Για όσους αμφισβητούν την Ελληνικότητα πολλών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, οι Έλληνες Αυτοκράτορες Απαντούν..

Για όσους αμφισβητούν την Ελληνικότητα πολλών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, οι Έλληνες Αυτοκράτορες Απαντούν..

 (Εκπληκτικό ψηφιδωτό στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας (Αγια-Σοφιά) της Κωνσταντινούπολης
με τους δύο μεγάλους Αυτοκράτορες της Ρωμιοσύνης Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο και Ιουστινιανό,
να προσφέρουν στη Θεοτόκο (Μήτηρ Θεού) ο πρώτος την Πόλη και ο δεύτερος την Αγια-Σοφιά, με τα ονόματά τους γραμμένα με ανεξίτηλα στους αιώνες ελληνικά γράμματα)


Με αφορμή τις θρασύτατες δηλώσεις του θλιβερού και εθνικά αμόρφωτου Θεόδωρου Πάγκαλου, περί μη ελληνικότητας των Αυτοκρατόρων Ιουστινιανού, Ιωάννη Τσιμισκή και Παλαιολόγου, σημειώνουμε πως εκείνος, με τις συνεχείς επιθέσεις του εναντίον του Ελληνικού Έθνους, το οποίο προσπαθεί να μειώσει και να αποδομήσει, θυμίζει την «κολοβή αλεπού», που καθώς η ίδια δεν είχε ουρά (δυνατή εθνική συνείδηση και καμάρι) ήθελε να κάνει κολοβές όλες τις άλλες αλεπούδες, ώστε να μην αισθάνεται αφόρητα συμπλέγματα κατωτερότητας…Ήθελε δηλαδή και όλες οι άλλες αλεπούδες «να κόψουν τις ουρές τους»!

Σχετικά δε με τους Αυτοκράτορες, τους οποίους δεν μπόρεσε σε όλη του τη ζωή να φτάσει ούτε στη σκιά της ουράς του αλόγου τους, ο Θεόδωρος Πάγκαλος , του οποίου μοναδικό έργο αποτελεί η τραγωδία των Υμίων και ο τραγέλαφος της παράδοσης ουσιαστικά του αιτούμενου άσυλο και προστασία ηγέτη των Κούρδων Οκτσαλάν στις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες στην Κένυα, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ

Ο Ιουστινιανός, ο μέγας και φωτισμένος ευσεβέστατος Αυτοκράτορας, ήταν θρακικής, ελληνικής δηλαδή καταγωγής. Όπως και ο πιστός του Στρατηγός και ένας από τους ικανότερους της Ιστορίας, ο Βελισάριος, ο λεγόμενος και «σπαθί του Ιουστινιανού», που καταγόταν από το Ορμένιο(Γερμάνιο-Τζερμένιο) του Έβρου!

Την εποχή που έγινε Αυτοκράτορας ο θείος του Ιουστίνος, η οικογένεια του Ιουστινιανού ζούσε στα βόρεια της Μακεδονίας μας, πάνω από τις Σιδηρές Πύλες, σε ένα χωριό που ονομαζότανΤαυρίσιο, κοντά στο φρούριο των Βεδεριανών. Η περιοχή εκείνη γεωγραφικά ονομαζόταν Δαρδανία και διοικητικά ανήκε στη γιγάντια Ρωμαϊκή Επαρχία του Ιλλυρικού. Αυτά ακριβώς δημιούργησαν σύγχυση σε κάποιους, πως επειδή κατοικούσε στην τεράστια επαρχία που βαφτίστηκε από τους Ρωμαίους «Ιλλυρικό», θα ήταν και Ιλλυριός ή Δαρδάνιος… Φυλές που ήδη είχαν συγχωνευθεί και εξαφανιστεί από το προσκήνιο.

Όμως ο Ιουστινιανός ήταν Θρακιώτης στην καταγωγή, αφού το αληθινό του όνομα ήταν Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος, από το όνομα του πατέρα του, του Σαββάτιου, ονομασία που ακριβώς παραπέμπει στην αρχαία θρακική θεότητα του Σαβάζιου ή Σαββάτιου, μια θρακική-ορφική μορφή του Διονύσου!

Αργότερα, χρησιμοποιήθηκε η σλαβική μετάφραση του ονόματος Ιουστινιανός, απ΄ όπου προέκυψε το σλαβικό «Ουπράβδα», σε μια προσπάθεια να σλαβοποιηθεί ο Αυτοκράτορας που γεννήθηκε στο Ταυρίσιο, κάτω από τα Σκόπια (Σκούποι), το 483 μ.Χ., εποχή που δεν είχαν καν κατέβει οι Σλάβοι!

Το να ήταν «Λατίνος», το αποκλείουν όλοι ανεξαιρέτως οι συγγραφείς και ερευνητές, που ούτε καν συζητούν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Επομένως ο Ιουστινιανός δεν ήταν «Ιλλυριός», δεν ήταν «Λατίνος», δεν ήταν «Σλάβος»… επειδή ήταν ακριβώς Έλληνας! Από μια φτωχή ελληνική αγροτική οικογένεια της Θράκης που προσπαθούσε να επιβιώσει γενιά προς γενιά μέσα στον γενικό εκλατινισμό (γλώσσας και ονομάτων) και τη στέρηση παιδείας που είχε προηγηθεί, μαζί με την βαριά ρωμαϊκή καταπίεση κυρίως της πάντα εθνεγέρτιδας Μακεδονίας και Θράκης, αλλά με τους σκληρούς διωγμούς μετέπειτα κατά των Χριστιανών, μέχρι που είχε έρθει ευτυχώς ο Μέγας Κωνσταντίνος!

Από εκείνα τα μέρη του Ταυρίσιου ξεκίνησε λοιπόν κάποτε πάμφτωχος και ο θείος του Πέτρου, ο Φλάβιος Ιουστίνος, αναλφάβητος λόγω φτώχειας, αλλά ρωμαλέος και καλόκαρδος, που χάρη στο σωματικό του ανάστημα, κατατάχτηκε στο στρατό και κατάφερε να ανέλθει γρήγορα τα αξιώματα, μέχρι που έγινε Αρχηγός της Φρουράς του Αυτοκράτορα και στο τέλος Αυτοκράτορας, φροντίζοντας αμέσως για τον ανιψιό του, που τον κάλεσε κοντά του στην Πόλη, μεριμνώντας να λάβει την καλύτερη παιδεία και μάλιστα την ελληνική, γεγονός που ωφέλησε πολύ τελικά τον Πέτρο, τον οποίο ο Ιουστίνος είχε για δεξί του χέρι και τον υιοθέτησε μάλιστα, μετονομάζοντάς τον σε Ιουστινιανό, που σημαίνει γιος του Ιουστίνου...

Ο μεγάλος Ιουστινιανός, που νυμφεύτηκε μια απλή, καλόκαρδη, θαρραλέα και πανέμορφη Ελληνίδα από την Κύπρο, τη Θεοδώρα, ο οραματιστής και κτήτορας της λαμπρής και αξεπέραστης Αγια-Σοφιάς, είναι άλλωστε εκείνος που  εξέδωσε τις Νεαρές, δηλαδή τους Νέους Νόμους του Κράτους στην Ελληνική Γλώσσα, αναγνωρίζοντας έτσι την ελληνικότητα της Αυτοκρατορίας και του λαού μας!

Από την άλλη, ο Ιουστινιανός δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον να αναδείξει ή να περισώσει έστω, καμία άλλη γλώσσα ή διάλεκτο δήθεν «Ιλλυρική» ή «Σλαβική»… επειδή ακριβώς δεν είχε καμία υπαρκτή και καμιά ψυχική ή έστω συναισθηματική σχέση…

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ, ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΗ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το μόνο που έκανε, όπως κάθε φιλότιμος άνθρωπος, ήταν να τειχίσει το χωριό του το Ταυρίσιο με ένα μικρό κάστρο με τέσσερις πύργους που ονομάστηκε Τετραπυργία και παραδίπλα να χτίσει μια πόλη, που την ονόμασε τιμητικά Ιουστινιανή Πρώτη, να δυναμώσει το παρακείμενο Φρούριο των Βεδεριανών και να χτίσει και μια ακόμη πόλη στη θέση της Ουλπιανής, που την ονόμασε Ιουστινιανή Δευτέρα, σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης στον τόπο που μεγάλωσε και ξεκίνησε.

