογες και συνεπείς προς τη γνήσια χριστιανική πνευματική κληρονομιά, όπως την ξέρουμε από τους βίους και τα συγγράμματα των αγίων. Ερμηνεύοντας λοιπόν το Αποκ. 13, 8 («και προσκυνήσουσιν αυτόν πάντες οι κατοικούντες επί της γης, ων ου γέγραπται το όνομα εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου του εσφαγμένου από καταβολής κόσμου»), γράφει:

«Για να γίνει ορθά κατανοητή η φράση αυτή (και να μην δημιουργηθεί η λαθεμένη εντύπωση ότι η λέξη “γέγραπται” σημαίνει… ότι “η μοίρα μας είναι γραμμένη” ή ότι “η ζωή μας είναι προσχεδιασμένη”… θα πρέπει να πούμε ότι, στην συμβολική και αλληγορική γλώσσα της Καινής Διαθήκης, και ιδίως της Αποκάλυψης, από την αρχή της Δημιουργίας (“από καταβολής κόσμου”) ο καθένας άνθρωπος καλείται, στη δική του εποχή, από τον Λόγο του Θεού… να γνωρίσει και να αγαπήσει τον αληθινό Δημιουργό του και να πορευθεί στη γήινη ζωή του σύμφωνα με το θέλημά Του… γράφοντας το όνομά του με τη δική του ελεύθερη βούληση σ’ ένα μεγάλο “Βιβλίο” (“το βιβλίον της ζωής”), το οποίο πρόκειται “να ανοιχθεί” κατά την ημέρα της Τελικής Κρίσης…

»Για να μπορέσει όμως ο καθένας άνθρωπος να φθάσει ως το “βιβλίο της ζωής” και “να γράψει” σ’ αυτό το όνομά του, θα πρέπει προηγουμένως να έχει δοκιμασθεί – αγωνισθεί και νικήσει (Αποκ. 15:2/21:7), δηλαδή θα πρέπει να έχει υπερπηδήσει όλα τα εμπόδια και να ‘’χει αποφύγει όλες τις παγίδες, που στήνουν, στους δρόμους της γήινης ζωής των ανθρώπων, ο Σατανάς… με το θηρίο του (“το μυστήριον της ανομίας”).

»Ποιοι λοιπόν θα είναι αυτοί που “θα προσκυνήσουν” το θηρίο; Θα είναι, μας λέει ο Ιωάννης, όλοι αυτοί των οποίων το όνομα δεν θα είναι γραμμένο (από τους ίδιους) στο “βιβλίο της ζωής”, γιατί οι ίδιοι δεν θέλησαν να αγαπήσουν τον Θεό και ν’ ακολουθήσουν τον Λόγο Του, που σαρκώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και σφαγιάστηκε σαν αρνί, για την λύτρωσή τους απ’ τις παγίδες και τα δεσμά του Σατανά και του θηρίου του…

»“Νικημένοι” λοιπόν και “χαμένοι” (“απολλυμένοι”) θα είναι όλοι αυτοί που, ενώ μπορούσαν, δεν θέλησαν … να γράψουν τα ονόματά τους στο “βιβλίον της ζωής του αρνίου του εσφαγμένου”, ώστε να βρεθούν γραμμένα [μαζί με τα ονόματα όλων εκείνων, που ακολούθησαν τον Λόγο του Θεού από τότε που υπάρχει ο κόσμος (“από καταβολής κόσμου”)] κατά την ημέρα της Κρίσης, όταν “θ’ ανοιχτεί” αυτό “το βιβλίον της ζωής”» (3).

Ο Δρόμος προς το Φως: οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας και οι αντίστοιχοι των θρησκειών

Θ. Ι. Ρηγινιώτης

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Γέρων Ιάκωβος (†21-11-1991). Φωτό από εδώ.

Σε κάποιο χωριό της Μεσσαράς ζει μια γιαγιά, που όσοι τη γνωρίζουν καλά ξέρουν πως ο Θεός την έχει προικίσει με εξαιρετικά χαρίσματα. Κάποτε, για παράδειγμα, σε κάποιον άρρωστο στην Αθήνα, που δεν τη γνώριζε καθόλου, εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ και του είπε: «Ήρθα να σε θεραπεύσω, γιατί με στέλνει με την προσευχή της η Γ.».

   Η γιαγιά Γ. μού είπε: «Εγώ δεν είμαι αγία, μόνο μια γριά που παρακαλώ το Θεό για τη σωτηρία μου. Άγιος είναι ο τάδε ασκητής, που μένει εκεί, ο δείνα που μένει εκεί» κ.τ.λ., και μου κατονόμασε 4-5 σημερινούς ασκητές, άγνωστους ως επί το πλείστον, που ζουν σε διάφορα σημεία της Κρήτης.

 

Ιδιότητες σαν αυτές της γιαγιάς Γ., από μόνες τους, δε σημαίνουν τίποτα. Κάλλιστα μπορεί να τις αντιγράψει ένας απατεώνας – αν και άνθρωποι σαν τη γιαγιά δεν είναι απατεώνες· ποτέ δεν κέρδισε τίποτε απ’ αυτά, παρά μόνο ανησυχία μήπως χάσει τη μυστική σχέση με το Χριστό μέσα στην καρδιά της – ενώ παρόμοιες ικανότητες εμφανίζουν και δάσκαλοι άλλων θρησκειών, βουδιστές, ινδουιστές, ακόμη και μάγοι ιθαγενών φυλών ή σαμάνοι. Ωστόσο, πρέπει να πούμε πως άνθρωποι που έχουν φτάσει στο επίπεδο της γιαγιάς στη δική μας πνευματική παράδοση υπάρχουν αρκετοί. Είναι γνωστά π.χ. τα ασύλληπτα θαυματουργικά χαρίσματα σύγχρονων ορθόδοξων αγίων, όπως οι Γέροντες (=πνευματικοί διδάσκαλοι) Πορφύριος, Παΐσιος, Ιάκωβος κ.ά., οι οποίοι δεν είχαν μόνο διορατικό και θεραπευτικό χάρισμα, αλλά τους συνέβαιναν επίσης κάμψεις χώρου και χρόνου, πολλαπλασιασμός της ύλης, τηλεμεταφορά, επικοινωνία με τα ζώα κ.π.ά. Και το πιο παράξενο, ίσως, είναι ότι παρόμοια φαινόμενα και εμφανίσεις τους συνεχίζονται και μετά το θάνατό τους, ή, για να μιλήσω ορθόδοξα, την κοίμησή τους.

