ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

 

Η λειτουργία έδυε στην Μονή της μετανοίας,Χριστοφόροι πιστοί χαμογελούν στα κερασένια χείλη ενός αμνοικού Χριστούλη,αποκαταστάθηκε η τάξη στην αφροσύνη της καρδιάς,ανθισμένα πρόσωπα διαθλώνται στα θυμιάματα ψυχών,που αίφνις έβγαλαν καρπό,όπως τα ξεραμένα στάρια στην κίτρινη,απλωμένη γη,πήραν τον Χριστό,κέρδισαν τον Ουρανό,νίκησαν τον κόσμο,η Κυριακή είναι ουράνια γιορτή,πλουμιστό τραπέζι με πνευματικά,εύμορφα καλούδια,που γεύονται οι ταπεινοί,ανυπόκριτοι πιστοί,η άνοιξη που προπορεύεται ενός βαρύ,μικρόψυχου χειμώνα,η κόκκινη λαμπρή που τελειούται στους αχόρταγους για Χριστό,βουλιμικούς ανθρώπους,κάθε Κυριακή  Χριστός Ανέστη,κατηφορίζουν φορτωμένοι στο δισάκι τους το πνεύμα της αγάπης,ασπάζονται αδυσώπητα στο αναστημένο κάτοπτρο μιας ανυπέρβλητης,θεοδωρούσας πίστης,αγκαλιάζονται τα χέρια που σμιλεύουν την ελπίδα,δακρύζουν τα μάτια που στάζουνε χαρά,αυτή είναι η Ορθοδοξία,προσευχητικό ξέσπασμα μεγαλόψυχης αγάπης σε άγονη,στειρωμένη γη,η ανθοφορία της αμυγδαλιάς σε καρποφόρο χώμα,η γονυπετούσα προσευχή που εισακούγεται στην νυχτερινή θυσία,όλες οι Κυριακές είναι πολύχρωμες,θυμιασμένες ανθοδέσμες,άνθη του αγρού που αντιστέκονται στην ξέφρενη μανία ενός επίβουλου ανέμου,τα πτερωτά του ουρανού που αναπαύονται στο γαλανό πέπλο της οικουμενικής πλάσης,οι Κυριακές των ορθοδόξων φορούν το ρούχο της ελπίδας,χιονάτες,ολόλευκες νυφούλες που καθαίρονται σε ταπεινόφρονες,ενδεείς υπάρξεις,το βαθύ μπλε της θάλασσας που ευωδιάζει με γαλανή αρμύρα τα χλοερά,καταπράσινα λιβάδια,τα μεγαλόψυχα σπίτια των ανθρώπων που φιλοξενούν αδιάλλειπτα το άγιο πνεύμα του Θεού,ευφρόσυνες ψυχές που αναπαύονται στην ζέση της μητρικής,θελκτικής αγκάλης,το χέρι του πατέρα στην έξοδο κινδύνου,το παλιό κλειδί της πόρτας αφημένο στο περβάζι.

Γεώργιος Αγιοκυπριανίτης