Μάλιστα στην Ιουστινιανή Πρώτη ίδρυσε ξεχωριστή Μητρόπολη και μετέφερε την Έδρα της Επαρχίας Ιλλυρικού, δυσαρεστώντας έτσι τους Θεσσαλονικείς, που επιστράτευσαν τον Όσιο Δαυίδ τον Δενδρίτη-Αμυγδαλίτη της Θεσσαλονίκης, ο οποίος και αποδέχτηκε μετά από εντολή Αγγέλου να βοηθήσει Θείω θελήματι την πόλη του, πηγαίνοντας στον ίδιο τον Ιουστινιανό και την καλή Θεοδώρα στην Κωνσταντινούπολη, σαν απεσταλμένος των αρχών της Μακεδονικής Πρωτεύουσας, προγνωρίζοντας θαυμαστά και ανακοινώνοντας προκαταβολικά στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Αριστείδη την επιτυχή έκβαση της αποστολής του!

Φτάνοντας, εξέπληξε τους πάντες με την πραότητα και την αγιοσύνη του και λάμποντας από τη Θεία Χάρη, φωτεινός σαν επίγειος Άγγελος, λευκασμένος σαν Αβραάμ, θυμίασε τους Βασιλείς, τους Αξιωματούχους του παλατιού και τον λαό επί μία ολόκληρη και πλέον ώρα, όχι με θυμιατήρι, αλλά κρατώντας μέσα στην παλάμη του τα αναμμένα κάρβουνα, χωρίς να βλαφθεί καθόλου!

Τότε συγκινημένος ο αγαθός Ιουστινιανός, αφού τον παρακάλεσε να εύχεται για εκείνον, του απέδωσε αμέσως πίσω στη Θεσσαλονίκη την Έδρα του Ιλλυρικού, υπογράφοντας τα σχετικά έγγραφα!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΙΣΚΗΣ

Ο Ιωάννης Τσιμισκής, ονομαζόταν Ιωάννης Κουρκούας, ο επονομαζόμενος λόγω του μικρού του αναστήματος «Τζιμισκής-Τσιμισκής» και καταγόταν από την εξελληνισμένη οικογένεια των Κουρκούα από την Αρμενία, που είχε δώσει στο Βυζάντιο ικανούς στρατηγούς, ενώ η μητέρα του ήταν καθαρή Ελληνίδα, η αδελφή του μετέπειτα Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, της ονομαστής ελληνικής οικογένειας των Φωκάδων από την ευσεβή και αγιοτόκο Καππαδοκία!

Η ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΗΚΟΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ

Υπάρχει τέλος ένα επεισόδιο, που λέει πολλά, όταν σε κάποια πολιορκία ενός κάστρου μας που είχαν καταλάβει οι Σαρακηνοί, ο Νικηφόρος Φωκάς που το πολιόρκησε δέχτηκε τους όρους της παράδοσης των Σαρακηνών, οι οποίοι ζήτησαν να αποχωρήσουν οπλισμένοι, με τις γυναίκες, τους γέροντες και τα παιδιά, χωρίς να τους πειράξει κανείς.

Ο Νικηφόρος Φωκάς, ως Στρατηγός, έδωσε το λόγο του, οι στρατιώτες του παρατάχτηκαν ανοίγοντας δρόμο και άρχισε η έξοδος των οπλισμένων Σαρακηνών που παρέδιδαν το Κάστρο. Οι όμορφες γυναίκες τους πέρασαν μπροστά από τους Έλληνες στρατιώτες που έμειναν εντελώς ακίνητοι! Πέρασαν κατόπι από Ρως (Ρώσους Στρατιώτες) που είχε ο Στρατηγός κοντά του και εκείνοι απλά φώναξαν με θαυμασμό! Μα σαν πέρασαν οι γυναίκες μπροστά από τους Αρμένιους Στρατιώτες, εκείνοι αμέσως όρμησαν να τις αρπάξουν παρακούοντας τις διαταγές! Άρχισε τότε μια σκληρή μάχη, στην οποία αναγκάστηκε ο Νικηφόρος να στείλει δυνάμεις για να εξοντωθούν οι εμπλεκόμενοι Σαρακηνοί που στην ουσία αμυνόταν.

Έπειτα όμως ο Φωκάς παρέταξε το Στρατό και ζήτησε από όποιους Αρμένιους παράκουσαν, να φανερωθούν. Φανερώθηκαν διακόσιοι τότε Αρμένιοι και ο Νικηφόρος ανακοίνωσε μπροστά σε όλους την απόφασή του: θάνατος!

Δίπλα του διαρκώς ήταν ο Τσιμισκής που δεν αντέδρασε διόλου. Και μάλιστα σαν τον ρώτησε ο Νικηφόρος Φωκάς για το πώς έκρινε την απόφασή του, εκείνος απάντησε απλά πως θα τον έλεγαν «σκληρό» οι στρατιώτες…

Εάν όμως ο Ιωάννης Τσιμισκής, έχει αρμενική εθνική συνείδηση, εάν ήταν συνειδητός Αρμένιος, όχι μόνο θα διαφωνούσε φανερά, αλλά εκμεταλλευόμενος τη συγγενική σχέση του με τον Φωκά, θα προσπαθούσε να εμποδίσει εκ των προτέρων ή να αλλάξει εκ των υστέρων την απόφασή του, καθώς θα εκτελούνταν 200 επίλεκτοι Αρμένιοι Στρατιώτες! Αντ΄ αυτού σώπασε, γεγονός που δείχνει πως η εθνική συνείδησή του ήταν Βυζαντινή, δηλαδή ελληνική!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ





Η Δυναστεία των Παλαιολόγων, είχε ιδρυτή της τον Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο, γιό των Ελλήνων Ανδρόνικου Δούκα Κομνηνού Παλαιολόγου και της Θεοδώρας Παλαιολογίνας!

Οι Παλαιολόγοι ήταν μια από τις παλαιότερες Ελληνικές οικογένειες του Βυζαντινού Βορρά, πρωτοϋπερασπιστές των δυτικών συνόρων από τις επιδρομές των Νορμανδών!

Ο δε Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, το τελευταίος Αυτοκράτορας της Πόλης, είχε Έλληνα πατέρα, τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο και μητέρα την εξελληνισμένη Σερβίδα Πριγκίπισσα Ελένη Δραγάζη(Δραγάτση-Δραγάση) - κόρη του Σέρβου Δεσπότη των Σερρών Κωνσταντίνου Δραγάζη - με την οποία απέκτησαν πολλά παιδιά.





Σημειώνεται πως οι Σερβικοί Οίκοι ήταν κατά 70-90% εξελληνισμένοι, λόγω της ελληνορθόδοξης παιδείας που λάμβαναν από παιδιά, αλλά και της συνεχούς επιδίωξης να τελούν γάμους με άτομα των Ελληνικών Βασιλικών και Αρχοντικών Οίκων του Βυζαντίου, κάτι το οποίο θεωρούσαν μεγάλη τιμή και ιδιαίτερη υπερηφάνεια!

Από τότε έχει τις ρίζες της και η Ελληνο-Σερβική φιλία και αμοιβαία συμπάθεια, που οδήγησε και στην Ελληνο-Σερβική Συμμαχία του 1912-13. Μια φιλία που φτάνει ως τις ημέρες μας, παρά την προσπάθεια του Κομμουνισμού και του Τίτο να την ξεριζώσει, μια και ήταν εδραιωμένη στην Αγία Ορθοδοξία!

Η ΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

Συγκινητική είναι η άγνωστη σχετικά ιστορία της μητέρας του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου, της Ελένης, που έχει αποκρυφθεί πλήρως από τη συνήθη «ιστορία».

Η Ελένη (που έφερε όχι τυχαία το όνομα της μητέρας του Αγίου Κωνσταντίνου της Ελένης, ώστε Κωνσταντίνος Ελένης έχτισε την Πόλη, Κωνσταντίνος Ελένης την έχασε πέφτοντας ηρωικά μαχόμενος) ήταν πολύ ευσεβής γυναίκα, γεμάτη από Πίστη στο Χριστό, αφοσιωμένη στην Ορθοδοξία μας, ζώντας με αγιότητα, καρτερικότητα και προπαντός υπομονή. Μια έννοια που τη χαρακτήριζε πάντα και την ακολούθησε σαν όνομα όταν μετά την κοίμηση του συζύγου της το 1425 μ.Χ. ο οποίος ήδη είχε μονάσει με το όνομα Ματθαίος, έγινε και εκείνη μοναχή!

Η Υπομονή λοιπόν αφιερώθηκε τότε στο Μοναστήρι της Κυράς Μάρθας, συνεχίζοντας ταυτόχρονα και το έργο της εν Χριστώ φιλανθρωπίας, ιδρύοντας Γηροκομείο στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου της Πέτρας στην περιοχή των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως, γνωστό ως «Καθίδρυμα της Ελπίδος των Απηλπισμένων».