Και στην Κρήτη υπήρχαν και υπάρχουν αντίστοιχοι, όπως ο Γέροντας Ευμένιος από τη μονή Ρουστίκων Ρεθύμνης κ.ά.

Η Αγία Τριάδα ως φανέρωση και εμπειρία του Ακτίστου Φωτός

Να μην νομίζουμε ότι είναι και πολύ μακριά από μας η εμπειρία του Ακτίστου Φωτός. Διαβάστε αλλά και ακούστε τον π. Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο πώς μας εξηγεί απλά, πατερικά και κατανοητά.

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, που έγινε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας Γλυφάδας, της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, τη Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013.

Αρχική πηγή Φλόγα (ιστολόγιο για τον π. Κ.Σ. & την εκπομπή του, "Ράδιο Παράγκα"). Το λαμβάνουμε από την εξαιρετική Αέναη επΑνάσταση και αποτολμούμε μερικά σχόλια.

Μεγάλη η σημερινή γιορτή, συγκλονιστική γιορτή της Αγίας Τριάδας και τι να πεις μπροστά στο μυστήριο της Αγίας Τριάδας και πώς να το προσεγγίσεις αφού παραμένει μυστήριο; Και η μόνη δυνατή προσέγγιση είναι η προσέγγιση που έκαναν οι  Άγιοι της Εκκλησίας μας, όπου η Αγία Τριάδα δεν ήταν απλώς κάποιο δόγμα που το ανέλυαν διανοητικά, το γνώριζαν, αλλά πολλοί από αυτούς το βίωσαν ως φανέρωση Φωτός. Έτσι, η Αγία Τριάδα, μέσα από τους ανθρώπους που έχουν εμπειρία Ορθόδοξη και ασκούνται, είναι ως φανέρωση του Ακτίστου Φωτός.

Εξάλλου και στη σημερινή ακολουθία πάρα πολλές φορές ακούστηκε η λέξη φως. Το λέμε και στο «Πιστεύω» μας: «Φως εκ φωτός». Έτσι, λοιπόν, ο μόνος δυνατός τρόπος να προσεγγίσω κατά τα μέτρα των αισθήσεών μας το Μυστήριο της Αγίας Τριάδας, είναι να προσεγγίσω, πρακτικά, αυτήν την εμπειρία των Πατέρων της Εκκλησίας μας, που είδαν το Άκτιστο Φως. Επειδή είναι ενδιαφέρον να διαβάσω κείμενα παλαιών Πατέρων, αλλά και ακόμη πιο ενδιαφέρον να διαβάσω και σύγχρονους Αγίους, θα κάνω αναφορές και σε παλαιούς Πατέρες, όπως τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά ή τον Συμεών τον Νέο Θεολόγο. Αλλά είναι συγκλονιστικό να αναφέρω εμπειρίες συγχρόνων Αγίων, όπως ο σύγχρονος Άγιος Σιλουανός, ο οποίος πέρασε την εμπειρία του στον Πατέρα Σωφρόνιο, που έζησε στο Έσσεξ. Επειδή, λοιπόν, έχω κείμενά τους που αναφέρονται σ’ αυτήν τη φανέρωση του Φωτός, όλη αυτή η σύντομη ομιλία θα αναφέρεται στα κείμενά τους και μερικά στοιχεία θα δώσω για το πώς αυτό βιώνεται στη ζωή μας.

Να ξεκινήσω από κάτι το οποίο λέει ο πρώτος Άγιος που ανέφερα, ο Σιλουανός:

«Και ιδού την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, ίσως το έτος 1924, το Φως επεσκέφθη εμένα, μετά τη Θεία Μετάληψη και τότε αισθάνθηκα Αυτό ως επαφή της Θείας αιωνιότητας, μετά του πνεύματός μου, ήταν ιλαρό, πλήρες ειρήνης και αγάπης. Το Φως παρέμεινε μετ’ εμού επί τρεις ημέρες, διέλυσε την απελπισία μου, την ανυπαρξία μου, η οποία ίστατο ενώπιόν μου, την αγωνία μου. Ήμουν αναστημένος και εντός μου και μετ’ εμού ήταν όλο το Φως».

[«Ν»: ας μου συγχωρεθεί να επισημάνω ότι η εμπειρία αυτή ανήκει όχι στον άγιο Σιλουανό, αλλά στο βιογράφο του, το Γέροντα Σωφρόνιο, στον οποίο επίσης θα αναφερθεί ο π. Κ.Σ., και περιγράφεται στο βιβλίο του «Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί», που έγραψε στο τέλος της επίγειας ζωής του και εκδόθηκε μετά την κοίμησή του. Ο άγιος Σιλουανός, βέβαια, επίσης είχε άμεση εμπειρία του Θεού, όπως όντως περιγράφει στις σημειώσεις του, που εξέδωσε μετά την κοίμηση του αγίου ο π. Σωφρόνιος (βλ. το βαρυσήμαντο έργο του «Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης»)].

Ο άγ. Συμεών μέσα στο θείο Φως

Ο λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, στο τέλος της ακολουθίας του Πάσχα, όπως ήταν τότε, ήταν πολύ ζωντανός πάλι: «Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος».

Αλλά αυτήν την ανάσταση τη ζούσαν πια, ήταν μια εμπειρία. Κάτι αντίστοιχο, λέγει και ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ο οποίος έζησε αυτό το γεγονός με ένα συγκλονιστικό τρόπο και λέει το εξής: 

«Όλο το Φως ήταν τα πάντα, ακόμη και όταν μεταλάμβανα εκείνη την ημέρα που είχα αυτή την εμπειρία του Φωτός, ο άρτος της Αχράντου Σαρκός Αυτού και το ποτήρι Αυτού ήταν όλα Φως. Όλη η ζωή γίνεται Φως».

Αλλά σημαντική είναι και η άλλη μαρτυρία για το Άκτιστο Φως, πάλι από τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη [«Ν»: το σωστό είναι ότι πρόκειται για τον π. Σωφρόνιο· να επισημάνουμε επίσης ότι ο π. Κ. Σ. αποδίδει ελαφρώς στη δημοτική το κείμενο του γέροντα από την αρχική μετάφρασή του (που είχε γίνει στην καθαρεύουσα από το ρωσικό πρωτότυπο), γι’ αυτό βλέπουμε εδώ λίγο καθαρεύουσα και λίγο δημοτική, ενώ στο βιβλίο («Οψόμεθα…») η γλώσσα είναι στρωτή και ομοιογενής. Πρόσφατα το βιβλίο εκδόθηκε στη δημοτική]: 

O π. Σωφρόνιος

«Περί τας αρχάς της δεκαετίας του 1930, όταν ήμουν ήδη διάκονος, η ευδοκία του Θεού παρέμεινε μετ’ εμού επί δύο εβδομάδες. Το εσπέρα, όταν ο ήλιος έβαινε προς τη δύση αυτού, οπίσω του Ολύμπου, καθόμουν επί του εξώστου, πλησίον του κελίου μου, ατενίζων προς το βράδυ. Κατ’ εκείνας τας ημέρας έβλεπον το εσπερινό φως του ηλίου και εν ταυτώ, μαζί με τον ήλιο και ένα άλλο Φως, όπερ τρυφερώς με περιέβαλλε και ειρηνικώς έμπαινε μέσα μου, στην καρδιά μου, και με παράδοξο τρόπο, που δεν καταλάβαινα, μου έδινε μια απέραντη αγάπη και τότε απέκτησα μια ευσπλαχνία για όλους τους ανθρώπους, όποιοι και να ήταν, όπως και να εφέροντο, όσο και να μισούσαν, αισθανόμουν ωσαύτως, ανώδυνον τη συμπάθεια προς τον κόσμο όλο. Μετά τη δύση του ήλιου, γι αυτές τις μέρες που είχα αυτήν την εμπειρία απεσυρόμην στο κελίον μου, προς επιτελείαν του κανόνος της προσευχής μου και όμως το Φως παρέμενε συνεχώς πάνω μου».

Βλέπετε εμπειρίες Ακτίστου Φωτός πολύ πρακτικές.

Το ίδιο πράγμα μας μεταδίδει και ο γέροντας Σωφρόνιος που είχε την εμπειρία και τη διδασκαλία του Ακτίστου Φωτός Αυτού, από τον γέροντά του, τον Άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη [«Ν»: ισχύουν όσα γράψαμε παραπάνω]:

«Συντόμως μετ’ αυτά, εγώ που είχα παλιά ασχοληθεί με άλλα θρησκεύματα, και μάλιστα με τον υπερβατικό διαλογισμό», (βλέπετε είναι ένα σύστημα ψευτοπροσευχής του Βουδισμού), «κατάλαβα πως αυτή η προσευχή ήταν τραγική για μένα, όταν πήρα εμπειρία του Ακτίστου Φωτός, γιατί τότε όταν έκανα τις άλλες προσευχές, τις δαιμονικές, μέσα μου είχα απόλυτη ταραχή. Όταν μπήκα σ’ αυτήν την προοπτική, όπως μου το δίδαξε ο πνευματικός μου, ο Σιλουανός ο Αθωνίτης, τότε η εμπειρία ήταν μια άλλη, έφυγε κάθε ταραχή από την καρδιά μου και από τη ζωή μου. Η φύσις του Φωτός αυτού είναι μυστηριώδης. Δια ποίον δώρον θα ηδύνατό τις να περιγράψει αυτό; Είναι αόρατο, ακατάληπτο, κάποτε το βλέπεις, κάποτε δεν το βλέπεις. Είναι ιλαρό, τρυφερό, σε κάνει να χαίρεσαι χωρίς να υπάρχει λόγος, είσαι μόνο χαρά. Δεν υπάρχει κάτι χαρούμενο στον κόσμο, είσαι μόνο χαρά. Είσαι όλος Φως».

Αυτή η εμπειρία, λοιπόν, είναι ανεπανάληπτη, και είναι δοσμένη για να τη ζήσουν όλοι οι Χριστιανοί. Επαναλαμβάνω τα λόγια και πάλι του Αγίου Σιλουανού, που λέει: «Μές σ' αυτό το Φως φανερώθηκε όλος ο Χριστός, όλα ήταν Χριστός, όλα ήταν Φως».

Προσέξτε, τώρα, πάρα πολλοί θεολόγοι μιλούν περί θεώσεως αφηρημένα. Κι εμείς το λέμε: η θέωση. Δεν είναι όμως αφηρημένο, είναι ένα γεγονός πολύ πρακτικό. Η θέωση δεν είναι μια ιδέα. Κι εμείς το λέμε, λέμε: «Είμαστε φτιαγμένοι για να γίνουμε Άγιοι». Αλλά αυτό είναι εμπειρία. Αλλά, αυτή η εμπειρία αποκτάται μέσα από κάποιες προϋποθέσεις, όσες προϋποθέσεις έχει χαράξει κι έχει δώσει η Ορθόδοξη παράδοσή μας: ό,τι λέμε άσκηση, ό,τι λέμε ξεπέρασμα του πόνου και της αγωνίας, ό,τι λέμε ταπείνωση, ό,τι λέμε νηστεία, ό,τι λέμε εγκράτεια.