Στο Μοναστήρι αυτό βρισκόταν και το άφθαρτο λείψανο του Οσίου Παταπίου, το οποίο μεταφέρθηκε μετά την Άλωση και κρύφτηκε μέσα σε σπηλιά, στη σημερινή Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας, όπου και θησαυρίζεται έως τώρα άφθαρτο, δωρίζοντας ευλογίες και ιάσεις. Εκεί άλλωστε βρίσκεται και η κάρα της Οσίας Υπομονής, που αγίασε με την αλύγιστη δροσερή υπομονή και την ακλόνητη θερμή Πίστη της στον Σωτήρα Χριστό.



Η Οσία Υπομονή, που στη Θεσσαλονίκη τιμάται στον Ι. Ν. του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στη Νεάπολη, στην Αχαΐα στον Ι. Ν. Αγίου Ανδρέου Εγλυκάδας Πατρών και σε πολλά μέρη της Ελλάδος, η αγία μητέρα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, κοιμήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1450 μ.Χ., ενόσω ο γιος της είχε γίνει Αυτοκράτορας, χωρίς ευτυχώς να ζήσει το τέλος του και την τραγική πτώση της Βασιλεύουσας.

Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της στις 13 Μαρτίου, αλλά και στις 29 Μαΐου, ανήμερα της Αλώσεως και του ηρωικού θανάτου του γιού της! Το όνομά της και η μνήμη της εκείνη την ημέρα, είναι ένα μήνυμα Πίστης και Υπομονής ως την ώρα της τελικής Ανάστασης του Γένους …

Η Οσία Υπομονή επιτελεί και σήμερα εμφανίσεις και θαύματα ιάσεως, όπως αυτό που συνέβη σε οδηγό ταξί και καταγράφεται στο βιβλίο της Ι. Μ. Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας, όπου τιμάται ιδιαιτέρως η Αγία! (δείτε και εδώ).

ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ;

Εξ όλων των παραπάνω, από τα οποία διαφαίνεται όχι μόνο η ελληνικότητα καταγωγής, ολικής ή μερικής, αλλά κυρίως η ελληνικότητα ψυχής και συνείδησης των αναφερομένων υπό του Αντιπροέδρου Αυτοκρατόρων, τίθεται πλέον αντίστροφα το ζήτημα και ευλόγως προκύπτει το ερώτημα:

«Είναι τελικά Έλληνας ο Αντιπρόεδροςς;»

Ο κάθε απλός παρατηρητής και η Ιστορία, ας δώσουν την πρέπουσα απάντηση…

πηγή Νοιάζομαι

ΤΕΛΟΣ

Αναρτήθηκε από george

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Ο  ΜΥΣΤΙΚΟΣ  ΔΕΙΠΝΟΣ

ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ  ΧΡΗΣΤΟΣ

  Στην παρούσα μελέτη θα εξετάσουμε τις διάφορες κακοδιδασκαλίες των αιρετικών σχετικά με το τελευταίο Δείπνο του Ιησού Χριστού με τους μαθητές του.

Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΖΥΜΟΥ ΑΡΤΟΥ

            Πολλοί αιρετικοί, (κυρίως προερχόμενοι από την πανσπερμία της Διαμαρτυρήσεως), ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς Χριστός στο τελευταίο του Δείπνο έφαγε Νομικό Πάσχα και συνεπώς έκανε χρήση ΑΖΥΜΟΥ άρτου.

            Η Ορθοδοξία διδάσκει ότι ο Ιησούς δεν έφαγε Νομικό Πάσχα στο τελευταίο του Δείπνο αλλά συνέστησε το ΚΑΙΝΟ ΠΑΣΧΑ, το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.  Για να καταλάβουμε το λάθος των αιρετικών και το μέγεθος της διαστροφής της αληθείας εκ μέρους των, απαιτείται να δούμε πολύ προσεκτικά αρκετά ζητήματα.

Η    ΗΜΕΡΑ   ΣΤΗΝ   ΑΓΙΑ   ΓΡΑΦΗ

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή η ημέρα αρχίζει με την Δύση του Ηλίου και τελειώνει με την επόμενη Δύση. Παράδειγμα:

« Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·  καὶ τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου ἡμέρα ἐξιλασμοῦ, κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, καὶ ταπεινώσετε τάς ψυχὰς ὑμῶν, καὶ προσάξετε ὁλοκαύτωμα τῷ Κυρίῳ.  πᾶν ἔργον οὐ ποιήσετε ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ· ἔστι γὰρ ἡμέρα ἐξιλασμοῦ αὕτη ὑμῖν, ἐξιλάσασθαι περὶ ὑμῶν ἔναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν.  πᾶσα ψυχή, ἥτις μὴ ταπεινωθήσεται ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἐξολοθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς.  καὶ πᾶσα ψυχή, ἥτις ποιήσει ἔργον ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς.  πᾶν ἔργον οὐ ποιήσετε· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν ἐν πάσαις κατοικίαις ὑμῶν.  σάββατα σαββάτων ἔσται ὑμῖν, καὶ ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν· ἀπὸ ἐνάτης τοῦ μηνός, ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν» Λευϊτικό 23: 26-32

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή η  ημέρα του Εξιλασμού εορτάζονταν την 10^η ημέρα του Εβδόμου μηνός. Η εορτή αυτή είχε διάρκεια ΜΙΑΣ ημέρας (10^η του Εβδόμου μηνός)  και άρχιζε από το εσπέρας της 9^ης του μηνός και τελείωνε το εσπέρας της 10^ης του μηνός . Η εορτή κρατούσε ΜΙΑ ημέρα από εσπέρας έως εσπέρας. Το εσπέρας δηλαδή με το οποίο τελείωνε η 9^η του μηνός άρχιζε η 10^η του μηνός. Κάθε ημέρα αρχίζει με το εσπέρας και τελειώνει με το εσπέρας. Το εσπέρας με το οποίο αρχίζει μία ημέρα είναι ταυτόχρονα το εσπέρας με το οποίο τελειώνει η προηγούμενη της. Το επόμενο εσπέρας, με το οποίο τελειώνει μία ημέρα είναι ταυτόχρονα το εσπέρας με το οποίο αρχίζει η επόμενή της. Δηλαδή μία ημέρα ορίζεται ως το χρονικό διάστημα από ένα εσπέρας έως το επόμενο. Αυτό συγκρατείστε το στο μυαλό σας.

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

            Στην Αγία Γραφή γίνεται διάκριση ανάμεσα στα Εβδομαδιαία Σάββατα και στα Ειδικά Σάββατα.

Εβδομαδιαίο Σάββατο : « ἓξ ἡμέρας ποιήσεις ἔργα, τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα ἀνάπαυσις κλητὴ ἁγία τῷ Κυρίῳ· πᾶν ἔργον οὐ ποιήσεις, σάββατα ἐστι τῷ Κυρίῳ ἐν πάσῃ κατοικίᾳ ὑμῶν» Λευιτικό 23:3

Ειδικό Σάββατο : « καὶ τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου ἡμέρα ἐξιλασμοῦ, κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν…..  πᾶν ἔργον οὐ ποιήσετε ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ……  σάββατα σαββάτων ἔσται ὑμῖν, καὶ ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν· ἀπὸ ἐνάτης τοῦ μηνός, ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν» Λευϊτικό 23:27-28,32

            Η ημέρα του Εξιλασμού που εορτάζονταν σε σταθερή ημερομηνία είναι Ειδικό Σάββατο όχι εβδομαδιαίο. Αυτό σημαίνει ότι η 10^η ημέρα του εβδόμου μηνός δεν πέφτει πάντα ημέρα Σάββατο αλλά μπορεί να είναι μία οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδος και όχι απαραιτήτως η έβδομη ημέρα της εβδομάδος. Αν ένα Ειδικό Σάββατο έπεφτε ημέρα Σάββατο, τότε ονομάζονταν Μεγάλο ή διπλό Σάββατο- « Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» Ιωάννης 19:31

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ  ΚΑΙ Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΖΥΜΩΝ

«Είπε δὲ Κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ ᾿Ααρὼν ἐν γῇ Αἰγύπτου λέγων.  ὁ μὴν οὗτος ὑμῖν ἀρχὴ μηνῶν, πρῶτός ἐστιν ὑμῖν ἐν τοῖς μησὶ τοῦ ἐνιαυτοῦ.  λάλησον πρὸς πᾶσαν συναγωγὴν υἱῶν ᾿Ισραὴλ λέγων· τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τούτου λαβέτωσαν ἕκαστος πρόβατον κατ᾿ οἴκους πατριῶν, ἕκαστος πρόβατον κατ᾿ οἰκίαν.  ἐὰν δὲ ὀλιγοστοὶ ὦσιν ἐν τῇ οἰκίᾳ, ὥστε μὴ εἶναι ἱκανοὺς εἰς πρόβατον, συλλήψεται μεθ᾿ ἑαυτοῦ τὸν γείτονα τὸν πλησίον αὐτοῦ κατὰ ἀριθμὸν ψυχῶν· ἕκαστος τὸ ἀρκοῦν αὐτῷ συναριθμήσεται εἰς πρόβατον.  πρόβατον τέλειον, ἄρσεν, ἐνιαύσιον ἔσται ὑμῖν· ἀπὸ τῶν ἀρνῶν καὶ τῶν ἐρίφων λήψεσθε.  καὶ ἔσται ὑμῖν διατετηρημένον ἕως τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ μηνὸς τούτου, καὶ σφάξουσιν αὐτὸ πᾶν τὸ πλῆθος συναγωγῆς υἱῶν ᾿Ισραὴλ πρὸς ἑσπέραν.  καὶ λήψονται ἀπὸ τοῦ αἵματος καὶ θήσουσιν ἐπὶ τῶν δύο σταθμῶν καὶ ἐπὶ τὴν φλιὰν ἐν τοῖς οἴκοις, ἐν οἷς ἐὰν φάγωσιν αὐτὰ ἐν αὐτοῖς,  καὶ φάγονται τὰ κρέα τῇ νυκτὶ ταύτῃ· ὀπτὰ πυρὶ καὶ ἄζυμα ἐπὶ πικρίδων ἔδονται.  οὐκ ἔδεσθε ἀπ᾿ αὐτῶν ὠμὸν οὐδὲ ἡψημένον ἐν ὕδατι, ἀλλ᾿ ἢ ὀπτὰ πυρί, κεφαλὴν σὺν τοῖς ποσὶ καὶ τοῖς ἐνδοσθίοις.  οὐκ ἀπολείψετε ἀπ᾿ αὐτοῦ ἕως πρωΐ καὶ ὀστοῦν οὐ συντρίψετε ἀπ᾿ αὐτοῦ· τὰ δὲ καταλειπόμενα ἀπ᾿ αὐτοῦ ἕως πρωΐ ἐν πυρὶ κατακαύσετε.  οὕτω δὲ φάγεσθε αὐτό· αἱ ὀσφύες ὑμῶν περιεζωσμέναι, καὶ τὰ ὑποδήματα ἐν τοῖς ποσὶν ὑμῶν, καὶ αἱ βακτηρίαι ἐν ταῖς χερσὶν ὑμῶν· καὶ ἔδεσθε αὐτὸ μετὰ σπουδῆς· πάσχα ἐστὶ Κυρίῳ.  καί διελεύσομαι ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ καὶ πατάξω πᾶν πρωτότοκον ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἐν πᾶσι τοῖς θεοῖς τῶν Αἰγυπτίων ποιήσω τὴν ἐκδίκησιν· ἐγὼ Κύριος.  καὶ ἔσται τὸ αἷμα ὑμῖν ἐν σημείῳ ἐπὶ τῶν οἰκιῶν, ἐν αἷς ὑμεῖς ἐστε ἐκεῖ, καὶ ὄψομαι τὸ αἷμα καὶ σκεπάσω ὑμᾶς, καὶ οὐκ ἔσται ἐν ὑμῖν πληγὴ τοῦ ἐκτριβῆναι, ὅταν παίω ἐν γῇ Αἰγύπτῳ.  καὶ ἔσται ἡ ἡμέρα ὑμῖν αὕτη μνημόσυνον· καὶ ἑορτάσετε αὐτὴν ἑορτὴν Κυρίῳ εἰς πάσας τὰς γενεὰς ὑμῶν· νόμιμον αἰώνιον ἑορτάσετε αὐτήν.  ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε, ἀπὸ δὲ τῆς ἡμέρας τῆς πρώτης ἀφανιεῖτε ζύμην ἐκ τῶν οἰκιῶν ὑμῶν· πᾶς ὃς ἂν φάγῃ ζύμην, ἐξολοθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐξ ᾿Ισραὴλ ἀπὸ τῆς ἡμέρας τῆς πρώτης ἕως τῆς ἡμέρας τῆς ἑβδόμης.  καὶ ἡ ἡμέρα ἡ πρώτη κληθήσεται ἁγία, καὶ ἡ ἡμέρα ἡ ἑβδόμη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν· πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε ἐν αὐταῖς, πλὴν ὅσα ποιηθήσεται πάσῃ ψυχῇ, τοῦτο μόνον ποιηθήσεται ὑμῖν.  καὶ φυλάξετε τὴν ἐντολὴν ταύτην· ἐν γὰρ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐξάξω τὴν δύναμιν ὑμῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου, καὶ ποιήσετε τὴν ἡμέραν ταύτην εἰς γενεὰς ὑμῶν νόμιμον αἰώνιον.  ἐναρχόμενοι τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα ἕως ἡμέρας μιᾶς καὶ εἰκάδος τοῦ μηνός, ἕως ἑσπέρας.  ἑπτὰ ἡμέρας ζύμη οὐχ εὑρεθήσεται ἐν ταῖς οἰκίαις ὑμῶν· πᾶς ὃς ἂν φάγῃ ζυμωτόν, ἐξολοθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ συναγωγῆς ᾿Ισραήλ, ἔν τε τοῖς γειώραις καὶ αὐτόχθοσι τῆς γῆς·  πᾶν ζυμωτὸν οὐκ ἔδεσθε, ἐν παντὶ δὲ κατοικητηρίῳ ὑμῶν ἔδεσθε ἄζυμα. ᾿Εκάλεσε δὲ Μωυσῆς πᾶσαν γερουσίαν υἱῶν ᾿Ισραὴλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀπελθόντες λάβετε ὑμῖν αὐτοῖς πρόβατον κατὰ συγγενείας ὑμῶν καὶ θύσατε τὸ πάσχα.  λήψεσθε δὲ δέσμην ὑσσώπου, καὶ βάψαντες ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ παρὰ τὴν θύραν καθίξετε τῆς φλιᾶς καὶ ἐπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν σταθμῶν ἀπὸ τοῦ αἵματος, ὅ ἐστι παρὰ τὴν θύραν· ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐξελεύσεσθε ἕκαστος τὴν θύραν τοῦ οἴκου αὐτοῦ ἕως πρωΐ.  καὶ παρελεύσεται Κύριος πατάξαι τοὺς Αἰγυπτίους καὶ ὄψεται τὸ αἷμα ἐπὶ τῆς φλιᾶς καὶ ἐπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν σταθμῶν, καὶ παρελεύσεται Κύριος τὴν θύραν καὶ οὐκ ἀφήσει τὸν ὀλοθρεύοντα εἰσελθεῖν εἰς τὰς οἰκίας ὑμῶν πατάξαι.  καὶ φυλάξασθε τὸ ρῆμα τοῦτο νόμιμον σεαυτῷ, καὶ τοῖς υἱοῖς σου ἕως αἰῶνος.  ἐὰν δὲ εἰσέλθητε εἰς τὴν γῆν, ἣν ἂν δῷ Κύριος ὑμῖν, καθότι ἐλάλησε, φυλάξασθε τὴν λατρείαν ταύτην.  καὶ ἔσται ἐὰν λέγωσι πρὸς ὑμᾶς οἱ υἱοὶ ὑμῶν· τίς ἡ λατρεία αὕτη;  καὶ ἐρεῖτε αὐτοῖς· θυσία τὸ πάσχα τοῦτο Κυρίῳ, ὡς ἐσκέπασε τοὺς οἴκους τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐν Αἰγύπτῳ, ἡνίκα ἐπάταξε τοὺς Αἰγυπτίους, τοὺς δὲ οἴκους ἡμῶν ἐρρύσατο. καὶ κύψας ὁ λαὸς προσεκύνησε.  καὶ ἀπελθόντες ἐποίησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ καθὰ ἐνετείλατο Κύριος τῷ Μωυσῇ καὶ ᾿Ααρών, οὕτως ἐποίησαν» Έξοδος 12: 1-28.

« ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ.  καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῷ Κυρίῳ· ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε.  καὶ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε·  καὶ προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ Κυρίῳ ἑπτὰ ἡμέρας· καὶ ἡ ἡμέρα ἡ ἑβδόμη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε» Λευϊτικό 23: 5-8

            Σύμφωνα με τα ανωτέρω, την 14^η ημέρα του Πρώτου μηνός «πρὸς ἑσπέραν» εσφάζετο ο Πασχάλιος Αμνός. Τι σημαίνει η φράση «πρὸς ἑσπέραν» ; Σημαίνει προς την Δύση του Ηλίου. Δηλαδή πριν την δύση του Ηλίου της 14^ης ημέρας που σημαίνει την αρχή της 15^ης. Η Γραφή έχει και την φράση « ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν». Δηλαδή η σφαγή του Αμνού εγίνετο το χρονικό διάστημα από την στιγμή που ο Ήλιος άρχιζε να κλίνει προς την Δύση από το μεσουράνημα έως την τελική Δύση του. Έτσι τελείωνε η εορτή της 14^ης ημέρας του Πρώτου μηνός (του μηνός Αβίβ / Νισάν). «θύσεις τὸ πάσχα ἑσπέρας πρὸς δυσμὰς ἡλίου» Δευτερονόμιον 16:6

            Η 15^η ημέρα του Πρώτου μηνός που άρχιζε με την Δύση του Ηλίου της 14^ης αποτελούσε την πρώτη ημέρα της επταήμερης εορτής των ΑΖΥΜΩΝ. Ο Πασχάλιος Αμνός εσφάζετο πριν την Δύση-«πρὸς ἑσπέραν»-της 14^ης  ημέρας  που σηματοδοτούσε αυτή η Δύση την αρχή της 15^ης. Η βρώση του Αμνού που συνοδεύονταν με πικρά χόρτα και άζυμους άρτους γίνονταν  αυτή την νύχτα μετά δηλαδή το εσπέρας-  «καὶ φάγονται τὰ κρέα τῇ νυκτὶ ταύτῃ· ὀπτὰ πυρὶ καὶ ἄζυμα ἐπὶ πικρίδων ἔδονται». Η βρώση λοιπόν του Πασχάλιου Αμνού γίνονταν με την έναρξη της 15^ης ημέρας. Δηλαδή η σφαγή και η βρώση του Αμνού γίνονταν όχι την ίδια ημέρα, αλλά η σφαγή γίνονταν προς το τέλος της 14^ης ημέρας και η βρώση (μαζί με Άζυμα και πικρά χόρτα), στην αρχή της 15^ης ημέρας.

«ἐναρχόμενοι τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα ἕως ἡμέρας μιᾶς καὶ εἰκάδος τοῦ μηνός, ἕως ἑσπέρας.  ἑπτὰ ἡμέρας ζύμη οὐχ εὑρεθήσεται ἐν ταῖς οἰκίαις ὑμῶν»

            Η φράση «ἐναρχόμενοι τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα» δεν σημαίνει ότι την 14^η ημέρα έτρωγαν Άζυμα. Διότι τα Άζυμα τα έτρωγαν «ἀφ᾿ ἑσπέρας» από την Δύση δηλαδή του Ηλίου που σήμαινε την έναρξη της 15^ης ημέρας. Η φράση δηλαδή είναι όμοια με την φράση από το παράδειγμα της εορτής του Εξιλασμού που δώσαμε:  «ἀπὸ ἐνάτης τοῦ μηνός, ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν» που αφορά την ημέρα του Εξιλασμού (10^η ημέρα του Εβδόμου μηνός). Το ειδικό Σάββατο του Εξιλασμού ήταν ΜΙΑ ημέρα – η 10η ημέρα του Έβδομου μηνός- η οποία άρχιζε «ἀπὸ ἑσπέρας» της 9^ης ημέρας του Εβδόμου μηνός. Έτσι και η ΕΠΤΑΗΜΕΡΗ εορτή των Αζύμων άρχιζε την 15^η ημέρα του Πρώτου μηνός «ἀφ᾿ ἑσπέρας» της 14^ης ημέρας και έληγε την εσπέρα της  21^ης ημέρας του Πρώτου μηνός. Τα Άζυμα τα έτρωγαν 7 ημέρες (15-21 του πρώτου μηνός) όχι 8 ημέρες (14-21 του Πρώτου μηνός)- «ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε». Αυτό σημαίνει με άλλα λόγια ότι η εσπέρα από την οποία άρχιζε η βρώση των Αζύμων –« ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα»- είναι η εσπέρα με την οποία τελείωνε η 14^η ημέρα και όχι η εσπέρα με την οποία άρχιζε !

            « ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνός, ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ Κυρίῳ.  καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῷ Κυρίῳ· ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε.  καὶ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε·  καὶ προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ Κυρίῳ ἑπτὰ ἡμέρας· καὶ ἡ ἡμέρα ἡ ἑβδόμη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε» Λευϊτικό 23: 5-8

            Η πρώτη και η έβδομη ημέρα της επταήμερης εορτής των Αζύμων, (δηλαδή η 15^η ημέρα του Πρώτου μηνός και η 21^η ημέρα του ίδιου μήνα) είναι Ειδικά Σάββατα όπως η ημέρα του Εξιλασμού που είδαμε προηγουμένως. Να σημειωθεί παρακαλώ πολύ το Ειδικό Σάββατο της 15^ης ημέρας του Πρώτου μηνός.

ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΗΜΕΙΟ

Επειδή ο Πασχάλιος Αμνός που σφάζονταν την 14^η ημέρα (Ημέρα του Πάσχα) τον έτρωγαν την αμέσως επόμενη ημέρα 15^η – πρώτη ημέρα από τις επτά ημέρες εορτής και  βρώσεως των Αζύμων- οι δύο εορτές, (Πάσχα- Άζυμα), έγιναν ΜΙΑ εορτή ! Δηλαδή το διάστημα των 8 ημερών (14-21 του Πρώτου μηνός) θεωρήθηκε μία ενιαία εορταστική περίοδος που ονομαζόνταν ΠΑΣΧΑ ή ΑΖΥΜΑ.

« Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα;» Ματθαίος 26:17

« Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον, λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγῃς τὸ πάσχα;» Μάρκος 14:12

«Ηγγιζε δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη πάσχα» Λουκάς 22:1

«῏Ηλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα» Λουκάς 22:7

Όπως βλέπουμε ως  «πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων» και «ἡμέρα τῶν ἀζύμων» ονομάζεται η ημέρα κατά την οποία «τὸ πάσχα ἔθυον». Το Πάσχα όμως εθύετο την 14^η ημέρα «προς εσπέραν» και όχι την 15^η ημέρα. Δηλαδή η φράση «πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον» αναφέρεται όχι στην πρώτη ημέρα βρώσης των Αζύμων (15^η του μηνός Αβίβ/ Νισάν) αλλά στην πρώτη ημέρα της ενιαίας εορταστικής περιόδου του Πάσχα και των Αζύμων, δηλαδή στην 14^η  ημέρα του μηνός Αβίβ/ Νισάν προς το εσπέρας της οποίας «τὸ πάσχα ἔθυον»! Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο της παρερμηνείας των αιρετικών. Ο λόγος επαναλαμβάνω, που οι δύο εορτές (Πάσχα- Άζυμα),  θεωρούνταν την εποχή του Χριστού ως ενιαία εορτή, είναι το ότι την ημέρα του Πάσχα (14^η Νισάν), εθύετο ο Πασχάλιος Αμνός, ΠΡΙΝ την Δύση του Ηλίου και την ΝΥΧΤΑ που ακολουθούσε την Δύση, δηλαδή στην αρχή της 15^ης Νισάν έτρωγαν τον Αμνό μαζί με Άζυμα.

ΕΦΑΓΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟ ;;;

« ᾿Εκάλεσε δὲ Μωυσῆς πᾶσαν γερουσίαν υἱῶν ᾿Ισραὴλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· ἀπελθόντες λάβετε ὑμῖν αὐτοῖς πρόβατον κατὰ συγγενείας ὑμῶν καὶ ΘΥΣΑΤΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ. λήψεσθε δὲ δέσμην ὑσσώπου, καὶ βάψαντες ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ παρὰ τὴν θύραν καθίξετε τῆς φλιᾶς καὶ ἐπ᾿ ἀμφοτέρων τῶν σταθμῶν ἀπὸ τοῦ αἵματος, ὅ ἐστι παρὰ τὴν θύραν· ὑμεῖς δὲ ΟΥΚ ΕΞΕΛΕΥΣΕΣΘΕ ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΩΣ ΠΡΩΪ» Έξοδος 12:21-22

« ᾿Εσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου· καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. …. Καὶ ὑμνήσαντες ΕΞΗΛΘΟΝ εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν.Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πάντες ὑμεῖς σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ ΝΥΚΤΙ ΤΑΥΤΗ, γέγραπται γάρ, πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης» Ματθαίος 26:26-31

 « καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ ΣΗΜΕΡΟΝ ἐν τῇ ΝΥΚΤΙ ΤΑΥΤΗ ΠΡΙΝ ἢ δὶς ΑΛΕΚΤΟΡΑ ΦΩΝΗΣΑΙ τρὶς ἀπαρνήσῃ με» Μάρκος 14:30

 « καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ σατανᾶς. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὃ ποιεῖς, ποίησον τάχιον. τοῦτο δὲ οὐδεὶς ἔγνω τῶν ἀνακειμένων πρὸς τί εἶπεν αὐτῷ· τινὲς γὰρ ἐδόκουν, ἐπεὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχεν ὁ ᾿Ιούδας, ὅτι λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, ΑΓΟΡΑΣΟΝ ὧν χρείαν ἔχομεν ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ, ἢ τοῖς πτωχοῖς ἵνα τι δῶ. λαβὼν οὖν τὸ ψωμίον ἐκεῖνος εὐθέως ΕΞΗΛΘΕΝ· ἦν δὲ ΝΥΞ» Ιωάννης 13:27-30

 Ο Ιησούς δεν έφαγε Νομικό Πάσχα στο τελευταίο Δείπνο με τους Μαθητές του. Συνεπώς ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΑΖΥΜΟ ΑΡΤΟ ΑΛΛΑ ΕΝΖΥΜΟ. Οι συμμετέχοντες στην βρώση του Νομικού Πάσχα δεν επιτρεπόνταν να βγούν πριν το ξημέρωμα από την οικία στην οποία βρίσκονταν. Ο Ιησούς όμως και οι Μαθητές και ο Ιούδας βγήκαν την νύχτα . Και αυτοί οι Ιουδαίοι που τον συνέλαβαν βγήκαν επίσης και τον βρήκαν στην ύπαιθρο. Κατά την νύχτα της βρώσεως του Νομικού Πάσχα δεν γίνονταν αγοραπωλησίες γιατί ήταν Ειδικό Σάββατο. Όμως οι Μαθητές νόμιζαν ότι ο Ιούδας θα πήγαινε για να αγοράσει πράγματα για την Εορτή. Άρα η Εορτή δεν είχε αρχίσει ακόμη. Οι αγορές για μία εορτή γίνονται πριν την εορτή, όχι όταν το δείπνο έχει τελειώσει και τα μαγαζιά είναι κλειστά λόγω Ειδικού Σαββάτου. ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΕΚΕΙΝΗ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΝ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΑΡΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΑΖΥΜΑ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ – ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΥΟΝΤΑΝ Ο ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΑΜΝΟΣ- « ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ· ἦν δὲ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:13-14

«ΠΡΟ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα εἰδὼς ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐλήλυθεν αὐτοῦ ἡ ὥρα ἵνα μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν πατέρα, ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς. καὶ δείπνου γενομένου, τοῦ διαβόλου ἤδη βεβληκότος εἰς τὴν καρδίαν ᾿Ιούδα Σίμωνος ᾿Ισκαριώτου ἵνα αὐτὸν παραδῷ» Ιωάννης 13:1-2

Ο Μυστικός Δείπνος έγινε ΠΡΟ της εορτής του Πάσχα. Πού λοιπόν βρήκε τα άζυμα ο Χριστός;;;

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ.ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ – « ᾿Οψίας δὲ γενομένης ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα» Ματθαίος 26:20. ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΚΑΙ Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΕΓΙΝΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΥΣΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΑ.....

« Καὶ ἀγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον, ἐρχόμενον ἀπ᾿ ἀγροῦ, τὸν πατέρα ᾿Αλεξάνδρου καὶ Ρούφου, ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» Μάρκος 15:21

Ο Σίμων ο Κυρηναίος όταν τον αγγάρευσαν οι Ρωμαίοι να σηκώσει τον Σταυρό του Ιησού επέστρεφε από τον αγρό ! Άρα η ημέρα της Σταύρωσης δεν ήταν η ημέρα της 15^ης Νισάν που είναι Ειδικό Σάββατο κατά το οποίο απαγορεύονται οι αγροτικές εργασίες. Το Νομικό Πάχα όπως δείξαμε, το έτρωγαν στην αρχή της 15^ης Νισάν – την νύχτα πριν το ξημερωμα.

« καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ» Μάρκος 15:46

Ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίος αγόρασε σινδόνα για να ενταφιάσει τον Ιησού. Πράγμα που δεν θα μπορούσε να κάνει αν η ημέρα του θανάτου του Ιησού Χριστού ήταν η 15^η Νισάν (Ειδικό Σάββατο- αργία – απαγόρευση αγορών και πωλήσεων) .

« Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ,  ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν» Λουκάς 23:55-56

Η Γραφή λέγει ότι οι γυναίκες ετοίμασαν πρώτα τα αρώματα και κατόπιν «τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν». Αυτό επίσης δείχνει ότι οι γυναίκες την ημέρα της Σταύρωσης δεν ησύχαζαν (άρα δεν ήταν αργία – Ειδικό Σάββατο 15^ης Νισάν). Οι απαγορεύσεις για τα Ειδικά και τα Εβδομαδιαία Σάββατα ήταν οι ίδιες, όχι διαφορετικές. Οι γυναίκες σέβονταν τον Νόμο και ησύχασαν το Εβδομαδιαίο Σάββατο που ακολουθούσε την ημέρα της Σταύρωσης. Δεν ησύχαζαν  την ημέρα της Σταύρωσης διότι η ημέρα αυτή δεν ήταν ούτε εβδομαδιαίο ούτε Ειδικό Σάββατο- 15^η Νισάν.

«ἀνέκειτο μετὰ τῶν δώδεκα» Ματθαίος 26:20 ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΤΡΩΓΑΝ ΑΝΑΚΕΙΜΕΝΟΙ !!! ΑΛΛΑ ΕΤΟΙΜΟΙ ΠΡΟΣ ΦΥΓΗΝ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΚΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ- « οὕτω δὲ φάγεσθε αὐτό· αἱ ὀσφύες ὑμῶν περιεζωσμέναι, καὶ τὰ ὑποδήματα ἐν τοῖς ποσὶν ὑμῶν, καὶ αἱ βακτηρίαι ἐν ταῖς χερσὶν ὑμῶν· καὶ ἔδεσθε αὐτὸ μετὰ σπουδῆς· πάσχα ἐστὶ Κυρίῳ» Έξοδος 12:11 ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΦΑΓΕ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ Ο ΙΗΣΟΥΣ.

« ῎Αγουσιν οὖν τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον· ἦν δὲ πρωΐ· καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα» Ιωάννης 18:28

Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, το πρωΐ  μετά τον Δείπνο, ο Ιησούς μεταφέρθηκε στον Πιλάτο. Όμως οι κατήγοροι του Χριστού Αρχιερείς δεν εισήλθαν προς τον Πιλάτο για να μην μιανθούν αλλά να μπορέσουν να φάνε το Πάσχα.Άρα ο Ιησούς δείπνησε με τους μαθητές του μία νύχτα πριν το Πασχάλιο δείπνο, άρα δεν υπήρχαν Άζυμοι άρτοι για να χρησιμοποιήσει !

Μερικοί πονηροί αιρετικοί, παρερμηνεύουν ως εξής το εδάφιο αυτό προκειμένου να υποστηρίξουν ότι ο Ιησούς έφαγε Νομικό Πάσχα και συνεπώς έκανε χρήση Άζυμου άρτου. Ισχυρίζονται ότι η φράση «ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα» δεν αφορά την βρώση του Πασχάλιου Αμνού η οποία είχε δήθεν γίνει τη παρελθούσα νύχτα, αλλά αφορά την βρώση της  θυσίας του Πάσχα που γίνονταν όταν είχε ξημερώσει η 15^η Νισάν μετά την νυχτερινή βρώση του Πασχαλίου Αμνού. Η θυσία αυτή είναι γνωστή με το όνομα Chagigah !!! Αυτή η άποψη ανατρέπεται εύκολα και αυτό διότι αν οι Ιουδαίοι ομιλούσαν για την Chagigah και όχι τον Πασχάλιο Αμνό, με δεδομένο ότι ο Ιησούς έφαγε (όπως λέγουν οι αιρετικοί) Νομικό Πάσχα, καταλήγουμε και πάλι στην άτοπη ημερομηνία Σταύρωσης της 15^ης Νισάν (που οι Ιουδαίοι θα έτρωγαν την Chagigah)  που είναι ειδικό Σάββατο – αργία όπου τα αναφερόμενα περιστατικά της αγοράς σινδόνας, επιστροφής του Σίμωνα του Κυρηναίου από τον αγρό και της ετοιμασίας των αρωμάτων δεν θα μπορούσε να γίνει…!

Ο Ιησούς Χριστός δεν έφαγε Νομικό Πάσχα, συνεπώς δεν έκανε χρήση Αζύμων. Σταυρώθηκε την 14^η Νισάν.Ο Αμνός του Θεού πέθανε την ώρα που στον Ναό σφαγιάζονταν οι Πασχάλιοι Αμνοί.