Όλα αυτά είναι βήματα, τα οποία σιγά-σιγά μας οδηγούν στη θέωση και πια η θέωση πρακτικά, πάνω στη ζωή μας είναι μια εμπειρία και στο τέλος αυτής της πορείας, κατά τα λίγα λόγια που διάβασα του Αγίου Σιλουανού και του πατρός Σωφρονίου, έρχεται αυτό το αποτέλεσμα, είναι το Φως το ιλαρόν (=χαρούμενο) που έρχεται στην καρδιά μας κάθε μέρα. 

Μετά την πρώτη επίσκεψη της Χάριτος [=της αγαθής ενέργειας του Τριαδικού Θεού], όταν αυτό γίνεται εμπειρία πια, εμπειρία, αρχίζουν πολλές δυσκολίες και πόλεμοι. Βλέπετε ο πειρασμός δεν αφήνει. Και τότε απαιτείται πολύς χρόνος κάποιος να το εμπεδώσει. Πρέπει να συνεχίσει την άσκησή του.

Αγία Σοφία της Κλεισούρας (εδώ)

Προσέξτε η άσκηση είναι το κλειδί γι' αυτήν την εμπειρία. Κι εγώ σήμερα τολμώ, επειδή είναι τέτοια μέρα, να μιλήσω γι αυτήν την εμπειρία. Ειδάλλως, θα μου λέγατε: “μίλησε για κάτι άλλο πρακτικό”. Αλλά δεν μπορώ σήμερα τίποτα άλλο να πω, παρά μόνο αυτό και τίποτα άλλο. Γι’ αυτήν τη μία και κοινή εμπειρία όλου του κόσμου, αν εμείς ασκηθούμε, κι ας φαίνεται ακατάληπτο, κι ας φαίνεται ακατόρθωτο. Γιατί ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα, που όλο συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας, αγαπάει όλο τον κόσμο και αυτή είναι μια εμπειρία όλου του κόσμου. Μην πείτε μετά, όταν θα φύγετε από εδώ “μας μίλησε για πράγματα ουράνια”. Να απαντήσετε με τα λόγια των Αγίων “μας μίλησε για τα πιο ουράνια πράγματα που γίνονται απόλυτα επίγεια”, γιατί οι άνθρωποι πάνω σ’ αυτή τη Γη αυτά τα ζούμε.

Πρέπει να προσέχουμε πώς να ζούμε στον κόσμο, όλοι μας, και οι κληρικοί και οι μοναχοί και οι λαϊκοί. Συνεχώς, πρέπει να προσευχόμαστε, ακόμη κι όταν βαδίζουμε στον δρόμο, να λέμε: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με». Όσο περισσότερο θυμόμαστε τον Θεό, τόσο περισσότερο ετοιμάζουμε το νου μας, τις αισθήσεις μας, την καρδιά μας για να ζήσει αυτήν την εμπειρία. Βλέπετε, όσο πιο πολύ καλλιεργείς ένα χωράφι, τόσο καλύτερα προϊόντα φέρνει.

Άρα, αυτή η ιστορία, της δήθεν απίθανης εμπειρίας που σας περιγράφω τώρα είναι εμπειρία καθημερινότητας. Μπορείτε να έχετε συνεχώς άσκηση και [να έχετε συνεχώς] ταπείνωση στον νου σας; Μπορείτε να έχετε την προσευχή του Χριστού συνέχεια στον νου σας; Ετοιμαστείτε κι εσείς γι αυτό το φαινομενικά μεγάλο επίτευγμα. Το πρωί να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Θεός φωτισμό, φωτισμό για όλα τα πράγματα, ακόμα και για το πώς θα πούμε καλημέρα στο πρωινό μας, για το πώς θα απαντούμε στα ερωτήματα των άλλων. Ταυτόχρονα, αυτή η εμπειρία γίνεται καθημερινή αν έχουμε μνήμη των λόγων του Χριστού μας, της Γραφής, των Πατέρων. Είναι μια συνεχής ενασχόληση, η οποία δεν σταματάει πουθενά, μα πουθενά.

Έχω εδώ καταγεγραμμένη και την ίδια εμπειρία, ενός άλλου, μιας μεγάλης μορφής της σύγχρονης Ορθοδοξίας, του πατρός Εφραίμ του Κατουνακιώτου [φωτο], ο οποίος έζησε τα ίδια πράγματα, τα οποία μας περιέγραψε και ο πατέρας Σωφρόνιος, αλλά και ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Είναι η εμπειρία, λέει, του Ακτίστου Φωτός.

Ακούστε τι περιγράφει ο πατήρ Εφραίμ ο Κατουνακιώτης:

«Ένα βράδυ, κάνοντας ευχή στην καλύβα, έβλεπα προς τη θάλασσα. Είδα τρία φώτα. Στην αρχή, νόμισα ότι ήταν ψαράδες που ψάρευαν. Έβλεπα, όμως, ότι τα φώτα πλησίαζαν προς την καλύβα μου. Μπήκαν μέσα σ αυτήν. Γέμισαν όλο τον χώρο κι έπεσα κάτω στα γόνατα. Δεν φοβήθηκα καθόλου, αλλά είχα την αίσθηση, [ότι] μ’ αγκάλιαζε όλος ο Θεός, όλη η Αγία Τριάδα. Η χαρά μου ήταν άρρητη. Δύσκολα επανήλθε πολλές φορές αυτό το πράγμα. Είναι έκτακτο γεγονός, αλλά έτσι ήμουνα. Ήμουνα σαν το χορταράκι που πέρασε πάνω άνεμος, αλλά δεν συντρίφθηκε, δεν διαλύθηκε».

Αυτή η εμπειρία, είναι πάρα πολλών Πατέρων και Αγίων της Εκκλησίας μας.