 

 Η ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

            Οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν πλανεμένα ότι δήθεν ο Ιούδας είχε αποχωρήσει από το δείπνο όταν ο Ιησούς παρέδωσε στους μαθητές του το Σώμα και το Αίμα του. (Οι Χιλιαστές και όλοι γενικώς οι αιρετικοί Προτεστάντες αρνούνται ότι ο ένζυμος άρτος μεταβάλλεται σε Σώμα Χριστού και ο οίνος σε Αίμα Χριστού. Θεωρούν τον άρτο και τον οίνο ως σύμβολα – εμβλήματα. Για το θέμα αυτό όμως στην επόμενη ενότητα).Πιστεύουν λοιπόν ότι ο Ιούδας ότι είχε φύγει και δεν έλαβε από τα «εμβλήματα» όπως τα ονομάζουν γιατί δεν ανήκει στους 144000 χρισμένους που μόνο αυτοί έχουν υποτίθεται το δικαίωμα να λάβουν από τα «εμβλήματα» !!!. Τι λέγει όμως η Γραφή ;

« καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.  ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον.  πλὴν ἰδοὺ ἡ χεὶρ τοῦ παραδιδόντος με μετ᾿ ἐμοῦ ἐπὶ τῆς τραπέζης» Λουκάς 22:19-21

« καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες·  τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.» Ματθαίος 26:27-28

« καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς, καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντες» Μάρκος 14:23

Ο ίδιος ο Ιησούς λέγει ότι ο Ιούδας ήταν παρών ! Εκτός αν οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά πιστεύουν στα σοβαρά ότι ο Ιούδας είχε όντως φύγει και είχε ξεχάσει το χέρι του πάνω στο τραπέζι !!!

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΛΑΒΑΝ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΧΙ ΣΥΜΒΟΛΑ

« καὶ δεξάμενος τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας εἶπε· λάβετε τοῦτο καὶ διαμερίσατε ἑαυτοῖς·  λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως ὅτου ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ.  καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.  ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον» Λουκάς 22:17-20

Ο ακριβής Λουκάς διευκρινίζει ότι την φράση  «οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου» ο Ιησούς την είπε για τον οίνο κατά την διάρκεια του Δείπνου και όχι για εκείνον τον οίνο που μετέβαλλε σε Αίμα του «μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον». Αυτό το τονίζουμε διότι οι αιρετικοί προσπαθούν να πουν ότι ο Ιησούς δεν έδωσε το Αίμα του στους μαθητές αλλά «γέννημα αμπέλου»!!! Να διαβάζουν προσεκτικότερα την Βίβλο οι αιρετικοί. Ο Ιησούς κατά τον Δείπνο εδωσε γέννημα αμπέλου και «μετὰ τὸ δειπνῆσαι» έδωσε Αίμα.

« ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις.  ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ.  καθὼς ἀπέστειλέ με ὁ ζῶν πατὴρ κἀγὼ ζῶ διὰ τὸν πατέρα, καὶ ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι' ἐμέ» Ιωάννης 6:55-57

Αυτό είναι ένα πολύ σπουδαίο χωρίο στο οποίο συντρίβεται η αίρεση η διδάσκουσα ότι ο Ιησούς Χριστός έδωσε σύμβολα στους μαθητές του. Ο ίδιος ο Ιησούς λέγει ότι η σάρκα του είναι ΑΛΗΘΙΝΗ ΤΡΟΦΗ και το αίμα του ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι η σάρκα του τρώγεται αληθινά και το αίμα του πίνεται αληθινά όχι με συμβολική έννοια ! Καμία αληθινή τροφή και κανένα αληθινό ποτό δεν το τρώμε και το πίνουμε συμβολικά αλλά αληθινά. Αν μία τροφή δεν τρώγεται αληθινά τότε δεν είναι αληθινή τροφή αλλά συμβολική. Το Σώμα όμως του Ιησού και το τίμιο Αίμα του είναι αληθώς βρώσις και πόσις !  Μάλιστα ο Ιησούς Χριστός προσθέτει την φράση «ὁ τρώγων με», δείχνοντας και με αυτή την φράση ότι πράγματι το Σώμα και το Αίμα του τρώγονται. Επιπλέον η φράση «ὁ τρώγων με» δείχνει και κάτι άλλο. Μας δείχνει ότι τρώγοντας την σάρκα και πίνοντας το αίμα του Ιησού κοινωνούμε όχι απλώς με την σάρκα και το αίμα του Θεανθρώπου, αλλά με ολόκληρο τον Θεάνθρωπο. Και αυτή η κοινωνία, η θεία κοινωνία είναι σωτήρια. Διότι το σώμα και το αίμα του Χριστού είναι ενωμένα με την θεία φύση του. Γιαυτό ο Ιησούς είπε: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» Ιωάννης 6:53-54.

Αυτή ακριβώς η υποστατική ένωση της θείας και της ανθρώπινης φύσης εν τω προσώπω του Ιησού Χριστού είναι που μας  ωφελεί όταν τρώμε την σάρκα και πίνουμε το αίμα του Χριστού. Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα να την φάμε την σάρκα και να πιούμε το αίμα, αν ήταν σκέτο αίμα και σκέτη σάρκα. Θα ήταν κανιβαλισμός. Οι κανίβαλοι τρώνε αδιακρίτως σκέτη σάρκα και σκέτο αίμα ανθρώπων. Εμείς οι Ορθόδοξοι τρώμε σάρκα και αίμα υποστατικώς ενωμένα με την Θεότητα.

«τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν» Ιωάννης 6:63. Η σάρκα του Χριστού από μόνη της, όπως κάθε άλλη ανθρώπινη σάρκα δεν ωφελεί, δεν σώζει. Η σάρκα του Χριστού η υποστατικώς ενωμένη με την Θεότητά του, σώζει -  « εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς» Ιωάννης 6:53.

Το να έχει κανείς ζωή εν εαυτώ είναι ασφαλώς ωφέλεια. Αφού λοιπόν «ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν» τότε πώς όταν την τρώμε θα έχουμε «ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς» ; Θα έχουμε ζωή όχι εξ αιτίας αυτής καθ’ εαυτής της σάρκας μόνης, αλλά δια της θείας φύσεως της ενωμένης με την σάρκα. Και ας αφήσουν οι αιρετικοί την αποσπασματική παράθεση εδαφίων της Γραφής !

« λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» Α Κορινθίους 11:24

Ο Χριστός λέγει τούτο «ἐστι» = είναι το σώμα μου, όχι τούτο «συμβολίζει» το σώμα μου. Άλλωστε πως είναι δυνατόν ο άρτος που τεμαχίζεται, να συμβολίζει το σώμα του Ιησού το οποίο δεν τεμαχίστηκε στον Σταυρό ;  - « ἐγένετο γὰρ ταῦτα, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται αὐτοῦ» Ιωάννης 19:36.

« ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς» Ιωάννης 6:51

Ο Ιησούς λέγει ότι ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΑΡΚΑ ΤΟΥ. Πρόκειται για ταυτολογία και όχι για συμβολισμό !

Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΣ ΘΥΣΙΑ

Οι αιρετικοί λέγουν ότι η κοινωνία του σώματος και του αίματος του Ιησού δεν είναι θυσία αλλά ΑΝΑΜΝΗΣΗ θυσίας! Επιστρατεύουν μάλιστα τα εξής εδάφια τα οποία παρερμηνεύουν φρικτά :

«  καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» Λουκάς 22:19

« αὐτὸς δὲ μίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν προσενέγκας θυσίαν εἰς τὸ διηνεκὲς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ» Εβραίους 10:12

Η Θεία Κοινωνία είναι ασφαλώς ανάμνηση αλλά είναι και Θυσία. Το ότι είναι και ανάμνηση δεν σημαίνει ότι δεν είναι Θυσία. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

Για την ΘΥΣΙΑ του Πασχάλιου Αμνού λέγει η Γραφή :

« καὶ ἔσται ἡ ἡμέρα ὑμῖν αὕτη μνημόσυνον· καὶ ἑορτάσετε αὐτὴν ἑορτὴν Κυρίῳ εἰς πάσας τὰς γενεὰς ὑμῶν· νόμιμον αἰώνιον ἑορτάσετε αὐτήν» Έξοδος 12:14

Το ότι η Θυσία του Αμνού ονομάζεται «μνημόσυνον», ανάμνηση δηλαδή, δεν σημαίνει ότι δεν ήταν θυσία επαναλαμβανόμενη κάθε έτος.

Οι αιρετικοί συκοφαντούν εμάς τους Ορθοδόξους ότι δήθεν επαναλαμβάνουμε την Θυσία του Χριστού ή μάλλον ότι διδάσκουμε την επανάληψη της Θυσίας του Χριστού με το να ομιλούμε για την Θυσία του Σώματος και του Αίματος που λαμβάνει χώρα στην Αγία Τράπεζα – στο  Θυσιαστήριο δηλαδή της Εκκλησίας  !