Ο ορθόδοξος χριστιανός είναι αυτός που έχει ορθή δόξα, δηλαδή ορθή πίστη. Αλλά ορθή πίστη δεν σημαίνει απλώς να ξέρουμε τα δόγματα όλα. Να τα ξέρουμε. [Ορθόδοξος χριστιανός είναι αυτός] που έχει αυτή την εμπειρία, που όπως σας είπα ξεκινάει από ό,τι λέμε στην Εκκλησία μας άσκηση, προσευχή, ταπείνωση, απαντοχή στους πειρασμούς και στις δυσκολίες. Και σιγά-σιγά έρχεται αυτή η εμπειρία. Οι σωματικές σαρκικές επιθυμίες που δεν ικανοποιούνται. Έχουμε επιθυμίες αρχικές, πάρα πολλές, [που] θεραπεύονται με δύο τρόπους. Ο ένας είναι η αφθονία της Θείας Χάριτος, να έρθει πολλή Χάρις. Κι ο άλλος είναι η ασκητική πράξη. Βλέπετε δύο πράγματα είναι, η αφθονία της Θείας Χάριτος, που δίνεται σε όλους μας, και η ασκητική πράξη. Προσέξτε, αν θέλω να πάρω νερό από το πηγάδι και έχω ένα πολύ μικρό δοχείο, λίγο νερό θα πάρω. Αν το δοχείο μεγαλώσει, περισσότερο νερό θα πάρω. Άρα, μέσα από την άσκηση διευρύνονται οι δυνατότητές μας να ζήσουμε ολόκληρη τη Χάρη του Θεού. Βλέπετε είμαστε μάτια, νους, αισθήσεις, ακοή. Τα πάντα είμαστε. Αν όλα ταυτόχρονα τα καθαρίζουμε, διευρύνουμε τότε την είσοδο αυτού του δοχείου και αφήνουμε τον Θεό που μας αγαπάει, μέσα από το Φως του Αγίου Πνεύματος, να εισέρχεται μέσα μας από όλες μας τις αισθήσεις. 

[«Ν»: Προσοχή: η ορθόδοξη άσκηση δεν είναι καθόλου μέθοδος ή πνευματικός δρόμος που αποσκοπεί στην απόχτηση ουράνιων εμπειριών. Αποσκοπεί ΜΟΝΟ στο να γίνουμε ταπεινοί και να μάθουμε να αγαπούμε και να συγχωρούμε όλο τον κόσμο και να μπορούμε να στραφούμε με αγάπη προς το Θεό. Οι εμπειρίες είναι ένα δώρο του Θεού όταν Εκείνος το θέλει και για όσο θέλει (ο άγιος Σιλουανός, ο π. Σωφρόνιος κ.ά. άγιοι τόνισαν τη «θεοεγκατάλειψη», ότι ο Θεός κατά καιρούς – για να δίνει στον άνθρωπο περιθώρια επιλογής, αλλά και για να μη φαντασιώνεται ο άνθρωπος ότι είναι θεός – αποσύρει τη χάρη Του και ο άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει, δε μπορεί να τη φέρει πίσω). Αν η άσκησή μας αποσκοπεί στις ξεχωριστές εμπειρίες ή στο «να γίνουμε δυνατοί», τότε είμαστε εύκολη λεία για «άλλες» πνευματικές οντότητες, που θα μας παραπλανήσουμε με ψεύτικες εμπειρίες. Ειδικό άρθρο για το θέμα εδώ].

Ο αγιασμένος Παπούς Παναγής

Προσέξτε ένα παράδειγμα, που λένε οι Πατέρες και συνήθως το χρησιμοποιούν στην εξομολόγηση. Αν κάποιος έχει κάνει πέντε αμαρτίες και μετανιώνει από τις τέσσερις, σημαίνει που έχουμε ένα καράβι που έχει πέντε τρύπες και κλείσαμε τις τέσσερις. Το νερό θα μπει και θα βουλιάξει το καράβι από την πέμπτη. Έτσι, λοιπόν, επειδή είμαστε αισθήσεις, ο νους μας, η καρδιά μας, τα μάτια μας, τα αυτιά μας, ό,τι ζούμε είναι αισθήσεις, όσο περισσότερο διευρύνονται οι αισθήσεις σε όλα τα επίπεδα, ταυτόχρονη άσκηση σε όλα, τότε αφήνουμε τον Θεό να εισέλθει μέσα μας. Αυτό είναι η Χάρις του Θεού. Κι έτσι, λοιπόν, αποκτούμε τέτοια εμπειρία, μιας απέραντης χαράς. Δεν υπάρχει καλύτερη περίπτωση για ταπείνωση από το να μας περιφρονούν οι άλλοι. Βλέπετε, όταν μας περιφρονούν δεν αντέχουμε. Αν μάθουμε να αντέχουμε, τότε όλες μας οι αισθήσεις ασκούνται στο να δεχθούν τη Χάρη του Θεού. Όταν προσεύχεται κανείς δεν πρέπει να προσέχει τίποτε, ούτε τίποτα άλλο. Αλλά να στέκεται ο νους του στον Θεό. Όλος ο Θεός μπαίνει μπροστά του. Δεν πετάει ο νους ποτέ.

Αν σε μια πράξη εμείς έχουμε άδικο 5% και οι άλλοι άδικο 95%, να ένα παράδειγμα ωραίο που λέει ο πατήρ Σωφρόνιος. Είναι μια πράξη που έχουμε σίγουρα άδικο εμείς μόνο 5% κι οι άλλοι έχουν άδικο 95% ας διορθώσουμε εμείς το δικό μας 5%, [χωρίς] να περιμένουμε τι θα διορθώσουν οι άλλοι. Δεν θα πούμε εμείς: “οι άλλοι που έχουν το 95% γιατί δεν διορθώνονται;”. Αλλά εμείς με αυτό το 5%, το λίγο που κάνουμε, αφήσαμε τη χάρη του Θεού να μπει μέσα μας, αφήσαμε το Φως του Θεού να μπει μέσα μας. Τα υπόλοιπα 95% των άλλων, είναι των άλλων. Ο Θεός θα κανονίσει γι’ αυτούς κατά τη μετάνοιά τους. Άρα προσέξτε, μέσα απ αυτήν την προοπτική της βαθιάς αλλαγής του ανθρώπου μέσα από όλες τις αισθήσεις του, γίνεται ας το πω έτσι, θεόπτης (=θεατής του Θεού) και ζει τη Χάρη του Θεού, δεν ζητεί να αναλύει τι έκαναν οι άλλοι και τι δεν έκαναν οι άλλοι, πόσο άλλαξαν οι άλλοι. Αλλάζουμε εμείς βαθιά κι ο Θεός ξέρει τον αγώνα του καθενός. Να αγαπούμε την περιφρόνηση που μας δείχνουν οι άλλοι.

 

Προσέξτε, αυτές είναι οι προϋποθέσεις για να μπορούμε να καλλιεργήσουμε τις αισθήσεις μας και να μπούμε σ αυτήν την προοπτική. Λέει να αγαπούμε την περιφρόνηση που μας δείχνουν οι άλλοι. Πόσο δύσκολο είναι, ε; Όταν μας ταλαιπωρούν οι άλλοι και μας περιφρονούν. Όμως, να μην καυχιόμαστε, ούτε για την υπομονή που κάνουμε. Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στον Θεό.

Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία μας διευρύνουνε συνεχώς. Βλέπετε, εμείς στην Εκκλησία μας ξέρουμε ότι κάποιοι είναι θεολόγοι. Ξέρουν τη θεολογία. Αληθινοί θεολόγοι στην Εκκλησία είναι εκείνοι που μισούν τα πάθη τους. Κι όσοι είναι θεολόγοι, και μισούν τα πάθη τους, επειδή τα μισούν ακριβώς, καθαρίζουν τα πάθη τους και τότε [γίνονται] ανοιχτοί, [και] στον χώρο που καθάρισαν, [μπαίνει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος]. Βλέπετε αν βγάλετε τη βρωμιά από ένα ποτήρι, είναι έτοιμο το ποτήρι να πάρει μέσα κρασί. Αν βγάλετε τη βρωμιά θα μπει μέσα το κρασί. Όσο περισσότερο, λοιπόν, καθαρίζετε τις αισθήσεις σας, τότε θα μπει μέσα το κρασί, [δηλαδή] η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Και τότε γινόμαστε θεολόγοι. Κάθε φορά που καθαρίζουμε τα πάθη μας, γινόμαστε θεολόγοι. Είναι συγκλονιστική αυτή η εμπειρία, [που] μας οδηγεί στο Φως. 

Και φυσικά, προσέξτε, μην αναλύετε τη ζωή σας κατά τα μέτρα ανθρωπίνων νόμων, τι λέει η ψυχολογία, τι λέει η φιλοσοφία. Εμάς ένα πράγμα μας νοιάζει να απαλλαγούμε από τα πάθη μας. Καμιά φιλοσοφία, καμιά ψυχολογία δεν θα μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από τα πάθη μας. Γιατί χωρίς αυτήν την απαλλαγή από τα πάθη, δεν μπορείς να περιμένεις αυτήν την εμπειρία του Ακτίστου Φωτός.

Ακόμη προσέξτε, και πράγματα τα οποία είναι ανθρώπινα, να τα προσέχουμε. Λέει ακόμη και η ερωτική αγάπη, ερωτική αγάπη των ανθρώπων, αν είναι πάρα πολύ έντονη και στρέψει τον ένα προς τον άλλον και το μυαλό πετάξει και φύγει από τον Θεό και είναι αγάπη του ενός ως προς τον άλλον και τίποτα άλλο. Τότε, αυτή η ερωτική αγάπη που είναι και δώρο από τον Θεό, αν δεν στρέφεται στον Θεό, μας αποστρέφει από αυτή τη δυνατότητα να ζήσουμε τη Χάρη του Θεού. Βλέπετε, αν θέλω εγώ τώρα, αυτό το μικρόφωνο και αυτό το αντικείμενο που έχω μπροστά μου, [να τα κρατήσω μαζί ενωμένα, κι] ας φανταστώ τώρα, υπόθεση είναι, [είναι κάποιοι] που αγαπιώνται, τι πρέπει να γίνει, για να κρατηθούν μαζί; Τι πρέπει να γίνει; Πρέπει κάποιο χέρι να τα κρατήσει, δεν αρκεί το ένα να αγαπάει το άλλο. Πρέπει ένα χέρι να έρθει να τα κρατήσει. Άρα, και στην καθημερινή ανθρώπινη αγάπη, όχι μόνο πια την ερωτική, η αγάπη της μητέρας προς το παιδί, του παιδιού στη μητέρα, δεν έχει [η κάθε αγάπη] μόνη της τα αποκλειστικά, όλα αυτά έχουν μια άσκηση. Να αγαπάς, αλλά έχοντας στον νού τον Θεό, Εκείνος μόνο μπορεί να σε ενώσει, [να σε κρατήσει μαζί].

Εμπειρίες αγγελικής παρουσίας στη Θεία Λειτουργία

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Μια Κυριακή ο Άγιος Σπυρίδων λειτουργούσε μόνος του. Όλο το εκκλησίασμα έψαλλε. Μετά το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα ["Ν": δηλ. αφού διάβασε το ευαγγέλιο] αμέτρητες αγγελικές φωνές άρχισαν να ψάλλουν. Οι πάντες βουβάθηκαν. Και από την έκπληξη, και από το θαυμασμό, και από το δέος, και από τον φόβο. Και όταν ο Άγιος Σπυρίδων είπε προς τον λαόν «Ειρήνη πάσι», άγγελοι και αρχάγγελοι, Σεραφείμ και Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Εξουσίες, Δυνάμεις, όλες οι ουράνιες δυνάμεις, με μια φωνή απάντησαν: «Και τω Πνεύματί Σου». Έτσι οι πιστοί εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί, εκείνη την αξέχαστη Κυριακή, έζησαν την ουράνια λατρεία της θριαμβεύουσας Εκκλησίας να ενώνεται με την επί γης Στρατευομένη Εκκλησία. Τη μια Εκκλησία, με τον Έναν ποιμένα, τον Χριστόν.