Ουδέν ψευδέστερον του αιρετικού αυτού ισχυρισμού! Διότι η Ορθοδοξία δεν διδάσκει επανάληψη της αιματηρής Θυσίας του Ιησού που έγινε στον Γολγοθά. Ο Ιησούς ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ.

Τότε τι θυσία γίνεται στο θυσιαστήριο – Αγία Τράπεζα της Ορθοδόξου Εκκλησίας; Και γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει Θυσιαστήριο αφού η Θυσία του Ιησού, που είναι η υπέρτατη Θυσία δεν επαναλαμβάνεται ;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

« ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες» Εβραίους 13:10

« διότι ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου ἕως δυσμῶν τὸ ὄνομά μου δεδόξασται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐν παντὶ τόπῳ θυμίαμα προσάγεται τῷ ὀνόματί μου καὶ θυσία καθαρά, διότι μέγα τὸ ὄνομά μου ἐν τοῖς ἔθνεσι, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» Μαλαχίας 1:11

 Η θεόπνευστη Γραφή, που υποτίθεται ότι σέβονται και μελετούν οι αιρετικοί, αναφέρει ότι εμείς οι Χριστιανοί ΕΧΟΜΕΝ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ από το οποίο δεν μπορουν να ΦΑΓΟΥΝ οι Ιουδαίοι! Άρα το γεγονός ότι η Θυσία του Ιησού δεν επαναλαμβάνεται δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει Θυσιαστήριο και Θυσία… Να μας δείξουν οι αιρετικοί το θυσιαστήριο τους και την Θυσία τους την οποία ΤΡΩΓΟΥΝ !

Επίσης η Γραφή είχε προφητεύσει την ύπαρξη Θυσίας «ἐν παντὶ τόπῳ», και όχι μόνο στον Ναό του Σολομώντος. Η Θυσία του Σώματος και του Αίματος του Ιησού είναι ανώτερη από τις Νομικές θυσίες και λαμβάνει χώρα παντού. Μάλιστα όχι μόνο για Θυσία ομιλεί ο Προφήτης Μαλαχίας, αλλά και για ΘΥΜΙΑΜΑ ! Μάλιστα….! Λοιπόν αιρετικοί. Συκοφάντες της αληθινής Εκκλησίας του Θεού. ΠΟΥ είναι το θυμίαμα που προσφέρετε;

            Μερικοί φανατικοί Εκκλησιομάχοι αιρετικοί, με Χιλιαστικές απόψεις, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα λέγοντας ότι στην υποτιθέμενη χιλιετή βασιλεία του Ιησού ή σε κάποιον έσχατο καιρό  θα ανασυσταθεί  η Νομική Λατρεία !!! Και ότι δήθεν αυτή η προφητεία περί Θυσίας και Θυμιάματος δεν λαμβάνουν χώρα στην Ορθοδοξία αλλά θα γίνουν στο μέλλον ! Ξεχνούν τον Απόστολο Παύλο που μίλησε σε παροντικό χρόνο και είπε : «ἔχομεν θυσιαστήριον».

Επίσης ξεχνούν ότι « Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν· ὁ λαὸς γὰρ ἐπ' αὐτῇ νενομοθέτητο· τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν ᾿Ααρὼν λέγεσθαι;  μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις γίνεται.  ἐφ' ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα, φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ' ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ.  πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ ᾿Ιούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης Μωϋσῆς ἐλάλησε.  Καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος,  ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου·  μαρτυρεῖ γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.  ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές·  οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος ἐλπίδος, δι' ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ» Εβραίους 7:11-19

Οι Νομικές θυσίες ήταν τύποι της Θυσίας του Ιησού και ουδένα ετελείωσαν. Η προηγούμενη εντολή για την Νομική λατρεία αθετήθηκε διότι ήταν ασθενής και ανωφελής- ήταν τύπος. Και η Ιερωσύνη μετετέθη (δεν καταργήθηκε κακόμοιροι αιρετικοί…). Πώς λοιπόν ο Θεός προφητεύει ότι το ασθενές και ανωφελές θα επιστρέψει στο μέλλον ;;; Στο μέλλον δηλαδή η Θυσία του Χριστού θα χάσει την αξία της;;;; Συνέλθετε και αλλάξτε πορεία.

Άλλοι πλανεμένοι λέγουν  ότι η προφητεία του Μαλαχία για ΘΥΣΙΑ και ΘΥΜΙΑΜΑ αφορά την λατρεία που ο Αντίχριστος θα συστήσει!!! Ασφαλώς και ο Αντίχριστος θα συστήσει λατρεία, αλλά όχι αυτή για την οποία κάνει λόγο ο Μαλαχίας –« διότι ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου ἕως δυσμῶν τὸ ὄνομά μου δεδόξασται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐν παντὶ τόπῳ θυμίαμα προσάγεται τῷ ὀνόματί μου καὶ θυσία καθαρά, διότι μέγα τὸ ὄνομά μου ἐν τοῖς ἔθνεσι, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» Μαλαχίας 1:11 Η Θυσία «ἐν παντὶ τόπῳ» και το Θυμίαμα δεν αφορούν τον Αντίχριστο, διότι η λατρεία του Αντιχρίστου δεν δοξάζει και δεν μεγαλύνει το όνομα του Κυρίου !

Η ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«καὶ προσφέρειν σοι τὴν φοβερὰν ταύτην καὶ ἀναίμακτον θυσίαν» (Ευχή Θείας Λειτουργίας).

            Εάν οι αιρετικοί μελετούσαν τις Ευχές της Ορθοδόξου Εκκλησίας που ομιλούν για ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΘΥΣΙΑ, δεν θα την συκοφαντούσαν ως δήθεν διδάσκουσα την επανάληψη της Θυσίας του Ιησού. Η Θυσία του Γολγοθά δεν ήταν αναίμακτη, ήταν αιματηρότατη ! Οι συκοφαντίες των αιρετικών δείχνουν ποίος είναι ο πατέρας τους- ο Διάβολος.

Θα εξηγήσω όσο απλούστερα γίνεται την αναίμακτη Θυσία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου που τελεί η Εκκλησία στο ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ που έχουμε.

 Ας πάρουμε για παράδειγμα την θυσία ενός αρνίου στα πλαίσια του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Το αρνίο πριν θυσιασθεί, πριν δηλαδή πάνω στο θυσιαστήριο ο Ιερέας του κόψει τον λαιμό, είναι ένα απλό συνηθισμένο αρνίο. Μετά το κόψιμο του λαιμού το αρνίο γίνεται θύμα, αφιερωμένο στον Γιαχβέ. Δεν είναι πλέον ένα απλό αρνίο. Δηλαδή η θυσία έχει την έννοια της ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ. Το αρνίο δια του κοψίματος του λαιμού του από τον Ιερέα γίνεται θύμα –αφιέρωμα στον Θεό.

Ομοίως κατά την αναίμακτη Θυσία- Μεταβολή που γίνεται στο Ορθόδοξο Θυσιαστήριο, ο ένζυμος Άρτος και ο Οίνος, δια των ευχών του Ιερέα γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού. Γίνονται το Σώμα το ίδιο που Σταυρώθηκε στον Γολγοθά και το Αίμα το ίδιο που χύθηκε τότε, (όχι τώρα), στον Γολγοθά. Δεν χύνεται εκ νέου κατά την τέλεση της θυσίας πάνω στην Αγία Τράπεζα το αίμα του Ιησού. Η έκχυση του Αίματος έγινε μία φορά και για πάντα στον Γολγοθά. Ο Οίνος γίνεται πραγματικά αυτό το αίμα που χύθηκε τότε. Γι' αυτό η Θυσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας λέγεται ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ. Δεν αποτελεί επανάληψη της αιματηρής θυσίας του Γολγοθά, ούτε απλή ανάμνηση  αυτής. Αποτελεί ΜΕΤΑΒΟΛΗ.

« οὗτός ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων, ἵνα τις ἐξ αὐτοῦ φάγῃ καὶ μὴ ἀποθάνῃ.  ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς· ἐάν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μού ἐστιν, ἣν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς» Ιωάννης 6:50-51

Ο Ιησούς δεν  είναι απλώς ο «καταβάς» αλλά και ο  «καταβαίνων» άρτος  - αυτός που διαρκώς κατεβαίνει !

Πηγή εικόνας: Ζέκιος Νικόλαος

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον      www.egolpion.com

22  ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Read more: http://www.egolpion.com/m_deipnos.el.aspx#ixzz2lMAPvz51