Είναι αυτό που ζούσε ο παπα-Τύχων, ο Αγιορείτης ασκητής, στο Χερουβικό ύμνο. Άγγελοι τον άρπαζαν στον ουρανό, για μισή ώρα περίπου. Και κει πάνω ζούσε, βίωνε, την ουράνια Λατρεία της Βασιλείας του Θεού. Όταν συνήρχετο μονολογούσε θαμπωμένος, από τα Μεγαλεία του Θεού, Πω πώωω, παράδεισος. Πωπώωω, Χερουβείμ, Σεραφείμ, Χαρά Θεού. Δόξα Θεού, πλούτος Θεού, άγγελος με ανεβάζει, άγγελος με κατεβάζει. Τι πλούτος, τι μεγαλείον Θεού. Ο παπα-Τύχονας είναι ένας από τους νεοτέρους οσίους λειτουργούς, και ασκητάς Αγιορείτας των ημερών μας, και εκοιμήθη οσιακώς μόλις το 1968. 

Ο π. Τύχων ο Αγιορείτης

Αλλά μήπως το ίδιο δε συνέβαινε και με τον Άγιο Νεκτάριο, όταν ελούζετο στον Χερουβικό ύμνο και στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων από ανέσπερο, ολόλαμπρο, ολόλευκο, άκτιστο φως, μέσα σε αγγελικές ψαλμωδίες;

Και ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης, όταν ζούσε στο μοναστηράκι έξω από τη Δράμα, ζούσε λειτουργικά με αγγέλους και αρχαγγέλους. Τα Λειτουργικά Πνεύματα πολλές φορές εθεάθησαν να θυμιάζουν την Μεγάλη Είσοδο ευλαβών ιερέων. Και άλλα πάλι να συνωστίζονται στο Άγιον Βήμα δια τα τελούμενα. Πολλές οι παρόμοιες αγγελικές και Χερουβικές συλλειτουργίες από ιερείς ασκητές του Αγίου Όρους.

Ο ΦΩΣΤΗΡΑΣ της οικουμένης, ο ιερός Χρυσόστομος (4ος αι. μ.Χ.), με το διορατικό του χάρισμα είδε πολλές φορές τούς αγίους αγγέλους νά επιτηρούν και νά φυλάνε ακατάπαυστα την εκκλησία, και μάλιστα την ώρα της αναίμακτης θυσίας.
"Όταν αρχίζει ο ιερέας να προσκομίζει", διηγήθηκε ο άγιος στους πνευματικούς του φίλους, "κατεβαίνουν αμέσως Αγγελικές δυνάμεις από τον ουρανό με λαμπρές και θαυμαστές ενδυμασίες. Με πόδια γυμνά και σκυμμένο πρόσωπο περιτριγυρίζουν το άγιο θυσιαστήριο, και στέκονται έκει ήσυχοι και σιωπηλοί μέχρι το τέλος της θείας λειτουργίας.
Ύστερα σκορπίζονται σ' όλο το ναό, βοηθουν τούς κληρικούς [=τους ιερείς] που μεταδίδουν στό λαό τ' άχραντα Μυστήρια, και τούς δυναμώνουν στην πίστη".

09 Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ Πολεμικό Μουσεί...

Ἐναλλακτικές θεραπεῖες 

(οἱ ἀσυμβίβαστες ρίζες τῆς ὁμοιοπαθητικῆς!)

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης-Πολεμικό Μουσεῖο 17-04-2014

(βίντεο)

 

Ὁ "εὐφευρέτης" τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς...ΜΑΣΩΝΟΣ!

Ἀκολουθεῖ βίντεο ἀπό τήν ἐκδήλωση:

Πηγή:  https://www.youtube.com/watch?v=zsI6uwUzu84

Αναρτήθηκε από ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ Πνευματικές ὁδηγίες-διδαχές Γέροντος Ἐφραίμ Ἀριζόνος

 

Ἄνθρωπος πού δέν ταπεινώνεται, δέν σώζεται. Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν κάνει ὑπομονή στήν ἐπίπληξη, στήν περιφρόνηση, στήν εἰρωνεία καί δέν κόβει τό θέλημά του, θά μείνει ἐμπαθής καί ἄρρωστος. Δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος σωτηρίας, παρά μόνο αὐτός τῆς ταπείνωσης. Αὐτός πού ταπεινώνει τόν ἑαυτόν του, θά ὑψωθεῖ καί θά σωθεῖ, ἐνῶ αὐτός πού ὑψώνει τόν ἑαυτόν του θά καταποντιστεῖ καί θά χαθεῖ.

Ἡ ταπείνωση δίνει φτερά στήν ψυχή ὥστε νά ξεφεύγει ἀπό κάθε πειρασμό, ὅπως ἕνα πουλί στόν θόρυβο!

 


















Γιατί ὅλα τά καλά ἔρχονται ἀπό τήν ταπείνωση καί ὅλα τά κακά προέρχονται ἀπό τήν ὑπερηάνεια.

Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος δέχεται τήν παρατήρηση μέ χαρά καί δέν νιώθει καμμία ταραχή, ὅπως νιώθουν οἱ ἐγωιστές. Νιώθει τήν παρατήρηση ὡς ἕνα φάρμακο γιά νά διαγνώσει κατά πόσο ἔχει ἐγωισμό ἤ ὄχι. Ἀνάλογα μέ τό βαθμό ταραχῆς πού νιώθει ἕνας ἄνθρωπος ἀπό μία παρατήρηση πού τοῦ κάνουν, εἶναι καί τό μέγεθος τοῦ ἐγωισμοῦ του. 

Ὁ ταπεινός εἶναι καί ὑπάκουος καί ὁ ὑπάκουος εἶναι καί ταπεινός.

Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι τό ἄνοιγμα τῆς πόρτας γιά νά προχωρήσουμε στά ἐνδότερα τοῦ Θεοῦ. Ὅπως λέει καί ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ὅτι ὅταν ὁ ἄνθρωπος μέσα του ταπεινωθεῖ, τότε στό βάθος τῆς ψυχῆς του, βλέπει τή δόξα τοῦ Θεοῦ.

Δέν θά μᾶς ὠφελήσουν τά ἐξωτερικά μας ἔργα, ἐάν δέν ἔχουμε ἐσωτερική πνευματική ἐργασία. Ὁποιοδήποτε ἔργο καί ἄν κάνουμε, τό ὁποῖο στερεῖται ταπεινώσεως, δέν ἔχει ἀξία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Παράδειγμα: 

 Μιά παρθένος πῆγε στόν ἀββᾶ Ποιμένα καί τοῦ εἶπε:

-Γέροντα, ἐγώ πιστεύω πολύ! Τρώω μία φορά τήν βδομάδα, ζῶ μέ ἄκρα ἀσκητικότητα, ἔχω ἀποστηθίσει τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Τί μοῦ ὑπολείπεται ἀκόμη, ὥστε νά φθάσω στήν τελειότητα; 

Καί ὁ σοφός γέροντας τῆς λέει:

-Παιδί μου, ὅταν κάποιος σέ ὑβρίζει καί σέ χλευάζει, σοῦ φαίνεται μέσα σου, σάν νά σέ ἐπαινεῖ;

Μέ τήν ὑπερηφάνεια, κλέβουμε τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν οἰκειοποιούμαστε! "Οὐ κλέψεις"!

-Ὄχι, ἀπάντησε ἡ παρθένος. 

-Καί ὅταν σέ ἐπαινεῖ κάποιος, τήν ξαναρώτησε ὁ ἀββᾶς Ποιμήν, σοῦ φαίνεται μέσα σου, σάν νά σέ βρίζει; 

-Ὄχι ἀββᾶ, ἀπάντησε ἡ παρθένος. 

-Ἔ τότε παιδί μου, τῆς λέει ὁ γέροντας, πήγαινε στό καλό κάι νά ξέρεις ὅτι τίποτα δέν ἔχεις ἀκόμα κατορθώσει! Δέν ἔχεις κάνει βῆμα στόν Χριστιανισμό!

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 

Λεζάντες φωτό: ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ 

Αναρτήθηκε από ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

EXELDIM - Ξεσκεπάζει την αίρεση ο π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ - (δεύτερο μ...

EXELDIM

Τό ξεσκέπασμα τῆς αἵρεσης 

περί "ἐξελίξεως τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους"!

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

(2 βίντεο καί σχόλιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ)

EXELDIM - Ξεσκεπάζει την αίρεση ο π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ - (πρώτο μέρος)

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ Ποῦ ὀφείλεται ἡ "σύγχυσις γλωσσῶν"; Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος

Ὠς γνωστόν μετά τόν κατακλυσμόν οἱ ἀπόγονοι τοῦ Νῶε ἔβαλαν στόν νοῦ τους νά κτίσουν ἕνα πύργο πού νά φθάνη μέχρι τόν οὐρανόν. Τό ὑπερήφανον αὐτό ἐπιχείρημα ἐτιμώρησε ὁ Κϋριος μέ τήν σύγχυσιν τῶν γλωσσῶν, ὥστε νά σταματήσουν τήν οἰκοδομήν τού Πύργου.

Τά νήπια μαθαίνουν τήν γλώσσα τοῦ πατέρα τους! ΕΜΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;...

Κάτι παρόμοιν συμβαίνει καί εἰς τό δυστυχισμένον ἔθνος μας καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ὅσοι εἴμεθα, ἔχουμε καί διαφορετικές γλῶσσες. Ὁ ἕνας λέγει τό ἔνα, ὅ ἄλλος τό ἐναντίον. Ὅλοι ὁμιλοῦν κατά τό ἴδιον συμφέρον, οὐδείς διά τό κοινόν ὄφελος· δι' ἀυτό δημιουργεῖται μόνον ταραχή καί ὄχι ὄφελος. Κακόν σημεῖον καί τρανωτάτη ἀπόδειξις ὅτι ἐξέλιπεν ἡ πίστις, καί ὅτι δέν ὐπάρχει πίστις δι' ἀγάπης ἐνεργουμένη. 

Ἡ ἀληθινή πίστις καί ἠ Ἐκκλησία ἔχουν τήν ἕνωσιν καί τήν συμφωνίαν. 

Ἐκκλησίας ὄνομα, οὐ χωρισμοῦ, ἀλλ' ἐνώσεως καί συφμωνίας, λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος.  

Καί ὅπου εἶναι τελεία πίστις ἐκεῖ εἶναι καί μία καρδία καί μία ψυχή· "τοῦ δέ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία μία καί ἠ ψυχή μία". 

-Τί εἶναι λοιπόν τόν καιρόν αὐτόν ἡ Ἐκκλησία μας; 

-πυργοποιΐα· 

-τί εἶναι ἡ πίστις μας (δηλαδή ἡ ἀπιστία καί ὁ οἰκουμενισμός ψευδοπίστεων); 

-σύγχυσις γλωσσῶν!

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

 

Ὁ καθένας κατασκεύασε μία δική του θεωρία

καί πορεύεται μόνος μέ αὐτήν στήν ἔρημό του,

ἀποκομμένος ἀπό τόν Ἑνοποιό Θεό καί τούς πλησίον του!

Αναρτήθηκε από ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